محمود محمد خطاب سبکی
| نام | أبو محمد محمود بن محمد بن أحمد بن خطاب السبکی الأشعری المالکی الخلوتی |
|---|---|
| نامهای دیگر | محمود محمد سبکی |
| تولد | 1274ق |
أبو محمد محمود بن محمد بن أحمد بن خطاب السبکی الأشعری المالکی الخلوتی فقیه و محدث و مفسر مالکی مذهب و موسس «الجمعیه الشرعیه» است.
تولد و تحصیل
در سال 1274هجری قمری در سبک الاحد واقع در استان المنوفیه مصر متولد شد و در سال 1297 برای کسب علم و دانش وارد الازهر مصر شد.در ماه رجب سال 1313 هجری قمری در حضور علمای برجسته الازهر گواهی بین المللی و فارغ التحصیلی را کسب کرد[۱].
اساتید
از جمله اساتید وی می توان به شمس الدین الأنبابی الشافعی، شیخ سلیم البشری المالکی، شیخ أحمد الرفاعی المالکی ،ابراهیم الظواهری ،شیخ حسن العدوى ، شیخ حسونة النواوی و شیخ سلیمان العبد اشاره کرد.
شاگردان
از میان شاگردانش می توان به:شیخ عبدالمجید سلیم شیخ الازهر ، شیخ علی محفوظ و شیخ نوار رئیس دانشکده زبان عربی اشاره کرد[۲].
آثار
سبکی دارای تألیفات فراوانی می باشد از جمله؛ المنهل العذب المورود{شرح سنن الإمام أبی داود}، محور الوصول إلى حضرة الرسول، إصابه السهام فؤاد من حاد عن سنه خیر الأنام ، الرساله البدیعه الرفیعه فی الرد على من طغى فخالف الشریعه، خلاصه الزاد لمن أراد سلوک سبیل الرشاد ، رساله البسمله، و... از مهمترین کتابهای وی می توان به «الدین الخالص، أو إرشاد الخلق إلى دین الحق» و «إتحاف الکائنات ببیان مذهب السلف والخلف فی المتشابهات» اشاره کرد، وی در این دو کتاب ، به ویژه در کتاب اتحاف الکائنات، آیات و روایات مربوط به صفات خبری خداوند که از متشابهات می‌باشند را تبیین کرده و نظرات ابن تیمیه و کسانی که فقط ظاهر آنها را اخذ می‌کنند و از تأویل آنها خوداری می‌کنند را نقد کرده و هرگونه تشبیه و تجسیم را از ساحت مقدس ربوبی را رد می کند[۳].
جمعیت شرعی
این جمعیت توسط محمود محمد خطاب سابکی در اول محرم 1331 ق - 1912 م تأسیس شد. این موسسه در جهت فعالیت های فرهنگی از قبیل سخنرانی و اعزام مبلغ و حمایت های عام المنفعه مثل کمک یه نیازمندان و ایجاد اشتغال برای مستمندان و همچنین حمایت های پزشکی و درمانی فعالیت داشته است و از سال 1428ق مجموعه جدیدی به فعالیت های آن اضافه شد که برای حمایت از دانشجویان خارجی الازهر شرایط ادامه تحصیل را فراهم می کند و در امور خیریه شرکت داده می شوند[۴].
درگذشت
سبکی در روز جمعه چهاردهم ربیع الاول سال 1352 هجری قمری دار فانی را وداع گفت و در مقبره باب الوزیر به خاک سپرده شد[۵].