کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین

1. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%A2%D8%B4%D9%88%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%A8&
2. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%86%D9%81%DB%8C%D9%87&action=edit
3. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B9%D8%A8%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%A8%D9%86_%D8%B2&action=edit
4. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B4%D8%B9%D8%A8_%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D8%B7%D8%A7%D9%84%D8%A8&action=edit
5. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D8%B1%D8%B6%DB%8C&action=edit
6. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B1%D8%B6%D8%A7%D8%AE%D8%A7%D9%86&action=edit

احمد بن محمد بن سری تمیمی كوفی
اطلاعات شخصی

ابوبكر. معروف به «ابن ابي دارم كوفي». فقيه، حافظ و محدث شيعي. در باره تاريخ تولد او گزارشي در منابع نيامده است اما زادگاه او در كوفه بوده است. در باره وفات او نيز گزارش‏ها مختلف است. ذهبي در تذكره‏الحفاظ وفات او را 352هجري و به نقلي 351هجري اعلام كرده، اما ابن‏حجر در لسان الميزان آن را 357هجري گزارش كرده است. وي اصالتاً اهل كوفه از تيره «بني دارم» شاخه‏اي از «بني‏تميم» از قبيله «عدنان» است. سلسله اجداد او به «دارم بن مالك بن حنظله» منتسب است. وي در كوفه پرورش يافت و روزگار درازي در اين شهر اقامت داشته است. مدتي نيز در بغداد به سر برد و در آنجا ظاهراً از «موسي بن هارون» احاديثي شنيده است، هر چند خطيب بغدادي از اقامت تحصيلي او در بغداد گزارشي نقل نكرده است. از معاصران او در كوفه «ابوالعباس بن عقده»(م333ق) است كه با هم به فراگيري حديث نزد «احمد بن موسي بن اسحاق تميمي»(م286ق) و «حسن بن حباش بن يحيي كوفي»(م303ق) اشتغال داشتند. وي در كوفه نزد بسياري از بزرگان عصر خود حديث شنيد و روايات فراواني در خاطر سپرد تا آنجا كه او را «حافظ» و «مسند» لقب داده‏اند. ذهبي در يك گزارش تعصب‏آميز، ضمن اينكه وي را «شيخ گمراه» معرفي نموده، مي‏گويد: «وي در بيشتر عمر خود داراي اعتقادي سالم بود اما در آخرالايام از اين اعتقاد رجوع نمود و به مثالب و مطاعن سلف پرداخت و شاگردان او را مي‏ديدم كه حديث لگدزدن عمر بر فاطمه و سقط‏شدن محسن را نزد او فرا مي‏گرفتند». وي همچنين حديث چگونگي عبور فاطمه(س) از قيامت را كه با سندي صحيح نقل شده، گزارش نموده است اما ذهبي اين حديث را جعلي و ساختگي معرفي كرده است. بسياري از احاديث او در باره فضيلت علي(ع) و ظهور مهدي آخرالزمان(ع) است و حديثي نيز در باب «اهل كساء» دارد كه در آنجا به فضيلت اهل‏بيت(ع) اشاره نموده است. وي در علوم حديث بسيار ماهر و زبردست بود و در كوفه شاگردان زيادي از علماي شيعه و اهل‏سنت در مجلس درس او شركت داشتند. از جمله آنها «شيخ تلعكبري»(م385ق) است كه در 333هجري و بعد از آن، در كوفه از او حديث شنيده و اجازه نقل آنها را از وي دريافت نموده است. همچنين «ابوعبدالله حاكم نبشابوري»(م405ق)، «ابوبكر احمد بن حسن حيري شافعي»(م421ق)، «محمد بن جعفر تميمي»(م402ق، معروف به «ابن نجار» و مولف كتاب تاريخ كوفه) و «ابوالحسن دارقطني»(م385ق) از ديگر شاگردان او در كوفه بوده‏اند. وي به دليل اينكه بيشتر عمر خود را با گرايشات اهل‏سنت به سر آورده، از اساتيد شيعي او كسي شناخته‏شده نيست، اما از اساتيد سني او مي‏توان نخست عموي او «هناد بن سري صغير دارمي»(م331ق) را نام برد و سپس به افرادي چون «محمد بن عثمان بن ابي شيبه كوفي»(م297ق)، «محمد بن عبدالله بن سليمان حضرمي كوفي» ملقب به «مطين»(م297ق)، «محمد بن علي بن ابراهيم مروزي»(م306ق)، «ابراهيم بن عبدالله عبسي قصار»، «ابوعبدالله حسين بن محمد بجلي» و بسياري ديگر اشاره نمود. از كتاب‏هاي او ذكري در منابع به ميان نيامده است، اما بنا به گفته ذهبي وي كتابي در انحطاطات برخي از صحابه تأليف نموده است. منابع: (الغيبه، طوسي، ص178 حديث 135؛ رجال طوسي، ص411 شماره 5961؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص46؛ فيض القدير، مناوي، ج1ص549 حديث822؛ شواهد التنزيل، ج1ص109 حديث123، وص387 حديث407، وج2ص99حديث725؛ سير اعلام النبلاء، ج15ص576 شماره 349؛ الانساب، سمعاني، ج2ص440، ذيل دارمي)