کوفه

کوفه
نام رایج	کوفه
پایتخت	عراق، بغداد
تعداد جمعیت	بیش از 300 هزارنفر
دین	اسلام
زبان	عربی

کوفه یکی از شهرهای کشور عراق است. این شهر در ۱۷۰ کیلومتری جنوب بغداد و در استان نجف واقع شده‌است. مسجد کوفه که در قرن ۷ میلادی ساخته شده‌است از بناهای مهم این شهر و زیارت‌گاه شیعیان است. این شهر مدتی مرکز خلافت علی بن ابی‌ طالب بود و به همین دلیل به همراه سامرا، کربلا، کاظمین و نجف جایگاه ویژه‌ای در نزد شیعیان دارد. پارچه‌ای را که مردان عرب به سر می‌اندازند و چفیه نام دارد برخاسته از این شهر است.

شهر کوفه در دو قرن نخست هجری دارای اهمیت بود ولی پس از آن به دلایل مختلف سیاسی و اقتصادی از اهمیت آن کاسته شد و شهرهایی مانند بغداد و نجف دارای اهمیت شد. بر اساس روایات شیعه، کوفه در آینده مجددا مرکز توجه قرار می‌گیرد و مرکز حکومت حضرت مهدی(عج) پس از ظهور است.

وجه تسمیه کوفه

در وجه تسمیه کوفه چند قول وجود دارد: یکی آن که «کوفه به معنای جایی است که در آن ریگ و شن باشد». مقدسی می‌گوید: «هر شن که با ریگ آمیخته بود کوفه است، نمی‌بینی که زمین آن چنین است».

دیگر آن که «نام سرزمین بابل از سواد عراق است و از آن رو کوفه نامیده‌اند که به صورت دایره است یا تپه شنی دایره» و نیز چون سعد بن ابی وقاص، پس از فتح قادسیه و استقرار در انبار، سپاه مسلمانان را برای رهایی از بدی آب و هوا و موجودات آزاردهنده آن به سوی این سرزمین هدایت کرد و به آنان گفت: «تکوفوا فی هذا الموضع؛ در این مکان جمع شوید»، از ریشه کاف و تکوف است. برخی نیز گفته‌اند: «به سبب وجود کوه کوچکی در آن جا که به «کوفان» معروف است، این منطقه را کوفه نامیده‌اند».

تاریخچه

طبق روایاتی که در کتاب‌های روایی شیعه و حتی غیرشیعه آمده است، تاریخچه این شهر به زمان سجده ملائکه بر آدم(ع) برمی‌گردد.

پس از آن، یکی از روستاهای این شهر واقع در غرب آن به‌عنوان محل زندگی حضرت نوح(ع) و ساختن کشتی مطرح شده است. همچنین محل تنوری که فوران آب از آن نشانه بروز طوفان نوح(ع) بوده، در مسجد کوفه تعیین شده است. و براین اساس هنوز در مسجد کوفه محل‌هایی با عنوان‌های مکان کشتی نوح و نیز تنور، علامت‌گذاری شده و نیز محل نماز نوح را «مسجد» معرفی کرده‌اند. همچنین محل به آب‌انداخته شدن کشتی نوح(ع) رودخانه فرات عنوان شده است.

همین‌طور از این شهر به‌عنوان محل زندگی حضرت ابراهیم(ع) نیز یاد شده است، چنان‌که محل ساختن منجنیقی که حضرت ابراهیم(ع) را به‌وسیله آن در آتش‌ انداختند، این شهر ذکر کرده‌اند.

مدفن حضرت هود(ع)، ناحیه نُخَیلَه که در فاصله دو فرسخی شمال کوفه واقع است، معرفی شده است. و نیز در شمال شرقی کوفه روستایی به نام «قریة ذی الکِفْل» واقع شده که محل زندگی و مدفن ذوالکفل پیامبر(ع) می‌باشد. برخی نیزدمسجد کوفه را محل رویش بوته کدویی دانسته که یونس پیامبر(ع) را پوشانید. و بالاخره مسجد کوفه به‌عنوان محل نماز ١٠٧٠ پیامبر(ع) معرفی شده است. به هرحال، این روایات در صورت صحت، بر آباد بودن این شهر در گذشته‌های دور دلالت می‌کنند.

