محمد ارشد بنگری (البنجری)

محمد ارشد بنگری (۱۱۲۲-۱۲۲۷ه.ق)[۱] یک عالم و دانشمند دینی مسلمان، فقیه شافعی از شهر مارتاپورا در جنوب کلمنتان (حکومت بنجر در آن زمان) است. در زمان حیاتش به او حاجی بزرگ و پس از مرگش به او (داتو کالمپایان) می گفتند. (داتو به معنی پدر پدربزرگ است ولی به عنوان لقب علمای دینی به کار می رود و کالمبیان نام روستایی است که محمد ارشد اهل آنجا بود. او نویسنده کتاب «سبیل المهتدین» در فقه است که مرجعی برای بسیاری از مسلمانان جنوب شرقی آسیا است. [۲]

Ambox clock.svg


نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۰۳، ۱ فوریه ۲۰۲۲؛




نسب

محمد أرشد بن عبد الله بن أبی بكر بن عبد الرشید بن عبد الله بن أبی بكر الهندی بن أحمد الصلیبیة بن حسین بن عبد الله بن شیخ بن عبد الله العیدروس بن أبی بكر السكران بن عبد الرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن علی بن أبی طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

او سی و دومین نوه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم است.

تولد و تربیت

او در ۱۵ ۰ ۱۱۲۲ ه.م در روستای لوک جابانگ در بخش بنگر در استان کلمنتان جنوبی اندونزی به دنیا آمد. محمد ارشد دوران کودکی خود را در روستای تولدش لوک جابانگ، مارتاپورا گذراند. او مانند کودکان و با دوستانش بازی می کرد ولی هوش محمد ارشد بیش از دوستانش بود. او شخصیت اخلاقی و حساسی داشت و عاشق زیبایی بود. از جمله توانایی های او هنر نقاشی و خوشنویسی بود. هر کسی که نقاشی هایش را می دید، شگفت زده می شد. هنگامی که سلطان تهلیل الله در حال بازدید از روستای لوک جابانگ بود، نقاشی های محمد ارشد ۷ ساله را دید و تحت تأثیر قرار گرفت و از پدر و مادرش خواست تا کودک را در کاخ نگه دارند تا با فرزندان و نوه های سلطان درس بخواند. در کاخ، محمد ارشد فرزندی با شخصیتی نجیب، دوستانه، مطیع و قابل احترام نزد بزرگسالان شد. همه کارکنان قصر او را دوست داشتند. سلطان نسبت به تحصیل محمد ارشد بسیار اهمیت می داد؛ زیرا سلطان امیدوار بود که محمد ارشد به رهبری با تقوا تبدیل شود.

سفر به مکه

محمد ارشد تا ۳۰ سالگی در قصر ماند و در این مدت تمام مراحل تحصیلی را گذراند. سپس با زنی به نام خانم باگوت ازدواج کرد. هنگامی که همسرش برای اولین فرزندش باردار بود، محمد ارشد بسیار تمایل پیدا کرد که در سرزمین مقدس مکه به تحصیل ادامه دهد و بیشتر بیاموزد. سپس میل قلبی خود را به همسر محبوبش منتقل کرد. اگرچه دشوار است زیرا ازدواج آن ها هنوز تازه است، اما همسرش سرانجام با نیت مقدس شوهرش موافقت کرده و از او در رسیدن به اهدافش حمایت کرد.

بنابراین پس از دیدار با سلطان و کسب رخصت از او برای تحقق رویاهایش به سرزمین مقدس رفت. عزیمت او با اشک و دعا همراه بود.

اساتید

محمد ارشد در سرزمین مقدس، نزد اساتید بزرگ آن زمان درس خواند. از جمله اساتید بارز او شیخ عطا الله بن احمد المشری، و فقیه شیخ محمد بن سلیمان كردی، و عارف بالله شیخ محمد بن عبد الكریم السمان الحسنی المدنی بودند. آخرین استاد، استاد محمد ارشد در علوم صوفیه بود که تحت رهبری او محمد ارشد به تصوف و زهد مشغول بود، بنابراین به عنوان جانشین از او رخصت و اذن گرفت.

