لوئیجی دیمارتینو
لوئیجی دیمارتینو (عمار) سال ۱۹۸۳ به اسلام روی آورد و پس از آن تلاش های خود را معطوف به آشنایی و معرفی دین اسلام در ایتالیا کرد به طوری که امروز او را به عنوان «پدر شیعیان ایتالیا» می شناسند.
لوئیجی دی مارتینو
لوئیچی دی مارتینو معروف به عمار دیمارتینو مسیحی پروتستان معتقدی بود که عادت به موعظه کردن داشت. در مقطعی خاص، این مسیر را ترک کرد و شروع به مطالعه آثار بورکات ابولا (Burckardt Ebola) و گنون کرد.
وی زندگی خود را چنین شرح میدهد: این مطالعات من را وارد دنیای سیاست کرد، به گونهای که به یکی از گروههای راستگرا که نمایندهای در پارلمان داشت، احساس نزدیکی کردم. من و دوستانم گاهی به آلپ میرفتیم و هر شب در کنار آتشی جمع میشدیم و در مورد زشتیها و بدیهای جامعه صحبت میکردیم، ولی زمانی که به شهر برمیگشتیم خودمان رفتارهایی شبیه همان مردم و شاید بدتر از آنان را از خود بروز میدادیم.
ناگهان فهمیدم تمام مؤلفان نوشتههای مورد علاقه من به دین اسلام گرویدهاند. آن موقع مصادف با زمان شکلگیری انقلاب اسلامی در ایران بود و از آنجایی که این انقلاب به جای مارکسیسم و ارزشهای امپریالیستی، با نام خدا و با نام معنویات شکل گرفته بود، به آن علاقهمند شدم.
من از طریق مرکز فرهنگی کوچکی که در ناپل راهاندازی کردم، کم کم شروع به تماس با مسلمانان کردم. در سال ۱۹۸۳ میلادی من کتاب هانری کربین با نام امام غائب را خواندم و در همین زمان با چند دانشجوی ایرانی آشنا شدم.
این کتاب پردههایی را که جلوی چشمان من کشیده شده بود، پاره کرد و من آیین شیعه را در آغوش کشیدم. سالها بعد، زمانی که به همراه همسرم و پسرم (هر دوی آنان مسلمان شدهاند) در الجزایر بودیم، تصمیم گرفتیم تا اثری جاودانه خلق کنیم. اقدام آن بود تا نشریه اسلام ناب را رشد دهیم. هم اکنون در کنار رشد و گسترش جامعه مسلمانان در ایتالیا، افراد زیادی هستند که با ما در تماسند.