آیت‌الله تسخیری و تقریب مذاهب اسلامی (مقاله)
حجت‌الاسلام والمسلمین احمد مبلغی عضو مجلس خبرگان رهبری در یادداشتی، نقش‌های هفت گانه مرحوم آیت‌الله محمد علی تسخیری را در ارتباط با مقوله وحدت و تقریب مذاهب اسلامی تشریح کرده است.
استراتژی تقریب
[[محمد علی تسخیری
]] به ترسیم برخی استراتژی‌ها برای تقریب که پیش از این وجود نداشت، پرداخت و این در تبلور تقریب و عملیاتی کردن آن موثر افتاد.
ارتباطات تقریبی
وی در برقراری ارتباطات فراگیر و گسترده تقریبی یا اثرگذار بر فرایندهای تقریبی نقش موثری ایفا نمود. پیش از ایشان چنین ارتباطات گسترده و ژرفی وجود نداشت.
بین‌المللی سازی ایده تقریب
وی ایده تقریب و اندیشه‌های مرتبط با آن را از داخل کشور به فضای بین‌الملل اسلامی کشانید و تقریب را به مثابه یک گفتمان محوری و مطرح در میدان مباحثات و گفت و گوهای علمی ارائه کرد.
انتقال تقریب به مجامع فقهی
وی در گام زدن در مسیر شکل بخشی به ادبیات تقریبی و گفتمان سازی در این زمینه آن را به مجامع فقهی بین‌المللی و مدار مباحث فقهی در فضای بین الملل برد. این تلاش ارزنده به تقویت بعد بین‌المللی و جهان اسلامی تقریب منتهی شد. من خود در یکی از کنفرانس‌های مجمع فقه اسلامی حضور داشتم و دیدم که چگونه فقهای جهان اسلام با شوق، و تلاش بسیار، کوشش می‌کردند تا مذهب جعفری را به عنوان یکی از مذاهب اسلامی به رسمیت بشناسند و هر گونه افراط‌گری در قبال آن را محکوم کنند. این از زیباترین فصل‌های تجربیات من در مجمع فقه جده بود.
پنجم. مدیریت تنش‌های مذهبی از خاستگاه تقریب
ارایه مدیریتی تقریبی در مواجهه با تنش‌های مذهبی فصل مهمی از توانایی‌های و امتیازات مرحوم [[محمد علی تسخیری
]] است. در ارتباط با این زمینه می‌توانم بگویم که هنر [[محمد علی تسخیری
]] مدیریت فضاهای تنش آلود در مسیر کاهش تنش با تکیه بر ایده‌های تقریبی بود؛ حالا چه تنشی که سایه بر یک کنفرانس می‌افکند یا تنشی که در یک وضعیت اجتماعی و فضاهای خارج از مجامع علمی رخ می‌داد.
به تعبیر دیگر ایشان توانایی قابل توجهی داشت برای کاستن از تنش و جمع کردن آن به سرعت ذیل توجه دادن به همگرایی تا آنجا که در موارد قابل توجه فضا از تنش به سمت همدلی، همگرایی و اصالت دادن به تقریب سوق می‌یافت. این‌جانب بارها شاهد تنش‌هایی در بعضی از فضاهای کنفرانسی بودم که در همان لحظات و فرصت‌های اولیه با یک نطق تقریبی ایشان، و با توجه به نوع حضور و مدیریت ایشان، جمع می‌شد و حتی وضعیتی معکوس نیز پیدا می‌کرد.
معنابخشی به هویت مذهبی در دل مفهوم امت
همزمانی و همراهی دو مقوله “زبان گویای اسلام بودن” و “زبان گویای شیعه بودن، که رهبری معظم انقلاب بر آن به عنوان خصلت بارز [[محمد علی تسخیری
]] تاکید کردند، معنایی ژرف، کارکردی مهم و منطقی دارد. این ویژگی معرف چشم‌اندازی معطوف به وحدت اسلامی را به فعالیت‌های تقریبی مرحوم [[محمد علی تسخیری
]] می‌بخشید.
این شکل از رویکرد، سبک از آگاهی تقریبی، حرکت هوشمندانه و چارچوب مندی برای ظهور یافتن در جایگاه صدای شیعه در جهان اسلام، فضایی را ایجاد می‌کند که در دل آن، نه تنها حضور شیعه در نگاه دیگر بخش‌های امت تهدید کننده وحدت اسلامی تلقی نمی‌شود؛ بلکه، در کنار سایر مذاهب، یک عنصر فعال و ارزش افزا در امت و برای امت شناخته می‌گردد. ضمن آن که در رویکردی این گونه شیعه حدود، هویت و چارچوب دقیق مذهبی، فقهی و فکری خود را نیز حفظ می‌کند.
علمای همه مذاهب اگر همین طریقه و روش را، که مرحوم [[محمد علی تسخیری
]] در فضای امت تعقیب می‌کردند، در پیش بگیرند (که بسیاری از آنها چنین هستند یا در این مسیر قرار دارند) وحدت امت روزبه‌روز در مسیر تقویت قرار نمی‌گیرد و نزاع‌های طایفه ای و مذهبی مجال بروز پیدا نمی‌کند
این روش امکان حرکت بر روی ریل مشترکات را بیش از پیش، فراهم می‌آورد که بسیار نیاز امروز جهان اسلام و امت اسلامی است.
در واقع ویژگی تمایز بخش [[محمد علی تسخیری
]] آن است که وی در صحنه بین‌الملل اسلامی معرف “دو صدا به موازات هم” بود؛ صدای اسلام (و به تبع آن امت) و صدای شیعه.
کمتر کسی به این سطح مهم از توانمندی در رویکرد تقریبی می‌رسد؛ به این معنا که در فضای امت و سطح اسلامی به گونه‌ای صحبت کند که هم معطوف به مشترکات، از خاستگاه مشترکات و در جهت تقویت مشترکات برای جهان اسلام، باشد و طنین صدای وی ماهیت و خاصیتی طایفه گرایانه را نداشته باشد (بلکه با آن مبارزه نیز بکند) و هم همین صدای امت، صدای شیعه را نیز (از آن جهت که یک عالم توانمند و فهیم شیعی است)، برساند. این الگو برای همه علمای مذاهب اسلامی قابل توجه می‌نماید.
صداقت تقریبی
[[محمد علی تسخیری
]] به شدت صادق بود و تقریب را برای تقریب می‌خواست و صداقت او در مواجهه و برخورد و تعامل با قضایا و مسائل و عالمان بسیار صادقانه بود و از این جهت شخصیتی پرجاذبه با رفتاری پرجاذبه همواره در چشم‌ها می‌نمود از این روی همه و یا عمده علمای جهان اسلام برای او احترام ویژه‌ای قائل بودند.
منابع
خبرگزاری شفقنا [۱]