جغرافیای کوفه

کوفه در هشت کیلومتری شرق نجف اشرف بر کرانه رود فرات قرار دارد. این سرزمین ۲۲ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و در شرق آن رود فرات، در غرب آن صحرا، در جنوب غربی آن شهر باستانی حیره (شش کیلومتری آن) و در شمال شرقی آن ذی الکفل واقع شده است. به سبب همین نزدیکی به فرات که در سه کیلومتری شرق آن قرار دارد و نیز جاری بودن یکی از شاخه‌های فرات در شرق آن، زمین‌های اطراف شهر حاصلخیز است و به گفته اصطخری «به همین سبب آب و هوای کوفه از بصره خوش‌تر است».

آب و هوا

چنان‌که گفته شد، در شرق کوفه، رودخانه فرات و در طرف غرب و نواحی دیگر، بیابان قرار داشته است و این نکته باعث شده بود که هوای کوفه تلفیقی از هوای مرطوب و خشک باشد که اصطلاحاً به آن «برّی - بحری؛ بیابانی - دریایی» می‌گفتند. همین نوع هوا بود که آن را در آن زمان به‌عنوان یکی از خوش آب و هواترین شهرها معرفی نموده بود. در آن هنگام باد شمال از طرف بیابان و باد جنوب از طرف کشت‌زارها در این منطقه می‌وزید و هوای نسبتاً متنوعی به آن می‌داد.

آب این شهر عمدتاً از نهر فرات تامین می‌شد که آبی شیرین و سرد و گوارا بود. علت گوارایی این آب در کوفه، نزدیک‌تر بودن آن به سرچشمه بود، در حالی‌که همین آب هنگامی که پس از عبور از کنار کوفه به بصره می‌رسد، گوارایی خود را از دست می‌دهد.

یکی از بهترین شواهد بر خوش آب و هوایی کوفه داستان تاریخی زیر است:

دو مرد نزد عمر بن خطاب آمدند تا آنها را به لشکر فتوحات ملحق سازد. عمر از یکی از آنها پرسید: قصد کجا داری؟ جواب داد: بصره. پس عمر هفتصد درهم حقوق سالیانه برای او تعیین نمود. از دیگری پرسید: قصد کجا داری؟ جواب داد: کوفه. عمر برای او پانصد درهم حقوق سالیانه تعیین نمود. وی علت دویست درهم مابه‌التفاوت را وجود فرات در کوفه دانست. روشن است که تعیین حق ماموریت کمتر برای متقاضی کوفه، خوش‌ آب و هوا بودن آن در مقایسه با بصره است. جمعیت

در مورد جمعیت کوفه طی مقاطع مختلف از سال ١٧ - 61 ه. ق منابع تاریخی اختلاف‌نظرهایی دارند. در اینجا مروری اجمالی بر جمعیت کوفه در مقطع مورد بحث خواهیم داشت، ضمن اینکه به اختلافات منابع نیز اشاره خواهیم کرد.

یعقوبی جمعیت اولیه کوفه را ده هزار جنگ‌جو ذکر می‌کند که اگر به این رقم تعداد نفرات خانواده‌های آنان را که همراه آنان بوده‌اند، اضافه نماییم، رقمی حدود سی هزار به‌دست می‌آید. علاوه بر این، حدود چهار هزار ایرانی به همراه فرمانده‌شان که دِیلَم نام داشت، قبل از فتح مدائن در سال 16 ه. ق به لشکر اسلام پیوستند و پس از بنیان کوفه، در آن ساکن شدند. پس تا اینجا رقم 34 هزار به‌دست می‌آید.

روایتی که در مقابل این قول قرار دارد، روایت مربوط به ساختن مسجد جامع کوفه است که در آن زمان سعد بن ابی‌وقاص مامور ساختن مسجدی شد که بتواند تمام جمعیت جنگ‌جویان کوفه را در خود جای دهد. مسجدی که سعد طبق این دستور بنا نمود، گنجایش چهل هزار نفر داشت.حال اگر تعداد نفرات خانواده‌های این چهل هزار نفر را شصت هزار نفر فرض نماییم به جمعیتی حدود صدهزار نفر دست پیدا می‌کنیم. این روایت با نقل قول طبری از عمر بن خطاب در سال 22 ه. ق تایید می‌شود که هنگام گلایه از اعتراض کوفیان به امرای خود می‌گوید: «چه مصیبتی بالاتر از صدهزاری که نه آنها از امرایشان راضی‌اند و نه امرایشان از آنها».

