نیاز به تفسیر قرآن (مقاله)

از سوالات رایج در مباحث تفسیر قرآن این است که به رغم آنکه مخاطبین قرآن عموم مردم بوده و از طرفی در برخی از آیات از آن بعنوان احسن تفسیر یاد شده است چگونه فهم آن نیاز به تفسیر مفسران دارد. در این مقاله دیدگاه برخی از عالمان فریقین در این زمینه تبیین شده است.

دلائل نیاز به تفسیر قرآن از منظر عالمان فریقین

از جمله سئوالاتی که قبل از ورود در مباحث اصلی مبانی تفسیری لازم است مورد بررسی قرار گیرد این است که اساسا وقتی قرآن خود را بعنوان "احسن تفسیرا" معرفی می‌کند (وَ لا یَأْتُونَکَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْناکَ بِالْحَقِّ وَ أَحْسَنَ تَفْسِیراً ^[۱] چه نیازی به تفسیر قرآن خواهد بود؟

در پاسخ این سئوال جواب‌های گوناگونی از طرف مفسران و عالمان فریقین داده شده است که در اینجا گفتار برخی از آنها را بیان می‌کنیم:

1- زرکشی

ایشان در کتاب "البرهان فی علوم القرآن البرهان "درزمینه علت نیاز به تفسیر قرآن نخست به ذکر مقدمه‌ای پرداخته و می‌نویسد: هر چند قاعده اولیه مقتضی ان است که کتاب هر مولفی بدون شرح و تفسیر قابل فهم باشد اما برخی از کتب بدلیل تبیین افکار متعالی و دقیق مولف، تبیین برخی مقدمات لازم در فهم متن و اشتراک برخی از الفاظ در معانی متعدد و اموری نظیر ان نیازمند تفسیرند.^[۲]

ایشان بعد از ذکر این مقدمه به علت نیاز قرآن به تفسیر پرداخته و می‌نویسد:

هر چند زبان قرآن عربی فصیح بوده و ظواهر ان قابل فهم برای عموم می‌باشد اما بجهت آنکه مشتمل بر اندیشه‌های متعالی و نکات دقیق می‌باشد نیازمند تفسیر می‌باشد بهمین جهت پیامبر ص نسبت به سئوالات گوناگون مردم در مسائل قرآنی به تبیین ان می‌پرداخت. ^[۳]

ایشان در زمینه شدید نیازجوامع اسلامی -بعد ا ز عصر صحابه - به تفسیرقرآن می‌نویسد: همانگونه که در عصر رسالت مردم به تفسیر قرآن نیاز داشتند در اعصار بعد این نیاز بدلیل آنکه مجموعه روایات تفسیری و تاویلی بدست ما نرسیده است تشدید گردید.

نتیجه آنکه از منظر زرکشی نیاز مسلمانان به تفسیر قرآن امری لازم است بعلاوه آنکه مراد از تفسیر قرآن تبیین مفردات، ترکیبات و ارتباط آیات با یکدیگر و درک لطائف ان بوده که با تدبر در ایات، مراجعه به کتب لغت و نیز مراجعه به روایات حاصل می‌شود.

2- محمد بن صالح بن محمد العثیمین (معاصر)

ایشان در کتاب:" أصول فی التفسیر "یادگیری تفسیر قرآن را امری لازم دانسته و دلائلی از ایات، روایات و نیز سیره صحابه را در اثبات ان ذکر می‌کند.

ایشان در وجوب یادگیری تفسیربا استناد به آیات قرآنی می‌نویسد:

وتعلم التفسیر واجب لقوله تعالی: (کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَیْکَ مُبَارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا آیَاتِهِ وَلِیَتَذَکَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ) (صّ:29) ولقوله تعالی: (أَفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَی قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا)^[۴]

ایشان در تبیین دلالت آیه نخست- کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَیْکَ... -: بر لزوم تعلم تفسیر قرآن می‌نویسد: مفاد آیه مذکور ان است که حکمت نزول قرآن تدبر در آیات جهت متاثر شدن از ان می‌باشد بنابراین بدون تدبردر آیات و فهم دقیق آنها هدف مذکور از نزول محقق نمی‌گردد. ^[۵]

ایشان در بیان دلالت آیه دوم - أَفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ - نسبت به لزوم تعلم تفسیر می‌نویسد: درایه مذکورخداوند متعال کسانی را که ازتدبر در آیات فاصله می‌گیرند مورد سرزنش قرار داده و قلوب آنان را بجهت آنکه بوسیله قفلها و زنجیرهای جهالت مسدود گردیده است محروم از نیل به برکات قرآن می‌داند. ^[۶]

ایشان در زمینه سیره سلف - صحابه و تابعین – در اهمیت دادن به تفسیر قرآن می‌نویسد:

سیره سلف بر این بود که در جهت آموزش و یادگیری الفاظ و معانی قرآن اقدام می‌کردند چون عمل به قرآن بدون فهم مراد الهی ممکن نیست.

