احمد بن حسن حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن حسن حسيني، (حدود230 – بعد 304ق)محدث شيعي و از اصحاب امام عسكري(ع). كنيه او در منابع ذكر نشده است. ولادت او در اوايل سده سوم هجري روي داد زيرا وي احاديثي به‏طور مستقيم از امام يازدهم شيعيان دارد و با توجه به اينكه آن امام در 260هجري وفات يافت پس او در آن زمان از سن كافي و وجاهت لازم برخوردار بود. وي همچنين نزد «ناصر كبير اطروش»(م304ق) شاگردي نموده و احاديث متعددي از او دارد، بنابراين وفات او را مي‏توان بعد از 304هجري تخمين زد. از دوران كودكي و محل پرورش او اطلاعي در دست نيست ولي از آنجا كه وي از امام عسكري(ع) حديث شنيده، استفاده مي‏شود كه مدتي در سامراء اقامت داشته و پس از درگذشت آن امام، به طبرستان آمد و نزد «حسن بن علي ناصر اطروش»(فرمانرواي علوي طبرستان كه ضمن رهبري سياسي جامعه، حلقه درسي نيز در آمل داشت)، جلوس نمود و به استماع حديث مشغول شده است. در منابع حديثي شيعه، احاديث متعددي از او باقي مانده كه در تمام اين موارد شاگرد او «ابوالحسن محمد بن قاسم جرجاني» استاد شيخ صدوق معروف به «مفسر گرگاني» از وي روايت مي‏كند. مضمون احاديثي كه توسط او نقل شده، بيشتر در موضوع اخلاق و تربيت است. از او هيچ اثر تأليفي باقي نمانده است.