احمد بن حسین بن عبیدالله مهرانی

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۱:۰۹، ۲۹ اکتبر ۲۰۲۲؛

نام	احمد بن حسین بن عبیدالله مهرانی
القاب و سایر نام‌ها	؟؟؟
زاده	ابتدا زمان تولد و سپس مکان
درگذشت	ابتدا زمان وفات و سپس مکان
استادان	؟؟؟
شاگردان	؟؟؟
آثار	؟؟؟
دین و مذهب	اسلام • تشیع
فعالیت‌ها	؟؟؟

احمد بن حسین بن عبیدالله مهرانی، (000 – حدود 381ق)ابوالعباس آبی عروضی. ادیب و محدث شیعی. در اواخر سده سوم هجری چشم به جهان گشود و در حدود 381هجری یا پیش از آن دیده از جهان فرو بست. احتمالاً محل وفات او در «مرو» بوده است، زیرا «شیخ صدوق»(م381ق) در اواخر عمر خویش(حدود 365هجری) به این شهر سفر كرده و از او حدیث شنیده است و طبعاً صدوق نزد كسی جلوس می‌‏كند كه از او سالخورده ‏تر و دارای وجاهت علمی بیشتر بوده باشد. نیاكان او از «قبیله أزد» بزرگ‏ترین قبیله عرب هستند كه به شش شاخه اصلی تقسیم شدند و سپس انشعابات فراوانی در یمن، شام، مصر، عراق و سایر ممالك اسلامی پیدا كردند. از نسبت «آبی» پیداست كه وی اصالتاً اهل یكی از آبادی‏‌های یمن به نام «أب» است ولی اینكه وی در كجا به دنیا آمده و محل پرورش او كجا بوده چیزی نمی‌‏دانیم. این اندازه روشن است كه بعضی از هم‏روزگارانش كه با وی اشتراك اسمی و نسبت خویشاوندی دارد، در نیشابور اقامت داشته است. بر همین اساس بعضی از صاحب نظران احتمال اتحاد وی با «ابوبكر احمد بن حسین مهرانی نیشابوری»(م386ق) را كه عالمی برجسته و مستجاب‌‏الدعوه بود، بعید ندانسته‌‏اند. همچنین احادیثی كه «شیخ صدوق» در «مرو» از او شنیده است گواه آن است كه وی از مسیر نیشابور به مرو رفته است. چنان‌كه قبل از رفتن به نیشابور مدتی در قم اقامت داشته و بخشی از حیات علمی خود را در این شهر به سر آورده است. وی در قم نزد «احمد بن حسین قمی» حدیث شنیده است و احتمالاً كتاب «النقض علی ابی‏خلف» را كه در رد آراء «ابی خلف اشعری قمی»(م300ق) نوشته شده، در همین ایام به رشته تحریر در آورده است. شاید بتوان گفت كه وی پیش از اقامت در قم، در نخستین سفر خویش به بغداد آمد و در آنجا بخش عمده‌‏ای از تحصیلات خود در علوم حدیث، ادبیات و شعر را سپری كرده است زیرا وی از «ابوالحسین زید بن عبدالله بغدادی» روایت دارد. از اساتید و شاگردان او افزون بر آنچه گفته شد، چیزی در منابع ذكر نشده است. از آثار او كتاب «ترتیب الادله» است كه در این كتاب، ادله دشمنان شیعه را كه منكر غیبت امام دوازدهم(ع) بوده‏‌اند، رد نموده است. از دیگر تألیفات او «المكافاه فی المذهب» است.