احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۴۶، ۱۸ اکتبر ۲۰۲۲؛
| نام | احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | سمكه |
| زاده | نیمه دوم سده سوم هجری • قم |
| درگذشت | قبل از 359ق • قم |
| شاگردان | ابوالفضل محمد بن حسین بن عمید |
| آثار | كتاب العباسی • كتاب الامثال • رساله الی ابیالفضل بن عمید |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی، (000 – قبل 359ق) ابوعلی بجلی معروف به «سمكه». فقیه، ادیب، محدث شیعی و نویسنده كتابهایی كه نظیر آن نوشته نشد. تبار او عرب بودند و در كوفه سكونت داشتند. پدرش «اسماعیل بن عبدالله» از شاگردان ویژه «احمدبن ابی عبدالله برقی»(م274ق) بود كه در قم سكونت داشت و تحت تربیت برقی رشد یافت. نجاشی و دیگران او را اهل فضل و علم و ادب معرفی نمودهاند. از جمله آثار او «كتاب العباسی» است كه در باره تاریخ دولت عباسی به رشته تحریر در آمد و به دههزار ورقه میرسید.
معرفی اجمالی
احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی، ابوعلی بجلی معروف به «سمكه». فقیه، ادیب، محدث شیعی و نویسنده كتابهایی كه نظیر آن نوشته نشد. ولادت او در نیمه دوم سده سوم هجری روی داد و وفات او پیش از 359هجری در قم اتفاق افتاده است. تبار او عرب بودند و در كوفه سكونت داشتند. پدرش «اسماعیل بن عبدالله» از شاگردان ویژه «احمدبن ابی عبدالله برقی»(م274ق) بود كه در قم سكونت داشت و تحت تربیت برقی رشد یافت. وی نیز در قم پرورش یافت و نزد پدر و دیگر اساتید قم شاگردی نمود و بزودی در فقه و حدیث تبحر یافت. وی در نگاه صاحب‌نظران كاملاً مورد اعتماد و راست‌گو معرفی شده است. نجاشی و دیگران او را اهل فضل و علم و ادب معرفی نمودهاند. وی با اینكه فردی پركار و نوشتههای حدیثی بسیار داشته است اما اكنون احادیث اندكی از او در منابع شیعه به چشم میخورد، از اینرو اساتید و شاگردان او را به طور كامل نمیتوانیم شناسایی كنیم. وی در قم گویا از «احمد بن ادریس قمی»(م306ق) روایت میگرفته است. چنانكه گاهی به صورت مستقیم از «احمد بن ابیعبدالله برقی»(م274ق) نیز نقل حدیث مینموده است.
شاگردان
شاگردان او ابوالفضل محمد بن حسین بن عمید(م359ق) است كه خود استاد جعفر بن قولویه قمی(م367ق) بوده است.
آثار
تألیفاتی فراوان و نیكو داشته است كه به گفته «ابن عمید» نظیر آن تاكنون نوشته نشده است. از جمله آثار او كتاب العباسی است كه در باره تاریخ دولت عباسی به رشته تحریر در آمد و به دههزار ورقه میرسید. نجاشی گزارشات «امین عباسی»(193 تا 198ق) را از این كتاب مرور كرده است. از دیگر آثار او كتاب الامثال، رساله الی ابیالفضل بن عمید و چندین رساله دیگر است.