انگاه در زمینه سیره نبوی در تعلیم قرآن به مسلمانان از برخی صحابه نقل می‌کند که یادگیری آنان از قرآن بدینگونه بود که نخست تفسیر و معانی ده آیه را بخوبی از پیامبر اموخته و تا زمانی که آموزش‌های علمی و عملی نسبت به ان را به اتمام نمی‌رساندند اقدام به تعلیم آیات دیگر نمی‌کردند. ^[۷]

ایشان در ادامه از ابن تیمیه نیز نقل می‌کند که تفسیر قرآن را از مصادیق عهد الهی بر عالمان دینی می‌دانست: ابن تیمیه معتقد بود وقتی کتبی که در علم طب و ریاضیات تدوین شده است نیازمند شرح می‌باشد چگونه ممکن است کتاب خداوند که سعادت دنیا و آخرت مردم بدان وابسته است بی‌نیاز از تفسیر و شرح باشد از اینرو بردانشمندان لازم است به تبیین و تفسیر الفاظ و معانی قرآن بپردازند و این عهدی است که خداوند از آنان گرفته است.^[۸]

3 – علامه طباطبائی

علامه طباطبائی در کتاب "القرآن فی الاسلام" تحت عنوان "کیف یتقبل القرآن التفسیر ؟" به این سئوال مهم پاسخ داده است.

ایشان نیز همانند سایر اعلام دینی تفسیر قرآن را امری لازم دانسته اما معتقد است که برترین شیوه تفسیر قرآن مراجعه به قرآن و تدبر در آیات ان می‌باشد ایشان معتقد است حتی اهل بیت ع نیز بهمین طریق به تفسیر قرآن پرداخته و آن را به دیگران آموزش داده‌اند. بدلیل آنکه وقتی قرآن خود را نور، ضیاء، تبیانا لکل شئی و ... معرفی نموده است.

بدیهی است چنین کتابی‌نیاز به شرح و تبیین از خارج را نخواهد داشت چون قرآن، در درون خود احسن التفاسیر را داراست. بنابر‌این مفسر قرآن کسی است که با قدرت تدبر و تعمقش در آیات قرآن به فهم آیات و ارتباط آنها با یکدیگر نائل شده و در تبیین بیشتر آنها اقدام می‌کند.

در اینجا بخش‌هائی از کلام علامه را در مسائل مطرح شده بیان می‌کنیم:

ایشان در زمینه عدم نیاز تفسیر قرآن به اموری خارج از قرآن می‌نویسد:

قرآن کتابی جاودان برای همه انسان‌ها بوده که آنها را بسوی مقاصد عالی هدایت می‌کند. در بسیاری از ایاتش تحدی نموده و بشر را از اوردن مشابه ان عاجز می‌داند. از طرفی قرآن در معرفی اش خود را نور، ضیاء و بیانگر همه امور می‌داند بنابر‌این چنین کتابی با اوصاف مذکور نمی‌تواند در تبیین خویش نیازمند کتاب یا اشخاص دیگری باشد. ^[۹]

ایشان استغناء قرآن در تفسیر، به اموری خارج از قرآن را لازمه ایاتی نظیر ایه: أفلا یتدبرون القرآن و...نیزدانسته ودر رد سخن کسانی که تفسیر قرآن را مبتنی بر رجوع به منابعی خارج از قرآن می‌دانند می‌نویسد:

اگر چنین بود- بشری بودن قرآن - قطعا در ان ناهماهنگی و اختلاف مشاهده می‌شد در حالی که با کمترین تدبر اختلاف و ناهماهنگی بدوی درقرآن مرتفع می‌گردد. بعلاوه بر اساس آیه مذکور لازمه نیاز قرآن در تبیین مقاصدش به اموردیگر نظیر کلام پیامبر ص، حجت الهی بر کفار به اتمام نمی‌رسید بدلیل آنکه در موارد احتمال ناهماهنگی در آیات قرآن نمی‌توان کافران را- بدلیل عدم اعتقادشان به عصمت پیامبر ص- به تفسیر ان حضرت ارجاع داد.^[۱۰]

ایشان در مقام نتیجه‌گیری از مباحث شان می‌فرماید:

تفسیر واقعی قرآن بمعنای ان است که باتدبر در آیات ان و ارجاع آیات به یکدیگر به معانی حقیقی ان دست یابیم.^[۱۱]

بنابراین از منظر علامه طباطبائی ره تفسیر قرآن بمعنای تبیین برخی از آیات بوسیله آیات دیگر است که این امر نیز با تدبر و تفکر عمیق در متن قرآن توسط مفسر قرآن صورت نمی‌گیرد .از اینرو مفهوم این سخن که قرآن نیاز به تفسیر دارد ان است که قرآن نیاز به تدبر و تعمق عمیق دارد و مفسر قرآن با غور و غواصی در آیات قرآن به معانی لطیف و عمیق ان دست می‌یابد.