به هرحال، پس از تاسیس کوفه به‌علت آب و هوای خوش این منطقه و نیز نزدیکی آن به مرزهای ایران که از این راه لشکریان می‌توانستند با فتوحات خود غنایم فراوانی به‌دست آورند و همچنین رونق کسب و کار در آن، سیل مهاجرت عرب‌ها و عجم‌ها به این منطقه سرازیر شد و نرخ رشد جمعیت رو به فزونی رفت. گفتنی است که در این دوره، همیشه مقداری از جمعیت کوفه در شهرهای ایران مشغول فتوحات بودند.

اماک زیارتی شهر کوفه

مسجد کوفه

مسجد کوفه، پس از مساجد مکه، مدینه و بصره، چهارمین مسجد مهم و مقدس جهان اسلام است. این مسجد یکی از اولین مکان‌هایی است که سعد بن ابی وقاص در شهر جدید کوفه در سال ۱۷ هجری قمری بنا کرد. مسجد کوفه دارای صحنی وسیع، بدون سقف و دیوارهای عظیم و مرتفع است. این مسجد، جایگاه خطابه‌ها و قضاوت‌های حضرت علی (ع) بوده است که این جایگاه امروزه به «دکة القضا» مشهور است. حضرت امیرالمؤمنین (ع) در این مکان با ضرب شمشیر ابن ملجم مرادی به شهادت رسید. این مسجد، چهل هزار نفر ظرفیت دارد و بر مساجد دیگر به جز مسجدالحرام و مسجدالنبی (ص) فضیلت دارد. مسافر در مسجد کوفه می‌تواند نمازش را تمام یا شکسته بخواند. مرقد مسلم بن عقیل، مختار ثقفی و هانی بن عروه هم در کنار مسجد کوفه است.

مرقد میثم تمار

مرقد میثم تمار در فاصله ۳۰۰ متری از مسجد کوفه و در ابتدای بزرگراه نجف- کوفه واقع شده است. میثم تمار یکی از یاران وفادار و شاگران حضرت علی (ع) بود و از اصحاب پیامبر اسلام به شمار می‌رود.

قصر دارالاماره کوفه

قصر دارالاماره یا مقر والی کوفه، قدیمی‌ترین ساختمان اسلامی در عراق است که در سال ۱۷ ه. ق بعد از ساخت مسجد کوفه به دست سعد ابن ابی وقاص ساخته شد. دارالاماره، ساختمانی با پلان مربعی شکل واقع در جنوب شرقی مسجد کوفه است که در سال ۷۱ قمری به دستور عبدالملک بن مروان تخریب شد و در حال حاضر تنها پایه‌ها و بخش‌هایی از دیوارهای آن باقی مانده است. این قصر در ابتدا اقامتگاه سعد و سپس محل زندگی خلفا و حاکمان کوفه بود. به شهادت رسیدن مسلم بن عقیل، و به نمایش گذاشتن سر بریده امام حسین (علیه‌السلام) و شهدای کربلا، گفتگوی حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) با عبیدالله بن زیاد از جمله رویدادهای مهمی هستند که در این مکان اتفاق افتاده است. دارالاماره محل اقامت مختار ثقفی هم بوده است و در همین‌جا، سر قاتلان واقعه عاشورا را نزد مختار آوردند.

مسجد سهله

مسجد سهله واقع در دو کیلومتری شمال غربی مسجد کوفه، یکی از مساجد مقدس شهر کوفه است که روایات فراوانی درباره فضیلت عبادت در آن وجود دارد. این مسجد یکی از قدیمی‌ترین مساجد منتسب به امام مهدی (عج) است و بنابر روایات، این مکان اقامتگاه امام زمان (عج) پس از ظهور ایشان خواهد بود. این مسجد صحنی وسیع، دیوارهای مرتفع و محراب‌های متعددی دارد. در میانه جنوبی مسجد سهله، جایگاه بزرگی قرار دارد که به «مقام حضرت حجت (علیه‌السلام)» مشهور است.