علاوه بر آنچه گفته شد، معلمان دیگر محمد ارشد عبارتند از:

العلامة أحمد بن عبد المنعم الدمنهوری

الشیخ محمد مرتضى بن محمد الزبیدی

الشیخ حسن بن أحمد الیمانی

الشیخ سالم بن عبد الله البصری

الشیخ صدیق بن عمر خان

الشیخ عبد الله بن حجازی عاصی الشرقاوی

الشیخ عبد الرحمن بن عبد العزیز المغربی

الشیخ عبد الرحمن بن سلیمان الأهدل

الشیخ عبد الرحمن بن عبد المبین الفتحانی

الشیخ عبد الغنی بن محمد هلال

الشیخ أبیس السندی

الشیخ عبد الوهاب الطنطاوی

الشیخ عبد الله الجوهری

الشیخ محمد بن أحمد الجوهری

الشیخ محمد زین بن فقیه جلال الدین آتشیه.

شیخ محمد ارشد در دوران مطالعات خود در آنجا با علمای همکار مانند شیخ صمد الفلمبانی، شیخ عبدالرحمن المصری الجوی و شیخ عبدالحمید بوگیس دوست شد تا اینکه به چهار شوالیه جاوه (Empat Serangkai dari Tanah Jawi) معروف شدند.

پس از نزدیک به ۳۵ سال تحصیل در مکه و مدینه قصد تحصیل در مصر وجود داشت. هنگامی که معلم آن ها این قصد را منتقل کرد، شیخ پیشنهاد کرد که این چهار دانش آموز برای فراخوانی در کشورهای خود به جاوه (اندونزی) بازگردند.

این چهار دوست قبل از بازگشت به خانه موافقت کردند که بار دیگر زیارت مکا را انجام دهد. در آن زمان شیخ محمد ارشد به طور غیرمنتظره ای با برادر کوچکترش زین العبدین بن عبدالله آشنا شد که برای انجام حج به مکه آمد. برادر کوچکتر دختر محمد ارشد فاطمه را که بزرگ شده بود آورد. پس از دیدن این موضوع، سه دوست شیخ ارشد پیشنهاد ازدواج با دخترش را دادند. شیخ محمد ارشد پس از مدت ها فکر کردن تصمیم گرفت با شیخ عبدالحمید بوجیس ازدواج کند. این ازدواج مستقیماً صورت گرفت و دوستانش شهادت دادند.

بازگشت به وطن

پس از آن چهار پسر مجمع الجزایر به شهر خود رفتند. آن ها هنگام ورود به مجمع الجزایر ابتدا در سوماترا، به طور خاص در پالمبانگ، خانه شیخ صمد الفلمنانی توقف کردند. سفر به بیتاوی، میهن شیخ عبدالرحمان المصری ادامه دارد. در حالی که در بیتاوی بود از شیخ محمد ارشد خواسته شد که مدتی بماند تا دانش مذهبی را با مردم بیتاوی آموزش دهد. یکی از اتفاقات مهم اقامت او در بیتاوی بود که شیخ محمد ارشد جهت قبله مسجد جامباتان لیما، مسجد لور پاتانگ و مسجد پکوجان را تصحیح کرد. برای بزرگداشت این واقعه، ساکنان منطقه مسجد جمباتان را با کتیبه ای بر روی سنگی در متن عربی مالاوی (نوشته جاوه ای) ثبت کردند و بیان کردند که بوسه در مسجد حدود ۲۵ درجه توسط محمد ارشد بنگری در ۴ ۰ ۱۱۸۶ ه .خ به سمت راست چرخیده است.

پس از مدتی تصمیم به ترک آن گرفت و شیخ محمد ارشد و شیخ عبدالحمید بوگیس به زادگاهشان به مارتاپورا، بنگر سفر کردند. در ماه رمضان ۱۱۸۶ ه .ش برای مصادف شدن با سال ۱۷۷۲ محمد ارشد به زادگاهش مارتاپورا پایتخت سلطانیه بنگر در آن زمان رسید.

