ابوعبدالله حجاج
ابوعبدالله حجاج، (000 – حدود 345ق) ابوعبدالله. محدث شیعی در قرن چهارم. نام او در منابع به صورت «ابوعبدالله حجاج» یا «ابوعبدالله بن حجاج» آمده و نشانی از نام پدر و جد او نیست. وی از استادان «ابوغالب زراری»(م368ق) بود، بنابراین میبایست از محدثان سده چهارم تا اواسط این سده بوده باشد، زیرا اساتید ابوغالب همگی از رجال سده چهارم هستند مگر دو نفر به نامهای: «عبدالله بن جعفر حمیری»(م.ب297ق) و «ابوطاهر محمد بن سلیمان»(م300ق). از زندگی و محل پرورش او هیچ گزارشی در منابع به چشم نمیخورد، به همین دلیل از استادان و شاگردان و همبحثان او اطلاعی نداریم. «ابوغالب زراری» كه تنها شاگرد شناختهشدهاش میباشد، در رسالهاش گفته كه وی از راویان و عالمان حدیث بوده و در زمینه شناسایی راویان حدیث كتابی نوشته است كه در آن 60 نفر از عالمان «آل اعین» معرفی شدهاند. مرحوم آقابزرگ تهرانی نام این كتاب را در الذریعه، با عنوان «رجال ابیعبدالله الحجاج» ذكر كرده است.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۵:۴۴، ۱۱ اکتبر ۲۰۲۲؛