مسجد صعصعه بن صوحان

مسجد صعصعه بن صوحان، در نزدیکی مسجد سهله واقع شده است. این مسجد عبادتگاه صعصعه، فردی خطیب و سخنور، یکی از صحابه رسول خدا صلی‌الله علیه و آله و یکی از یاران وفادار امیرالمؤمنین علیه‌السلام بوده است و او را در همین مکان به خاک سپردند. بنای مسجد صعصعه بن صوحان در ۱۳۸۷ قمری بازسازی شد.

مسجد زبد بن صوحان

مسجد زبد بن صوحان در نزدیکی مسجد صعصعه بن صوحان قرار دارد. زبد، برادر صعصعه و یکی از یاران رسول خدا صلی‌الله علیه و آله و امام علی علیه‌السلام بوده است. او در جنگ نهاوند، ابتدا یکی از دستانش را از دست داد و در ادامه جنگ در رکاب حضرت علی علیه‌السلام به شهادت رسید. بنای اصلی این مسجد تخریب شده و بنای جدیدی در سال ۱۳۹۵ قمری به جای آن ساخته‌اند.

مقام یونس علیه‌السلام

مقام یونس علیه‌السلام که به غلط در میان مردم به‌عنوان آرامگاه حضرت یونس بن متی (علیه‌السلام) شناخته شده است، ظاهری شبیه به مسجد دارد. در بخشی از گنبدخانه مقام یونس، محرابی وجود دارد که می‌گویند امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در آنجا نماز گزارده است. این مقام در فاصله یک کیلومتری مسجد کوفه و در کنار رود فرات واقع شده است. بنابر روایات، حضرت یونس در این مکان از شکم نهنگ بیرون آمده است. آرامگاه حضرت یونس (علیه‌السلام) در شهر موصل بر فراز تپه‌ای واقع شده است.

آرامگاه ابراهیم العمر

آرامگاه ابراهیم العمر در غرب آرامگاه میثم تمار در محله «حی کنده» واقع شده است. ابراهیم فرزند حسن مثنی، فرزند امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) و جد سادات طباطبایی است.

خانه علی ابن ابی‌طالب

پس از آن‌که امام علی علیه‌السلام، کوفه را مرکز خلافت خود اعلام کرد، برخلاف حاکمان و خلفای پیشین به جای اقامت در دارالاماره و دارالخلافه در خانه‌ای ساده ساکن شد. خانه علی ابن ابی‌طالب علیه‌السلام، امروزه همچنان پابرجا است و زندگی ساده و بی‌آلایش آن حضرت را به نمایش می‌گذارد. این خانه دارای معماری ساده و چندین اتاق است. محل جلوس امام حسن و امام حسین علیه‌السلام، محل غسل و چاه آب داخل منزل، از مکان‌هایی هستند که امروزه زائران زیارت می‌کنند.

مسجد حنانه

مسجد حنانه در نزدیکی قبرستان «ثوی» و مقبره کمیل ابن زیاد، بین نجف و کوفه واقع شده است. بنابر روایات، این مسجد محلی است که پس از قرارگیری سر مبارک امام حسین (ع) بر زمین آن، ناله سر داد و به همین دلیل آن را «حنانه» می‌نامند. مسجد حنانه دارای یک ضریح کوچک است و مقبره «الثویه» در نزدیکی آن قرار دارد که بسیاری از یاران امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در آنجا دفن شده‌اند. مقبره امام صادق علیه‌السلام هم در این مکان واقع شده است.

مقابر یاران اهل بیت

مسلم بن عقیل

قبر مسلم بن عقیل، نماینده و سفیر امام حسین علیه السلام به کوفه، سمت شرق مسجد کوفه کنار دارالاماره و متصل به دیوار مسجد کوفه قرار دارد. نخستین کسی که بر فراز قبر او بنایی به پا کرد مختار بن ابی عبیدة ثقفی بود. در زمان آل بویه، عضدالدوله نیز آن را در ۳۶۸ ق توسعه داد. سلطان اویس جلایری در ۷۶۷ ق و پادشاهان صفوی در ۱۰۵۵ ق و پادشاهان قاجار در ۱۲۳۲ ق تعمیراتی در آن آستان انجام دادند.