سلطان تُهلی الله، کسی که به او کمک زیادی کرد، درگذشت و بعدها سلطان تتخم الله دوم، پسر سلطان، با شکوه کردن خدای اول، جایگزین او شد. سلطان تخمت الله دوم با جشنی سنتی از ورود او استقبال کرد. او توسط همه مردم به عنوان جهان شمس دین مورد ستایش قرار گرفت، که انتظار می رفت نور او تمام سلطانیت سوسک را بدرخشد. او فعالیت های خود را وقف بازگشت از سرزمین مقدس به گسترش دانشی کرد که به دست آورده بود. چه برای خانواده، چه بستگان و چه به طور کلی جامعه. در واقع سلطان از دانش آموزان او بود تا اینکه به یک پادشاه مبتکرانه تبدیل شد. سلطان از شیخ محمد ارشد خواست تا کتابی در مورد مفاد عبادت (فقه) بنویسد که بعدها به کتاب راه گروندگان معروف شد.

فعالیت ها

شیخ محمد ارشد البنجری از پیشگامان آموزش حقوق اسلامی در کلمنتان جنوبی است. پس از بازگشت به زادگاهش مکه، اولین کاری که انجام داد باز کردن یک مدرسه اسلامی (نوعی باسانترین)، در روستای دلام باگر بود که به تدریج مرکز مطالعه اسلام شد. دانشمندانی که بعدها مکان های مهمی را در سراسر سلطانیت بتس اشغال کردند که بسیاری از آن ها نسخه های خطی در روستای دالام باگر آموزش داده شدند.

تالیفات

او علاوه بر تحصیلات، کتاب ها و پایان نامه های متعددی نیز برای نیازهای دانش آموزان خود و کتاب های سلطانی نوشته است. از کتاب های معروف می شود راه گروید به فقه در ماده دین، کتابی در قضاوت و فقه. این کتاب در آن زمان نه تنها در پادشاهی بئیت بلکه در سراسر مجمع الجزایر و حتی در دانشگاه های خارج از مجمع الجزایر گسترش یافت و همچنین به عنوان پایه ای در سلطانی برونئی تحصیل کرد.

شیخ محمد ارشد برای مقاصد تدریس و تدریس بسیاری از کتاب ها و پایان نامه های دیگر نوشت که از آن جمله می توان به:

"ریشه های دین" که معمولاً کتاب بیست ویژگی نامیده می شود "شاهکار مایل"، کتابی که در مورد مسائل ایمانی بحث می کند "شوخی دو اصطلاح"، کتابی درباره زنان و مشاوره به زن و شوهر "فرمان ها"، در مفاد ارث. از برخی از پایان نامه هایش و برخی درس های مهم که مستقیماً تدریس می کرد، دانش آموزانش آن ها را گردآوری می کردند و به نوعی اصطلاح برای مفاد عبادت تبدیل می شدند، یا به شرط گواهی، نماز، زکات، روزه و مربوط به آنچه که معمولاً کتاب «باروکنان» نامیده می شود. در زمینه ی

فرزندان

او در طول زندگی اش ۲۹ همسر از هفت همسر داشت.

وفات

قبر او در کالمبیان است که مورد بازدید مردم مناطق مختلف قرار می گرفته است. وی در ۶ شوال ۱۲۲۷ ه .ق و در روستای کلمبیان در منطقه بنگر درگذشت.

پانویس

  1. Radar Banjarmasin - Peninggalan Datu Kalampayan نسخة محفوظة 24 سبتمبر 2015 على موقع وای باك مشین.
  2. Mahsun Fuad, Hukum Islam Indonesia: dari nalar partisipatoris hingga emansipatoris, PT LKiS Pelangi Aksara, 2005 ISBN 9798451139, 9789798451133 banjar&pg=PA41 نسخة محفوظة 2015-01-04 على موقع وای باك مشین.