ابومنصور صرام
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۱۹، ۱۲ اکتبر ۲۰۲۲؛
| نام | ابومنصور صرام |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | ؟؟؟ |
| زاده | ابتدا زمان تولد و سپس مکان |
| درگذشت | ابتدا زمان وفات و سپس مکان |
| استادان | ؟؟؟ |
| شاگردان | ؟؟؟ |
| آثار | ؟؟؟ |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
| فعالیت‌ها | ؟؟؟ |
ابومنصور صرام، (000 – حدود350ق) فقيه، متكلم و مفسر شيعي در قرن چهارم. نام او با همين كنيه در منابع آمده و مشخصات پدر و جد او ذكر نشده است. ولادت و وفات او در دست نيست ولي قرائن نشان ميدهند كه وفات او در اواسط قرن چهارم(حدود 350ق) اتفاق افتاد، زيرا شيخ طوسي(م460ق) با فرزند او ملاقات داشته اما خود او را نديده است، بنابراين وي در حيات شيخ طوسي از دنيا رفته بود. وي اهل نيشابور بود و در آنجا پرورش يافته است. از لقب «صرام» بر ميآيد كه وي (يا پدرش) به تجارت چرم اشتغال داشته و در كنار تحصيل، از اين راه كسب درآمد ميكرده است. وي در كسب دانش همت نشان داد و پس از چندي در علوم فقه، تفسير و اعتقادات، سرآمد ديگران شد و از عالمان برجسته و رؤساي نيشابور به شمار آمد بهطوري كه گفتار او بر ديگران مقدم بود. وي در همه منابع رجالي شيعه فردي شايسته و مورد اعتماد معرفي شده است. فرزند او «ابوالقاسم» از فقهاي عصر خويش بود. همچنين نوه او «ابوالحسن» از عالمان زمان خود بود. از هم عصران او «ابوطيب رازي»(م.ح350ق) و «ابن عبدك جرجاني»(م.ب360ق) هستند. وي در مباحث اعتقادي مانند معاصرش ابنعبدك بر مذهب بغداديين كه در قول به «وعيد»(خلود در آتش) مشهور بودند، گرايش داشته است اما ابوطيب با آن دو مخالف كرده و قائل به «إرجاء»(اصالت عقيده و ايمان قلبي) بود. وي همچنين در نيشابور با برخي از رجال اهلسنت مانند «ابونصربن ابي الفضل صرام»(م382ق) و «ابوحامد احمد بن اسماعيل صرام»(م333ق، از قاريان بزرگ نيشابور) نيز همعصر بوده است، اما هيچ خبري از ارتباط وي با آنها گزارش نشده است. همچنين از اساتيد او نيز هيچ گزارشي در منابع ديده نميشود. از شاگردان او «ابوحازم نيشابوري»(استاد شيخ طوسي) و فرزندش «ابوالقاسم صرام» هستند كه مدت زيادي نزد او درس خواندهاند. وي داراي تأليفات فراواني بوده كه معروفترين آنها «تفسير القرآن» است. اين كتاب در حجمي وسيع و به صورتي زيبا نوشته شده كه در باره تفسير و تأويل آيات قرآن كريم است و از روايات ائمه معصومين(ع) بهره گرفته شده است. از كتابهاي ديگر او «بيان الدين في الاصول»، «ابطال القياس» و «زياره الرضا(ع)» هستند.