در مقایسه دیدگاه علامه با دیگران باید گفت: نگاه ایشان در مساله لزوم نیاز مسلمین به تفسیر قرآن با دیگر محققان علوم قرآنی هماهنگ بوده هر چند نسبت به روش تفسیر قرآن بینشان تفاوت‌هائی وجود دارد که در ادامه مباحث به ان خواهیم پرداخت.

نتیجه: از مطالب ذکر شده از شخصیت‌های فریقین، مفهوم تفسیر و علت نیاز به ان معلوم گردید. == پانویس ==

↑ فرقان آیه 33 ترجمه: کافران بر تو هیچ مثل (باطل و اعتراض ناحق) نیاورند مگر آنکه ما در مقابل برای تو سخن حق را با بهترین بیان پاسخ آنها آریم)
↑ البرهان فی علوم القرآن البرهان - ج 1 - ص 13 - 15 وإنما احتیج إلی التفسیر لما سنذکر، بعد تقریر قاعدة ; وهی أن کل من وضع من البشر کتابا فإنما وضعه لیفهم بذاته من غیر شرح ; وإنما احتیج إلی الشروح لأمور ثلاثة: أحدها: کمال فضیلة المصنف ; فإنه لقوته العلمیة یجمع المعانی الدقیقة فی اللفظ الوجیز، فربما عسر فهم مراده، فقصد بالشرح ظهور تلک المعانی الخفیة ; ومن هنا کان شرح بعض الأئمة تصنیفه أدل علی المراد من شرح غیره له. وثانیها [قد یکون] حذف بعض مقدمات الأقیسة بکر أو أغفل فیها شروطا اعتمادا علی وضوحها، أو لأنها من علم آخر ; فیحتاج الشارح لبیان المحذوف ومراتبه وثالثها: احتمال اللفظ لمعان ثلاثة ; کما فی المجاز والاشتراک ودلالة الالتزام ; فیحتاج الشارح إلی بیان غرض المصنف وترجیحه. وقد یقع فی التصانیف ما لا یخلو منه بشر من السهو والغلط وتکرار الشئ، وحذف المهم ; وغیر ذلک ; فیحتاج الشارح للتنبیه علی ذلک . .
↑ همان: ... إن القرآن إنما أنزل بلسان عربی مبین فی زمن أفصح العرب وکانوا یعلمون ظواهره وأحکامه ; أما دقائق باطنه فإنما کان یظهر لهم بعد البحث والنظر، من سؤالهم النبی صلی الله علیه وسلم فی الأکثر ; کسؤالهم لما نزل: * (ولم یلبسوا إیمانهم بظلم) * فقالوا: أینا لم یظلم نفسه! ففسره النبی صلی الله علیه وسلم بالشرک ; واستدل علیه بقوله تعالی: * (إن الشرک لظلم عظیم) * وکسؤال عائشة - رضی الله عنها - عن الحساب الیسیر فقال: " ذلک العرض، ومن نوقش الحساب عذب " وکقصة عدی ابن حاتم فی الخیط الذی وضعه تحت رأسه. وغیر ذلک مما سألوا عن آحاد منه.
↑ محمد:24
↑ أصول فی التفسیر ص 21-22وجه الدلالة من الآیة الأولی أن الله تعالی بین أن الحکمة من إنزال هذا القرآن المبارک؛ أن یتدبر الناس آیاته، ویتعظوا بما فیها والتدبر هو التأمل فی الألفاظ للوصول إلی معانیها، فإذا لم یکن ذلک، فاتت الحکمة من إنزال القرآن، وصار مجرد ألفاظ لا تأثیر لها ولأنه لا یمکن الاتعاظ بما فی القرآن بدون فهم معانیه.
↑ همان: ووجه الدلالة من الآیة الثانیة أن الله تعالی وبخ أولئک الذین لا یتدبرون القرآن، وأشار إلی أن ذلک من الإقفال علی قلوبهم، وعدم وصول الخیر إلیها
↑ همان: وکان سلف الأمة علی تلک الطریقة الواجبة، یتعلمون القرآن ألفاظه ومعانیه؛ لأنهم بذلک یتمکنون من العمل بالقرآن علی مراد الله به فإن العمل بما لا یعرف معناه غیر‌ممکن ....أنهم کانوا إذا تعلموا من النبی صلی الله علیه وسلم عشر آیات، لم یجاوزوها، حتی یتعلموا ما فیها من العلم والعمل، قالوا: فتعلمنا القرآن والعلم والعمل جمیعا
↑ همان: قال الشیخ الإسلام ابن تیمیه: والعادة تمنع أن یقرأ قوم کتابا فی فن من العلم کالطب والحساب، ولا یستشرحوه فکیف بکلام الله تعالی الذی هو عصمتهم، وبه نجاتهم وسعادتهم وقیام دینهم ودنیاهم. ویجب علی أهل العلم، أن یبینوه للناس عن طریق الکتابة أو المشافهة لقوله تعالی: (وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِیثَاقَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ لَتُبَیِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلا تَکْتُمُونَهُ)(آل عمران: من الآیة 187) وتبین الکتاب للناس شامل لتبین ألفاظه ومعانیه، فیکون تفسیر القرآن، مما أخذ الله العهد علی أهل العلم ببیانه. - انتهی
↑ القرآن فی الاسلام ص 52-68 ... فان القرآن الکریم - کما ذکرنا - کتاب دائم للجمیع، یخاطب الکل ویرشدهم إلی مقاصده، وقد تحدی فی کثیر من آیاته علی الاتیان بمثله واحتج بذلک علی الناس، ووصف نفسه بأنه النور والضیاء والتبیان لکل شئ، فلا یکون مثل هذا الکتاب محتاجا إلی شئ آخر.
↑ همان: ...یقول محتجا علی أنه لیس من کلام البشر: (أفلا یتدبرون القرآن ولو کان من عند غیر الله لوجدوا فیه اختلافا کثیرا. لیس فیه أی اختلاف، ولو وجد فیه اختلاف بالنظرة البدائیة یرتفع بالتدبر فی القرآن نفسه ومثل هذا الکتاب لو احتاج فی بیان مقاصده إلی شئ آخر لم تتم به الحجة، لأنه لو فرض أن أحد الکفار وجد اختلافا فی شئ من القرآن لا یرتفع من طریق الدلالة اللفظیة للآیات لم یقنع برفعه من طرق أخری، کأن یقول النبی مثلا یرتفع بکذا وکذا، ذلک لأن هذا الکافر لا یعتقد بصدق النبی ونبوته وعصمته، فلم یتنازل لقوله ودعاواه
↑ همان: النتیجة التی توصلنا إلیها فی الفصل الماضی هی أن التفسیر الواقعی للقرآن هو التفسیر الذی ینبع من التدبر فی الآیات الکریمة وضم بعضها إلی بعض

