ابوعلی گرگانی
أبو علی الحسن بن علی الجوزجانی یکی از علمای بزرگ صوفی اهل سنت در قرن چهارم هجری است[۱].
دیدگاه علما
ابوعبد الرحمن سلمی
او ابوعلی را بسیار تکریم می‌کند و با عبارت من کبار مشایخ خراسان از او نام برده و این نکته را مورد توجه قرار داده است که او نوشته های ارزشمندی در باب علوم اهل تصوف مانند مجاهدتها و ریاضت های نفسانی دارد[۲].
معاصران
او با حکیم ترمذی و محمد بن فضل بلخی که تقریبا از نظر سن و سال به یکدیگر نزدیک بوده اند معاشرت و موآنست داشته است.
گفتار
بدبخت کسی که آن معاصی را که خداوند پنهان می دارد او آشکار می سازد.
بخل سه حرف دارد. با یعنی بلاء، خاء یعنی خسران و لام یعنی مورد سرزنش قرار گرفته. پس فرد بخیل به واسطه این صفت بلایی است از شر نفس خود و هرچه تلاش کند خسارت دیده خواهد بود و مقصر است بر بخاطر بخلی که به آن گرفتار است[۳].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبد الرحمن السلمی، ص196-198، دار الكتب العلمیة، ط2003
- ↑ أبو علی الجوزجانی
- ↑ طبقات الأولیاء، تألیف: ابن الملقن، ص244