محمد جیزاوی
محمد ابوالفضل الجیزاوی در سال 1263 هجری قمری / 1847 میلادی در روستای وراق الحضر یکی از شهرهای استان فعلی جیزه متولد شد[۱].
تحصیل
تحصیل او با کتاب المعد لتحفیظ القرآن الکریم آغاز شد که در سال 1272 هجری قمری آن را به اتمام رساند. در اواخر سال 1273 هجری قمری وارد الازهر شد و با فراگیری مبانی و مقدمات ادبیات و فقه مالکی وارد حلقه درس اساتید به نام وقت الازهر همچون الشیخ محمد علیش،الشیخ علی مرزوق العدوی، الشیخ إبراهیم السقا، الشیخ شمس الدین الأنبابی، الشیخ شرف الدین المرصفی، الشیخ محمد العشماوی شد.
آثار
الطراز الحدیث فی فن مصطلح الحدیث. کتاب تحقیقات شریفة وتدقیقات منیفة؛ حاشیه بر شرح عضد الملة والدین بر مختصر ابن الحاجب وحواشی آن.
ریاست الازهر
در سال 1907 شیخ محمد ابوالفضل الجیزاوی به عنوان معاون الازهر منصوب شد ( زمانی که شیخ حسونه برای دومین بار 1909 تا 1909 به شیخ الازهر منصوب شد) و هنگامی که شیخ سلیم البشری شیخ الازهر از سمت خود استعفا داد، سلطان حسین کامل جیزاوی را به عنوان شیخ الازهر انتخاب کرد[۲]. که این اتفاق در تاریخ چهاردهم ذی الحجه 1335 هجری قمری مطابق با 30 سپتامبر 1917 میلادی افتاد و تا زمان مرگ شیخ در 1927 میلادی شیخ ادامه داشت [۳]. این دوران مصادف با قیام مردم مصر در سال 1919 و درگیری بعدی بین مردم و استعمارگران خارجی و استبداد داخلی است [۴].
درگذشت
شیخ ابوالفضل الجیزاوی در سال 1346 هجری قمری 1927 م در قاهره درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد و حدود یک سال جانشینی نداشت تا اینکه محمد مصطفی المراغی جانشین وی در الازهر شد[۵]..