علی جمعه زادهٔ ۳ مارس ۱۹۵۲ محقق اسلامی، فقیه ، عالم و مفتی سابق بزرگ مصر است.

علی جمعة
شیخ علی جمعة
نام علي جمعة محمد عبد الوهّاب نام‎های دیگر شیخ علی جمعه متولد 1952م

تولد و تحصیل

در 3 مارس 1952 در استان بنی سویف متولد شد ، در سال 1969 از دبیرستان فارغ التحصیل شد ، به دانشگاه عین شمس قاهره پیوست و در سال 1973 لیسانس بازرگانی گرفت و در طول تحصیل ، قرآن را حفظ کرد و فقه شافعی را آموخت.

در همان سال فارغ التحصیلی ، وی به دانشگاه الازهر پیوست و در آنجا اصول فقه را آموخت ، و از آنجا درجه دکتری را با رتبه ممتاز در سال 1988 دریافت کرد[۱].

اساتید

عبدالله بن صدق غمارى؛ عبدالفتاح ابوغده؛ احمد مرسى؛ عبدالعزیز غمارى؛ محمد ابوالنور زهیر؛ عوض‌الله حجازى؛ محمد حافظ تیجانى؛ دکتر عیسى إبراهیم عبده؛ دکتر یحیى عویس؛ دکتر فتحی محمد علی.

مناصب

مفتی جمهوری عربی مصر، از 28 سپتامبر 2003 تا 2013؛ عضو مجموعه تحقیقات اسلامی الازهر، از سال 2004 تاکنون؛ استاد اصول فقه در دانشکده مطالعات اسلامی و عربی ‌دانشگاه الازهر؛ عضو کنفرانس فقه اسلامی در هند؛ عضو شورای عالمان ارشد الازهر؛ عضو آکادمی فقه سازمان کنفرانس جهان اسلام در جده؛ عضو کمیته فتوای الازهر، از سال 1995 تا 1997م.

آثار

کتب

أثر ذهاب المحل في الحكم؛ الإسلام و المساواة بين الواقع و المأمول؛ الإفتاء بين الفقه و الواقع؛ الإمام البخاري و جامعه الصحيح؛ الإمام الشافعي و مدرسته الفقهية؛ الحكم الشرعي عند الأصوليين؛ الأوامر و النواهي عند الأصوليين؛ الإجماع عند الأصوليين؛ القياس عند الأصوليين؛ تعارض الأقيسة عند الأصوليين؛ قول الصحابي عند الأصوليين؛ آليات الاجتهاد؛ مدى حجية الرؤيا عند الأصوليين؛ التجديد في أصول الفقه؛ قضية المصطلح الأصولي مع التطبيق على شرح تعريف القياس؛ النسخ عند الأصوليين؛ عقيدة أهل السنة و الجماعة؛ علم أصول الفقه و علاقته بالفلسفة الإسلامية؛ رؤية فقهية حضارية لترتيب المقاصد الشرعية؛ النماذج الأربعة من هدی النبي في التعايش مع الآخر.

مقالات

الوقف فقها و واقعا؛ الرقابة الشرعية مشكلاتها و طرق تطويرها؛ الزكاة؛ حقوق الإنسان من خلال حقوق الأكوان في الإسلام؛ النموذج المعرفي الإسلامي؛ الإمام محمد عبده مفتياً؛ التسامح الإسلامي؛ الإسلام بين أعدائه و أدعيائه؛ الإسلام يتفق و لا يصطدم و مبادئ السلام و العدل الدوليين؛ النفس و مراتبها؛ اقتراح عقد تمويل من خلال تكييف العملة الورقية كالفلوس في الفقه الإسلامي؛ ضوابط التجديد الفقهي[۲].

پانویس