ابونجیب سهروردی
| نام | عبد القاهر بن عبد الله بن محمد بن عمويه بن سعد البكري الصديقي |
|---|---|
| نامهای دیگر | ضياء الدين السهروردي |
| درگذشت | 563ق |
أبو النجيب السهروردي (490 - 563 هـ / 1097 - 1168 م) او فقیه و صوفی شافعی مذهب است
حیات
او عبد القاهر بن عبد الله بن محمد بن عمويه بن سعد البكري الصديقي،أبو النجيب السهروردي.لقبش ضياء الدين السهروردي و کنیه اش ابو نجیب بود. او در سهرورد روستایی در نزدیکی زنجان به دنیا آمد.سپس به بیت المقدس رفت و از آنجا عازم بغداد شد و در آنجا سکنا گرفت و در همانجا نیز از دنیا رفت.
آثار
«آداب المريدين» ، «شرح الأسماء الحسنى» و «غريب المصابيح»از آثار اوست.
وفات
او در سال563 هجری قمری در بغداد بدرود حیات گفت.
آثار
أدب المريد في التصوف والأخلاق
مختصر مشكاة المصابيح للبغوي
ومصنف في طبقات الشافعية
احوالات
ابوالنجیب سهروردی فقیه صوفی مسلکی بود و در مدرسه نظامیه بغداد به تدریس حدیث پرداخت و در ساحل غربی بغداد به نام رباط مدرسه ای بنا کرد گویند که نسبش به ابوبکر می رسید. او به چنان درجه ای از دانش رسید که مفتی العراقیین و قدوة الفريقين لقب گرفت.
سخاوی نویسنده کتاب محاسن الابرار میگوید:یکبار با ابوالنجیب سهروردی در بازار سلطان بغداد می رفتیم و او به گوسفندی پوست کنده شده که توسط قصابی آویزان شده بود نگاه کرد و ایستاد و گفت: این گوسفند به من می گوید که مرده است(ذبح نشده). قصاب با شنیدن این جمله از حال رفت پس وقتی به حال عادی برگشت به کرده خود اعتراف و از کرده ی خود توبه نمود.
من یک بار با او از روی پلی عبور می کردیم او مردی را دید که در حال حمل میوه بود به او گفت: این میوه ها را به من بفروش صاحب میوه هااز فروش امتناع کرد ابونجیب گفت: چون میوه ها به من می گویند: ما را از شر این مرد نجات ده ، زیرا او ما را خرید تا شراب کند ، پس آن مرد از این گفته شیخ بیهوش شد و روی زمین افتاد و بعد از به هوش آمدن به وسیله شیخ توبه کرد و گفت: به خدا قسم ، فقط خداوند متعال از این تصمیم من آگاه بود[۱].