عبدالله بن حسین بن طاهر
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۲:۲۸، ۲۵ دسامبر ۲۰۲۱؛
عبدالله بن حسین بن طاهر ( ۱۱۹۱ - ۱۲۷۲ق ) فقیه، علم نحو و شاعر شافعی، از برجسته‌ترین علما و امامان پرتلاش حضرموت بود . او یکی از کسانی بود که با برادرش طاهر بن حسین بن طاهر بیعت کرد و در زمان رنسانس معروف خود را خلیفه بر مسلمانان حضرمی نامید و از رهبرانی بود که علیه حاکمان جوان طارم و سایون قیام کرد . او مجموعه ای از پیام های مفید دارد که به «مجموعه حبیب عبدالله بن حسین بن طاهر» معروف است.
نسب
عبدالله بن حسین بن طاهر بن محمد بن هاشم بن عبد الرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن بن محمد مگفون بن عبدالرحمن بابطینه بن احمد بن علوی بن ال - فقیه احمد بن عبدالرحمن بن علوی عموی حقوقدان AL-مقدم بن محمد، صاحب Mirbat بن علی، Khalee ، قاسم بن علوی بن محمد ابن علوی بن عبید الله بن احمد آل -Muhajir بنعیسی بن محمد النقیب بن علی العریدی بن جعفر الصادق بن محمد باقر بن علی زین العابدین بن الحسین السبط بن امام علی بن ابی طالب و امام علی همسر فاطمه. دختر محمد، درود بر او .
وی بیست و نهمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
تولد و تربیت
وی در سال 1191 هجری قمری در طارم حضرموت به دنیا آمد . او در آنجا بزرگ شد و گرایش هایش به زندگی علمی و عرفانی روی آورد نه به سایر امور زندگی عمومی و مشغله های آن و از همان جوانی در موسسات تریمیه و موافقت با شیوخ آنها و پذیرفتن سایر مؤسسات مردد بود. علوم دیگر شیوخ برجسته حضرموت . وی با پدر و خانواده اش در حال و هوای سال 1210 هجری قمری به مسیله نزدیک طارم مهاجرت کرد . دور شدن از فشار حاکمان طارم الیافعیین و فرار از هرج و مرج سیاسی و اجتماعی در آن. او بین مکه و مدینه در حجاز حرکت کرد و علمای آن به او تعلیم دادند. سپس به کشور خود بازگشت و در مسیله به عنوان معلم و واعظ زندگی کرد.
اساتید
او از بسیاری از علما دانش گرفت، از جمله:
برادرش طاهر بن حسین بن طاهر حامد بن عمر المنفر عبدالرحمن بن حامد المنفر عمر بن احمد الحداد علوی بن احمد الحداد عمر بن محمد بن سهل ابوبکر بن عبدالله الهندوان عبدالرحمن بن عبدالله بافرج ابوبکر بن عبدالله بن حسن محمد بن ابی بکر العیدروس علوی بن محمد معروف عبدالرحمن بن علوی صاحب البطیحه عمر بن ثقاف السقاف عبدالرحمن بن محمد بن سمیط احمد بن عبدالله الهندوان احمد بن جعفر الحبشی عقیل بن عمر بن یحیی محمد بن صالح الریس عمر بن عبدالرسول العطار احمد بن علوی شتر شب
شاگردان
از او گرفته شد و گروه زیادی از آن بهره بردند، از جمله:
عبدالله بن عمر بن یحیی عبدالرحمن بن علی السقاف علی بن محمد الحبشی محمد بن حسین الحبشی محسن بن علوی السقاف حامد بن عمر السقاف عیدروس بن عمر الحبشی احمد بن علی الجنید عمر بن علی الجنید عبدالله بن احمد باسودان عبدالله بن سعد بن سمیر
آثار او
از او نقل شده است که در شب ده جزء و در نماز ضحی هشت جزء قرآن می خواند. در میان سوابق خود، شاگرد او Aidaroos بن عمر ، گفت: " او، عبدالله بن حسین، برای آمدن هر روز از (خدا وجود ندارد ولی خدا) با بیست و پنج هزار، و از (آه خدا) با بیست و پنج هزار، و از (نماز برای پیامبر (ص) می شود او ) با بیست و پنج هزار و او با استفاده از یک حمام و عطر برای هر نماز واجب . " همچنین عادت او این است که هر شامگاه برای روح در مسجد برای مردم می نشیند و فقه و غیر فقه می آموزد و حدیث و عرفان استماع می کند تا زمانی که خورشید به غروب نزدیک می شود، آماده نماز غروب برمی خیزد. که حمام می کند و عطر می کند.
