نتایج جستجو

اثر تألیفی از او شناسایی نشده است. محدث شیعه شیخ طوسی تنقیح المقال(حجری)، ج1ص32 شماره 197؛ رجال طوسی، ص412 شماره 5966؛ نقد الرجال تفرشی، ج1ص85 شماره 133

بغداد فقه شیخ طوسی جامع الرواه، ج1ص32؛ خلاصه الاقوال، ص50 شماره14؛ رجال طوسی، ص414 شماره 5995؛ رجال نجاشی، ص19 شماره 23؛ الفهرست، طوسی، ص40 شماره 11؛

کنیۀ اصلی او را ابن‌غضائری و نجاشی «ابومحمد» و ابن ندیم و طوسی «ابویحیی» آورده‌اند و طوسی او را از اهل کوفه شمرده است. وی در منابع رجالی هم از اصحاب امام

محضر شیخ طوسی شده و قطب‌الدین راوندی از وی روایت نقل کرده است. ابوالحسن محمد بن علی بن عبدالصمد تمیمی نیشابوری. او از شاگردان فرزند شیخ طوسی بوده است.

شیعی و از چهره‏‌های برجسته عصر غیبت صغری به شمار می‌رود. بنا به گزارش شیخ طوسی در کتاب «غیبت»، وی به همراه پدرش سفرهایی به عراق داشته و روابط نزدیکی با

شیخ مفید شیخ طوسی قریش امل الآمل، ج2ص10؛ رجال طوسی، ص410 شماره 5954؛ رجال نجاشی، ص92 شماره 228؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص21؛ الغیبه، طوسی، ص367 حدیث 335؛

اواسط قرن چهارم اتفاق افتاد، زیرا شیخ طوسی با فرزند او ملاقات داشته اما خود او را ندیده است، بنابراین وی در حیات شیخ طوسی از دنیا رفته بود. وی اهل نیشابور بود

تحریر خواجه طوسی که حاوی پانزده مقاله در حساب و هندسه است که همه مسائلش به براهین ریاضی مبرهن است. شرح علامه خفری بر «تذکره فی الهیئه» محقق طوسی در علم هیئت

رجال‏‌شناسان، وی را از اساتید امامیه و بزرگ اهل قم معرفی کرده‏‌ا‌ند. شیخ طوسی وی را از جمله راویانی قرار داده که به ‏طور مستقیم از ائمه (علیه السلام) روایت

نام برد. بنی‏‌عباس کوفه علوم دینی شیخ طوسی رجال نجاشی، ص 85 شماره 206؛ رجال طوسی، ص 417 شماره 6025؛ الفهرست، طوسی، ص 79 شماره 98؛ تاریخ بغداد، ج 5 ص 282

سکونت داشته است. رجال نجاشی، ص220، چاپ داوری قم، فهرست طوسی، ص136؛ رجال علامه حلی، ص132. رجال شیخ طوسی، ص357. رجال نجاشی، ص220. إختيار معرفة الرجال المعروف

تالیفات او می‌باشد. نجاشی شیخ طوسی مامقانی ایضاح الاشتباه، ص108 شماره 77؛ تنقیح المقال(حجری)، ج1ص72 شماره 427؛ رجال طوسی، ص416 شماره 6018؛ رجال نجاشی،

بن موسی تلعکبری و ابوطیب حسین بن علی بن محمد. شیخ طوسی عراق ایران الامالی، طوسی، ص 58 حدیث 84؛ رجال طوسی، ص 412 شماره 5965؛ جامع الرواه، ج 1 ص 71؛ طبقات

واسطی از شاگردان بنام و مشهور او هستند. محمد بن یعقوب کلینی نجاشی شیخ طوسی رجال طوسی، ص414 شماره 5989؛ رجال نجاشی، ص377 شماره 1026؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1صص19،

می‌باشند. احمد بن ادریس قمی شیخ طوسی نجاشی ایضاح الاشتباه، ص108 شماره 77؛ تنقیح المقال(حجری)، ج1ص72 شماره 427؛ رجال طوسی، ص416 شماره 6018؛ رجال نجاشی، ص95

رمضان شیخ طوسی ابوالفرج اصفهانی الانساب، سمعانی، ج2ص78، ذیل کلمه جلینی؛ تنقیح المقال(حجری)، ج1ص64 شماره384؛ الذریعه، ج15ص163 شماره 1063؛ رجال طوسی، ص417 شماره

المقال، ج5ص489 رجال طوسی، ص409 شماره 5948 تاریخ مدینه دمشق، ج10ص453، وج41صص13،17،18 و23، وج51 ص28؛ تهذیب المقال، ج4ص511؛ رجال طوسی، ص419 شماره‌های 6052

بنابراین وی در این هنگام حداقل به سن جوانی رسیده بود. وفات او به گفته معاصرش ابوبکر صولی شطرنجی (م335ق) در 323هجری در زادگاهش بصره اتفاق افتاده است. وی دوران

عنوان تتمات مصباح المتهجد به رشته تحریر در آورد که تکمیل مصباح المتهجد شیخ طوسی در موضوع دعاست. کتابخانه سید بن طاووس که بالغ بر ۱۵۰۰ کتاب داشته است یک مجموعه

نقاب خاک کشید. (کشی، ۱۷۳، ۴۷۶؛ طوسی، رجال، ۱۴۰، ۳۳۳). (همان، ۱۴۰؛ مفید، الاختصاص، ۸۳) (مثلاً نک‍: نجاشی، ۴۴۱). (کشی، ۱۷۳؛ طوسی، همان، ۳۳۳؛ مفید، همانجا). (همانجا)