عبدالملک بعلوی، رهبر اجتماعی و تاجر از خاندان بعلوی در حضرموت است. او از دیار خود هجرت کرد و به هند رفت و در آنجا اقامت گزید و در میان مردم آن شهر وجهه فراوانی یافت.^[۱] نوادگان خاندان علوى عظمت خان از او هستند^[۲].

نسب

عبد الملك بن علوی عم الفقیه المقدم بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن علی بن أبی طالب ، و علی، همسر فاطمه، دختر محمد، صلی الله علیه و آله است ^[۳].

وی شانزدهمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

تولد و تربیت

او در روستای قسم در حضرموت متولد شد. پدر او علوی، صاحب دانش و شایستگی بود ، که بارها و بارها فرماندار تریم به خاطر ترس از نفوذ او در میان مردم او را مسموم کرد ^[۴].

مهاجرت

هنگامی که اوضاع در حضرموت خراب شد، عبدالملک به پدرش پیشنهاد داد که به هند مهاجرت کند و یک پایگاه تجاری برای خانواده ایجاد کند زیرا در آن اوضاع افراد خانواده مجبور به ترک حضرموت شده بودند. پدر موافقت کرد و عبدالملک و همراهانش به سوی بندر الشحر شدند و در آنجا سوار بر کشتی عازم گجرات هند شد و آن در اواخر قرن ششم هجری قمری بود. او رفتن به گجرات را به دلیل حضور جوامع بزرگ مسلمان در آنجا انتخاب کرد و از زمان فتح هند و سند به دست مسلمانان آنجا به یک مرکز تجاری بزرگ از مراکز تجاری تا چین ، کشورهای آن دسته و جزایر سولو تبدیل شد.

پس از ورود به گجرات، با بازرگانان عرب مقیم آنجا ملاقات کرد و با آنها موافقت کرد که در تجارت دریایی با هند چین همکاری کنند و جایگاه خود را به پسرش عبدالله برای پیگیری امور تجاری تفویض کرد، و خود به تبلیغ اسلام و ارتباط با کاخ های شاهزادگان و سلاطین روی آورد تا رابطه خود را با حاکمان هند تقویت کند. و توانست با سلطان ناصرالدین شاه رابطه محکمی برقرار کند که وقتی از نسب شریفش که به خاندان خانه اطلاع یافت ، او را به خود نزدیک کرد و از وفاداران خود قرار داد و حتی عنوان شاهزاده به او عطا کرد.

فرزندان

او چهار فرزند دارد، دو دختر: زینب و فاطمه، و دو پسر: عبدالله و از اولاد او که به شهرهای الصنف و هند شرقی مهاجرت کردند و علوی و اولادش در سراسر هند پراکنده شدند .

وفات

وی در نصیرآباد هند درگذشت.

منبع

الجعفری، بشار (1382). نگهبانان خاور دور . دمشق، سوریه: خانه Tlass. صفحه 203.

پانویس

↑ Subchi, Imam (December 2019). "The History of Hadrami Arabic Community Development in Southeast Asia". Epistemé: Jurnal Pengembangan Ilmu Keislaman (باللغة الإنجليزية). Vol. 14 no. 2. Indonesia: UIN Syarif Hidayatullah Jakarta. صفحات 229–256. doi:10.21274/epis.2019.14.2.229-256.
↑ القضماني, محمد ياسر (2014). السادة آل باعلوي وغيض من فيض أقوالهم الشريفة وأحوالهم المنيفة. دمشق، سوريا: دار نور الصباح. صفحة 286.
↑ بلفقيه, علوي بن محمد (1415 هـ). من أعقاب البضعة المحمدية الطاهرة. الجزء الأول. المدينة المنورة، السعودية: دار المهاجر. صفحة 72.
↑ المشهور, عبد الرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهيرة (PDF). الجزء الثاني. جدة، المملكة العربية السعودية: عالم المعرفة. صفحة 521. مؤرشف من الأصل (PDF) في 2 يناير 2020.

[1] Subchi, Imam (December 2019). "The History of Hadrami Arabic Community Development in Southeast Asia". Epistemé: Jurnal Pengembangan Ilmu Keislaman (باللغة الإنجليزية). Vol. 14 no. 2. Indonesia: UIN Syarif Hidayatullah Jakarta. صفحات 229–256. doi:10.21274/epis.2019.14.2.229-256.

[2] القضماني, محمد ياسر (2014). السادة آل باعلوي وغيض من فيض أقوالهم الشريفة وأحوالهم المنيفة. دمشق، سوريا: دار نور الصباح. صفحة 286.

[3] بلفقيه, علوي بن محمد (1415 هـ). من أعقاب البضعة المحمدية الطاهرة. الجزء الأول. المدينة المنورة، السعودية: دار المهاجر. صفحة 72.

[4] المشهور, عبد الرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهيرة (PDF). الجزء الثاني. جدة، المملكة العربية السعودية: عالم المعرفة. صفحة 521. مؤرشف من الأصل (PDF) في 2 يناير 2020.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]