از نظر نقش سیاسی، او در صف مقدم علویان بود که برای انقلاب علیه جوانان قیام کردند و راه را برای آن در برابر نارضایتی ها، هرج و مرج و ظلم هموار کردند، جایی که نزاع به همسایگانش رسیده بود و آشوب بر بیشتر مردم غلبه کرده بود. کشورهای جنوب عربستان در قرن سیزدهم هجری قمری، اما دانشمندانی هستند که تمام تلاش خود را برای فرونشاندن نزاع و رفع نارضایتی می کردند، علویان دیدند که لازم است ابتدا آن سوء استفاده کنندگان را با صدای بلند صدا بزنند تا اوضاع آرام شود و آنها دیدند که باید یک دولت فراگیر وجود داشته باشد که همه را شامل شود و کسانی را که به خیر و درستی معتقدند برای آن انتخاب کنند. آنها هستند که بذر انقلاب را کاشتند و بعد از مدتی در سال 1265 هجری قمری موفق شد. عبدالله بن حسین یکی از کسانی بود که برای تأسیس سلطنت آل کثیری به رهبری سلطان غالب بن محسن آل کثیری ، که حکومت طارم را خرید.از عبدالله بن عواد، یافی جریمه شد و در بیستم شعبان 1262 هجری قمری در خانه عبدالله بن حسین و زیر نظر او بر سر او توافق شد.
از سخنان او
«هرگاه به چیزى از امور دنیا خرسندى و به آن راضى شدى، از نظر عقل و دین ناقص هستى، و کم و زیاد شدن یکى از آن دو مستلزم همین امر در دیگری است».
«حلال خوردن یک اصل بزرگ است و عبادت حرمت ندارد و اثر آن ظاهر می شود، مگر اینکه لقمه بدون ابهام خوب باشد.
برادر طاهر شاگرد همه کسانی بود که در هر کشوری او را برابر یا پست تر از خود می دیدند و با فراخوانی یا تذکر مردم خود را نشان نمی داد مگر اینکه کسی را نمی یافت که این بیکاری مبالغه آمیز را انجام دهد. کسی را می دید که ادعای علم می کرد، کتابش را می شکست و به او می گفت: «با بخوان» بر تو.» و او و دیگران از تواضع و انضباط خود بهره بردند، زیرا کسی که نسبت به مردم تکبر می کرد و از مردم می خواست. نزد او بیا و برایش بخوان، نه برای او سودی داشت و نه از او.
شعر
او مجموعه شعری دارد که خود جمع آوری کرده و شخصیت صوفیانه اش در او پدیدار شده است و تمایلات خود را متأثر از ادیانش و غیر مذاهبش در او آشکار می بیند. موهای اوست:
از تاجیه تا خدا
ای خداوند، آیا این نیست که دعای مرا می شنود؟ و بیماری من با داروی من در دست اوست با فقرا مهربان باش، بخشنده باش صبر کمی در هنگام رنج از بخشش خود به من بهترین ها را عطا کن و خدای من برای شفا عجله کن به هر حال استاد من باش و در دنیا و روز جزا
در شعری می گوید
خداوند جزای همه بدبختی ها را بدهد علوم نافع به ما سود رسانده است علمی که در یک کتاب پیدا نکردیم ما آن را در امانت نگرفتیم ممکن است از چیزی در آن متنفر باشید شما خوب هستید، همانطور که در شواهد وجود دارد آیا کسی هست که به حرف یک فرد باهوش و باهوش گوش دهد؟ تا دیر نشده عجله کنید به چیزها و فراتر از آن فکر کنید او به دنبال نجات و رستگاری است حمد و سپاس مخصوص خداوند بزرگوار است بر لطف استخوان های خاردار ما نمی توانیم ستایش خداوند را بشماریم منزه است از صفات تازه خلق شده
در مساجد
و در مساجد در آنچه نشستم رازی نهفته است من فقط از کسانی که در دوربرگردان ساکن هستند شگفت زده شدم نور و انس و حفظ برای کسی که با آن نشسته است از هر بدی و بدی به مشورت گوش کن و اگر خالی باشد کسی در آن نیست پس در آن بنشين و در آن اعتكاف كن كه نور خواهي يافت
تالیفات
نامه ها، نذورات، مکاتبات و وصیت نامه های او در «مجموعه ای» جمع آوری شده که شامل 23 نامه، یک دیوان، یک منظومه و یک وصیت نامه بوده و دارای تقسیم بندی های زیر است:
«دست توفیق به عشق خدا به تحقیق» در فقه. توسط توضیح داده شد محمد ابن عمر نووی آل Jawi یک توضیح خوب، و عبدالله بن محمد آل Harari آن خلاصه و سپس آن را توضیح داد. کلید نحو، نحو است. و شاگردش، مفتی مکه، محمد بن حسین الحبشی، آن را توضیح داد.
وفات
وی در نیمه شب پنج شنبه هفدهم ربیع الاخر سال 1272 هجری قمری درگذشت و در کنار برادرش طاهر بن حسین در المسیله به خاک سپرده شد . هر سال در روز وفاتش در قبرستانی که در آن به خاک سپرده شده بود، مجلس بزرگی برای او برگزار می شود.
منابع
بن طاهر، عبدالله بن حسین (1429ق). مجمع الحبیب عبدالله بن حسین بن طاهر (PDF) . بیروت، لبنان: دارالحاوی. السقاف، عبدالله بن محمد (1357ق). تاریخ شاعران حضرمی . قسمت سوم اسکندریه، مصر: چاپ الرشدیات. صفحه 162.