ریاحیه
ریاحیه شاخه‌ای از فرقۀ راوندیه و پیروان مردی به نام ابوریاح بودند که از سران و علمای ایشان بود.
تاریخچه
پس از ابوهاشم بن‌محمد‌بن‌حنفیه میان حارثیه که پیروان عبدالله‌بن‌معاویه (که به نوعی مدعی امامت و وصایت ابوهاشم شده بود) محسوب می‌شدند و عده‌ای دیگر از راوندیه دربارۀ جانشینی ابوهاشم، اختلاف در گرفت. راوندیه امامت را از آن محمد‌بن‌علی (پدر سفاح و منصور عباسی) و حارثیه آن را متعلق به عبدالله‌بن‌معاویه می‌دانستند و قرار شد که هر دو گروه حکمیت شخصی به نام ابوریحان را که از رؤسا و علمای آنان بود بپذیرند و او نیز حکم کرد که محمد‌بن‌علی وصی ابوهاشم است و در نتیجه بیشتر پیروان فرقۀ حارثیه (اتباع عبدالله‌بن‌معاویه) به فرقۀ راوندیه گرویدند[۱]،[۲]، البته در کتاب فرق‌الشیعة اشاره‌ای به نام این فرقه نشده است، هر چند آرای مربوط به ایشان بیان شده است[۳].
اعتقادات
ریاحیه معتقد بودند که ابوهاشم عبدالله‌بن‌محمد حنفیه دربارۀ محمد‌بن‌علی‌بن عبدالله بن‌عباس وصیت و رشتۀ امامت را به او متصل کرده است[۴]،[۵].
پانویس
- ↑ اشعری قمی سعد بن عبدالله ابی خلف؛ المقالات و الفرق؛ تحقیق دکتر محمد جواد مشکور؛ تهران، سال 1963؛ ص 40.
- ↑ نوبختی حسن بن موسی؛ فرق‌الشیعة، ص 33.
- ↑ همان.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 208 با ویرایش اندک.
- ↑ اشعری قمی سعد بن عبدالله ابی خلف، المقالات و الفرق، تحقیق الدکتر محمد جواد مشکور، تهران، سال 1963، ص 40