[1] فرقان آیه 33 ترجمه: کافران بر تو هیچ مثل (باطل و اعتراض ناحق) نیاورند مگر آنکه ما در مقابل برای تو سخن حق را با بهترین بیان پاسخ آنها آریم)

[2] البرهان فی علوم القرآن البرهان - ج 1 - ص 13 - 15 وإنما احتیج إلی التفسیر لما سنذکر، بعد تقریر قاعدة ; وهی أن کل من وضع من البشر کتابا فإنما وضعه لیفهم بذاته من غیر شرح ; وإنما احتیج إلی الشروح لأمور ثلاثة: أحدها: کمال فضیلة المصنف ; فإنه لقوته العلمیة یجمع المعانی الدقیقة فی اللفظ الوجیز، فربما عسر فهم مراده، فقصد بالشرح ظهور تلک المعانی الخفیة ; ومن هنا کان شرح بعض الأئمة تصنیفه أدل علی المراد من شرح غیره له. وثانیها [قد یکون] حذف بعض مقدمات الأقیسة بکر أو أغفل فیها شروطا اعتمادا علی وضوحها، أو لأنها من علم آخر ; فیحتاج الشارح لبیان المحذوف ومراتبه وثالثها: احتمال اللفظ لمعان ثلاثة ; کما فی المجاز والاشتراک ودلالة الالتزام ; فیحتاج الشارح إلی بیان غرض المصنف وترجیحه. وقد یقع فی التصانیف ما لا یخلو منه بشر من السهو والغلط وتکرار الشئ، وحذف المهم ; وغیر ذلک ; فیحتاج الشارح للتنبیه علی ذلک . .

