سید رضا صدر
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۸:۵۷، ۱۵ ژانویه ۲۰۲۲؛
| نام | سید رضا صدر |
|---|---|
| اسامی دیگر | صدر•رضا بن صدرالدین•آیت‌الله سید رضا صدر |
| نام پدر | سید صدرالدین صدر |
| زادروز | ۱۳۳۹ قمری |
| زادگاه | مشهد |
| محل زندگی | مشهد• تهران• قم |
| اساتید | سید محمد حجت کوه کمره ای• آیت الله بروجردی• سید محمد محقق داماد• امام خمینی و... |
| شاگردان | سید مصطفی خمینی• مهدی شب‌زنده‌دار• محمد مومن• علی اکبر ناطق نوری و... |
| آثار | استقامت• پیشوای شهیدان• راه قرآن• راه علی• زن و آزادی• محمد فی القرآن و... |
| درگذشت | 1373ش • 1415 ق |
| مدفن | قم•حرم حضرت معصومه |
آیت الله سید رضا صدر از مجتهدان و مدرسان حوزه علمیه قم در سال ۱۳۰۰ در مشهد متولد شد. وی برادر امام موسی صدر و نواده آیت الله سید حسین طباطبایی قمی است که پس از عمری تلاش در راه فراگیری و نیز آموزش معارف دینی در آبان ماه سال ۷۳ از دنیا رفت.
آیت الله صدر با تلاش بی وقفه خویش، ضمن تدریس، خطابه و تربیت طلاب، توانست تألیفات و آثار قلمی زیادی براساس نیاز فرهنگی جامعه از خویش به یادگار بگذارد.
ولادت و خاندان
آیت الله سید رضا صدر در سال ۱۳۰۰ هجری شمسی در مشهد به دنیا آمد و به مناسبت محل ولادتش نام او را رضا نهادند. پدرش آیت الله سید صدرالدین صدر یکی از مراجع سه گانه پس از فوت آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی بود. امام موسی صدر رهبر شیعیان لبنان برادر اوست. تبار او از طرف پدری موسوی بوده و به امام موسی بن جعفر می‌رسد. او نوه دختری سید حسین طباطبایی قمی است و بنابراین از سوی مادر طباطبائی بوده و نسبش به امام حسن(ع) می رسد. [۱]
تحصیلات
او دوران کودکی و نوجوانی را تحت تربیت پدرش گذراند و مقدمات و ادبیات را در مشهد فرا گرفت. سپس همراه با پدرش به قم رفت و سطوح را نزد مدرسین حوزه علمیه قم آموخت. پس از آن در دروس خارج فقه و اصول شرکت کرده و در سنین جوانی به درجه اجتهاد رسید. همچنین فلسفه و عرفان را در حضور امام خمینی آموخت.
شهید مطهری، در نامه‌ای به هیئت موسس حسینیه ارشاد برای تشکیل شورای عالی روحانی به عنوان یک مرکز اجتهادی و فتوایی دوازده نفر از بزرگان علما را معرفی می کنند که سید رضا صدر یکی از آنان بوده است. صدر هیچ‌گاه خود را در معرض مرجعیت قرار نداد و با وجود خواهش و اصرار زیاد دوستان برای انتشار رساله، آن را چاپ و منتشر نکرد.
وی به نقد و تحلیل شعر و ادب فارسی می پرداخت و نظر خویش را ارائه می کرد، از طبع شعر بهره‌مند بود و اشعار وی در دیوان شعرش گرد آمده است. [۲]