از دیگر کسانی که این مزار را بازسازی کردند باید از شیخ محمدحسن نجفی معروف به صاحب جواهر یاد کرد که در ۱۲۶۳ ق با مبالغی که سلطان لکهنو از هند برای این کار اختصاص داد به تعمیر گسترده آن پرداخت. او ضریحی از نقره و گنبدی از طلا بر فراز قبر مسلم نصب کرد. در نزدیکی آن، قبرهای عاتکه و سکینه، دختران امام حسین علیه السلام، قرار دارد. در سال‌های اخیر به همت آیت‌الله حکیم و جمعی از نیکوکاران بنای جدیدی شامل حرم و رواق و ساخته شد و گنبد آن نیز توسط حاج رشاد مرزه طلاکاری گشت.

هانی بن عروه

هانی بن عروه از یاران امام علی علیه السلام است که در جنگ‌های عصر آن امام حضور داشت و از پناه دهندگان مسلم بن عقیل بود. در سال شصت هجری به همراه مسلم به دست عبیدالله بن زیاد به شهادت رسید. قبر این یار فداکار حسین علیه السلام در داخل حرم مسلم ابن عقیل قرار دارد که هر دو دارای یک صحن و تاریخ بنای مشترک هستند. ضریح قبر هانی از نقره است که شیعیان هند برای آن ساخته‌اند. گنبد بزرگی نیز با کاشی‌های آبی بر فراز آن قرار دارد. داخل حرم او آینه‌کاری است.

مختار بن ابی عبیدة ثقفی

در سمت قبله، متصل به مسجد، بقعه و مزار مختار بن ابی عبیدة ثقفی است که موفق شد انتقام خون شهیدان کربلا را از سپاه عبیدالله بن زیاد بگیرد و کوفه را برای مدتی تحت تصرف خود درآورد. آستان مختار در حرم مسلم بن عقیل واقع شده و هر دو بنای مشترکی دارند. ضریحی از چوب روی قبر این بزرگوار نصب شده و پنجره‌ای در زاویه شرقی به دیوار مسجد کوفه (سمت جنوب) باز می‌شود. قطعه سنگی از قرن دوم هجری به خط کوفی دارد که روی آن نوشته‌اند: «هذا قبر مختار بن ابی عبیدة الثقفی الآخذ بثارات الحسین».

ابن بطوطه جهانگرد معروف قرن هشتم هجری گوید: «در سمت غرب قبرستان کوفه در نزدیکی قبر مختار، در مکانی چیزی به رنگ سیاه تند در زمینه سفیدی توجه مرا جلب کرد که مردم می‌گفتند این جا قبر ابن ملجم ملعون است و مردم کوفه همه ساله هیزم فراوان به آن جا می‌برند و هفت روز آتش بر گور او می‌افروزند».

خدیجه بنت امیرالمومنین علیه السلام

مقبره سیده خدیجه، دختر امام علی علیه السلام و حضرت ام البنین سلام الله علیها و خواهر تنی حضرت ابولفضل سلام الله علیه می‌باشد؛ در مقابل باب الثعبان مسجد کوفه قرار دارد.

میثم تمار

قبر میثم تمار، حدود چهارصد متری جنوب غربی مسجد کوفه، نزدیک خانه منسوب به امیرمؤمنان علیه السلام قرار دارد.

کمیل بن زیاد نخعی

مرقد مطهر کمیل، در مسیر نجف به کوفه در منطقه ثَویّه نزدیک مسجد حنّانه قرار دارد. این بنا در شرق شهر نجف، میان میدانی وسیع در شمال بلوار کوفه قرار دارد.

مرقد زید بن علی علیه‌السلام

مرقد زید بن علی علیه‌السلام در ۱۵ کیلومتری شمال کوفه قرار دارد. زید بن علی علیه‌السلام، فرزند چهارمین امام شیعیان است که در سال ۱۲۱ قمری در دوران هشام قیام کرد، سپس در محله کناسه کوفه به دار آویخته شد و حاکم کوفه، یوسف بن عمرو ثقفی جنازه او را سوزاند و خاکسترش را به باد داد. آرامگاه او را در محلی که جنازه‌اش سوزانده شد، بنا کردند.