محمد بن علی خرد

از ویکی‌وحدت
Ambox clock.svg


نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۴:۲۲، ۸ فوریه ۲۰۲۲؛



محمد بن علی خرد (۸۹۰-۹۶۰ه.ق) محدث و فقیه اهل حضرموت است. به علم حدیث روی آورد و در آن تحقیق بسیار نمود تا جایی که تبدیل به بزرگترین حافظ حدیث و رجالی زمان خود شد و به عنوان محدث در زمان خود مشهور گشت. او در علوم دیگر چون اصول فقه و فقه و تصوف و بلاغت نیز تبحر داشت. به دلیل اعتبار سند و قدیمی بودن کتاب های او نزد مورخین از کتاب‌های بسیار ارزشمند به شمار می‌آیند.[۱]


نسب

محمد بن علی بن علوی خرد بن محمد حمیدان بن عبد الرحمن بن محمد بن عبد الله باعلوی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین السبط بن امام علی بن أبی طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.

او بیست و چهارمین نوه محمد پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است.

تولد و تربیت

پتریم که در سال ۸۹۰ ه در هادراموت به دنیا آمد، در فضای اشباع شده با علم، عبادت و اطاعت بزرگ شد. او قوی، تیز بین، جاه طلب و منتظر هر علم جدید بود و قرآن بزرگ و بسیاری را در فقه، صفوف و عربی حفظ می کرد و از «هدایت» تا مخارج نجات می یافت و یک چهارم «برنامه درسی» امام هسته ای را حفظ می کرد. او برای بزرگانش چندین کتاب خواندن تحقیق، تحقیق، بررسی و موشکافی خواند که از آن جمله می توان به: «سهیح بخاری»، «الشفا» اثر قاضی ایاد و «احیا» غزالی و دیگران نام برد. او بسیاری از مادران کتاب ها و مراجع را جذب کرد، تا اینکه به مرجع و استدلالی تبدیل شد که به آن تعلق داشت.

سفرها

او در بسیاری از کشورها گشت و گذار کرد، به دنبال دانش و گرفتن شیخ ها رفت و به همراه پدر و برادرش احمد شریف به ال شهر رفت. او بعدها برای تکمیل درخواست آنجا را تنها گذاشت و به عدن، زوبید در یمن، مکه، مدینه رفت و در حالی که در الحرمان بود، از علمای خود، علمای مصر، عراق، دمشق و مراکش که برای حج به دو مسجد مقدس آمده بودند، گرفت و آن ها را گرفت و تأمین کرد. او بسیار مشتاق بود که با بزرگان قدیمی زمان خود در خارج از کشورش تماس برقرار کند، تا اینکه به سطح زیادی از حمایت رسید که بسیاری از معاصرانش به آن نرسیدند و او را مقصدی برای گرفتن مردم از او و دریافت از او کرد.

اساتید

شیخ های زیادی را از آن ها گرفت و از آن ها علوم مختلف، هنرهای مختلف شنید و آن ها به او اجازه می دهند و لباس می پوشند و به او اجازه رهبری و تدریس می دهند، برای کسانی که آن ها را گرفته اند:

علی بن ابی ابوبکر سوکران عبدالرحمن بن علی السوکران محمد بن عبد ال رحمان بلخاقه عبدالله بن عبدالرحمن حسین بن عبدالله الایدروش abo bakr bin abdullah al adani عبدالرحمن بن علی الدبا یحیی بن ابی بکر آل، عامری احمد بن عمر المزجد ابن هاجرال، هیتمی

شاگردان

یکی از مشهورترین شاگردانش که او را برد و از آن فارغ التحصیل شد:

عبدالله بن محمد بلخاقه محمد بن حسن بن علی السوکران فاضل بن عبدالله با عبدالله بن محمد باقشیر شیهاب الدین احمد بن عبدالرحمن السوکران احمد بن الوی باغداب عبدالله بن شیخ الایدروش

تالیفات

او آثار زیادی دارد، زمان خود را تنظیم کرده و آثارش را توزیع کرده است، زمان برای نوشتن، زمان برای تدریس، زمان برای عبادت، زمان دیگری برای خواندن و مانند آن، اما از نوشته های او به غیر از دو کتاب نمی رسید، و سوم کتاب "ناله ها" در یوسف شنیده می شود و هیچ تاثیری ندارد، مانند بقیه نوشته ها و نامه های او که توسط بادهای زمان پاره شده است، و در زیر شن های غفلت و سهل انگاری دفن شده است، در حالی که دو کتاب حاضر عبارت اند از:

«وسوسه شکوه درخشان و زیبایی زیبای زیبایی زیبا» در ترجمه ها و چشم انداز ها "وسیله ای که در افکار مفید مفید است" در صحبت کردن او اشعار و مدح های زیادی دارد، از جمله شعر بلندی که اشعارش به ۲۶۰ خانه در محبوب بزرگ می رسد و دیگرانی مانند تی در ذکر حمایت او و بزرگانش که در کتاب «الغور» ذکر شده اند.

وفات

او در شهر تریم که علم در آن به عنوان تدریس، موعظه، نوشتن، نوشتن، رفتار و کار منتشر می شد، باقی ماند تا اینکه در سال ۹۶۰ ه .خ درگذشت و مقبره اش به خاک زنگل معروف بود.

منبع

خراد، محمد بن علی (۱۴۰۵ ه. وسیله ای که در افکار مفید، وادهای جهانی و میوه ها رسیده اند.

پانویس

  1. الزركلي, خير الدين (2002 م). الأعلام (PDF). الجزء السادس. بيروت، لبنان: دار العلم للملايين. صفحة 292. مؤرشف من الأصل (PDF) في 8 أبريل 2020.