حبیبیه (شاذلیه)

از ویکی‌وحدت

حبیبیه یکی از سلاسل صوفیه است که از سلسله شاذلیه منشعب شدند.

تاریخچه

پیروان این طریقت صوفیه بیشتر در شمال آفریقا به ویژه کشورهایی چون مراکش، مصر، سوریه، لیبی و سودان حضور دارند.

اعتقادات

این فرقه معتقدند که وقتی بنده به درجه ی معرفت رسید و دوست خدا شد و از دوستی دیگران بُرید، قلم تکلیف از او برداشته شده و خطاب امر و نهی از او منقطع شده و از بندگی و قید عبودیت رها می شود و پس از آن، مقید بودن بر شرع و احکام شرعی بر او حرام می گردد. زيرا «حبيب»، نمی تواند با وجود تکلیف، موجب آزار حبیب نمی شود.آيا نمى ‏دانيد كه خداوند بندگانش را در بهشت به عبادت و نماز و روزه تكليف نمی کند، زيرا دوست بر دوست و یار بر یار وارد و تكليف از ايشان برداشته می شود. [۱] [۲] [۳]

اصول پنجگانه حبیبیه

این فرقه رعایت پنج اصل 1. خوف ظاهری و باطنی2. پیروی از سنت 3. عدم اعتنا به خلق 4. تسلیم و رضا 5. توکل در شادی و محنت را از پایه های اعتقادی خود می شمرند. [۴] [۵] که البته فقط ظاهر این شعارها حفظ و به هیچ کدام عمل نمی شود.

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 149 با ویرایش و اصلاح عبارات
  2. ابو محمد عثمان بن عبد الله بن الحسن العراقی، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، چاپ آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 69
  3. مقدس اردبیلی، حدیقه الشیعه، نشر گلی، ص 578
  4. زرین کوب عبد الحسین، ارزش میراث صوفیه، ص 98 به بعد
  5. معصوم علي شاه نعمت‌اللهی شيرازی، طرائق الحقایق، ج 3.