[3] همان: ... إن القرآن إنما أنزل بلسان عربی مبین فی زمن أفصح العرب وکانوا یعلمون ظواهره وأحکامه ; أما دقائق باطنه فإنما کان یظهر لهم بعد البحث والنظر، من سؤالهم النبی صلی الله علیه وسلم فی الأکثر ; کسؤالهم لما نزل: * (ولم یلبسوا إیمانهم بظلم) * فقالوا: أینا لم یظلم نفسه! ففسره النبی صلی الله علیه وسلم بالشرک ; واستدل علیه بقوله تعالی: * (إن الشرک لظلم عظیم) * وکسؤال عائشة - رضی الله عنها - عن الحساب الیسیر فقال: " ذلک العرض، ومن نوقش الحساب عذب " وکقصة عدی ابن حاتم فی الخیط الذی وضعه تحت رأسه. وغیر ذلک مما سألوا عن آحاد منه.

[4] محمد:24

[5] أصول فی التفسیر ص 21-22وجه الدلالة من الآیة الأولی أن الله تعالی بین أن الحکمة من إنزال هذا القرآن المبارک؛ أن یتدبر الناس آیاته، ویتعظوا بما فیها والتدبر هو التأمل فی الألفاظ للوصول إلی معانیها، فإذا لم یکن ذلک، فاتت الحکمة من إنزال القرآن، وصار مجرد ألفاظ لا تأثیر لها ولأنه لا یمکن الاتعاظ بما فی القرآن بدون فهم معانیه.

[6] همان: ووجه الدلالة من الآیة الثانیة أن الله تعالی وبخ أولئک الذین لا یتدبرون القرآن، وأشار إلی أن ذلک من الإقفال علی قلوبهم، وعدم وصول الخیر إلیها

[7] همان: وکان سلف الأمة علی تلک الطریقة الواجبة، یتعلمون القرآن ألفاظه ومعانیه؛ لأنهم بذلک یتمکنون من العمل بالقرآن علی مراد الله به فإن العمل بما لا یعرف معناه غیر‌ممکن ....أنهم کانوا إذا تعلموا من النبی صلی الله علیه وسلم عشر آیات، لم یجاوزوها، حتی یتعلموا ما فیها من العلم والعمل، قالوا: فتعلمنا القرآن والعلم والعمل جمیعا

[8] همان: قال الشیخ الإسلام ابن تیمیه: والعادة تمنع أن یقرأ قوم کتابا فی فن من العلم کالطب والحساب، ولا یستشرحوه فکیف بکلام الله تعالی الذی هو عصمتهم، وبه نجاتهم وسعادتهم وقیام دینهم ودنیاهم. ویجب علی أهل العلم، أن یبینوه للناس عن طریق الکتابة أو المشافهة لقوله تعالی: (وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِیثَاقَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ لَتُبَیِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلا تَکْتُمُونَهُ)(آل عمران: من الآیة 187) وتبین الکتاب للناس شامل لتبین ألفاظه ومعانیه، فیکون تفسیر القرآن، مما أخذ الله العهد علی أهل العلم ببیانه. - انتهی

[9] القرآن فی الاسلام ص 52-68 ... فان القرآن الکریم - کما ذکرنا - کتاب دائم للجمیع، یخاطب الکل ویرشدهم إلی مقاصده، وقد تحدی فی کثیر من آیاته علی الاتیان بمثله واحتج بذلک علی الناس، ووصف نفسه بأنه النور والضیاء والتبیان لکل شئ، فلا یکون مثل هذا الکتاب محتاجا إلی شئ آخر.

[10] همان: ...یقول محتجا علی أنه لیس من کلام البشر: (أفلا یتدبرون القرآن ولو کان من عند غیر الله لوجدوا فیه اختلافا کثیرا. لیس فیه أی اختلاف، ولو وجد فیه اختلاف بالنظرة البدائیة یرتفع بالتدبر فی القرآن نفسه ومثل هذا الکتاب لو احتاج فی بیان مقاصده إلی شئ آخر لم تتم به الحجة، لأنه لو فرض أن أحد الکفار وجد اختلافا فی شئ من القرآن لا یرتفع من طریق الدلالة اللفظیة للآیات لم یقنع برفعه من طرق أخری، کأن یقول النبی مثلا یرتفع بکذا وکذا، ذلک لأن هذا الکافر لا یعتقد بصدق النبی ونبوته وعصمته، فلم یتنازل لقوله ودعاواه

[11] همان: النتیجة التی توصلنا إلیها فی الفصل الماضی هی أن التفسیر الواقعی للقرآن هو التفسیر الذی ینبع من التدبر فی الآیات الکریمة وضم بعضها إلی بعض

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]