آصف علی زرداری
آصِف علی زَرداری سیاست‌مدار پاکستانی است. وی همسر بی نظیر بوتو اولین نخست وزیر جهان اسلام است که در سال 2007م، ترور شد. او از سال 2008م تا 2013م، به عنوان نهمین رئیس جمهور پاکستان انتخاب شد. وی رئیس سابق حزب مردم پاکستان و پدر بلاول بوتو زرداری وزیر امور خارجه پاکستان در سال 2022م، می‌باشد.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۱:۲۸، ۱۴ ژوئن ۲۰۲۲؛
| نام | آصِف علی زَرداری |
|---|---|
| زاده | 21 جولای 1955م، پاکستان |
| دین و مذهب | اسلام، شیعه |
| فعالیت‌ها | رئیس جمهور پاکستان از سال 2008 تا 2013 رئیس سابق حزب مردم پاکستان |
زندگی‌نامه
او در 21 جولای 1955م، در شهر نوابشاه، ایالت سند در یک خانواده بلوچ چشم به جهان گشود. پدرش حکیم علی زرداری از سیاستمداران و از ثروتمندان پاکستانی بود. او بیشتر دوران آموزش خود را در مدرسه سن پاتریک کراچی، جایی که پرویز مشرف، محمد خان جونجو، شوکت عزیز نیز در آنجا مشغول تحصیل بود گذراند. وی سپس برای ادامه تحصیل به دانشکده اقتصاد لندن رفت اما هرگز فارغ التحصیلی خود را تأیید نکرد[۱].
فعالیت‌های سیاسی
فعالیت سیاسی اولیه او ناموفق بود. در سال 1983م، او در انتخابات برای یک کرسی شورای در نوابشاه ، شهر سند شکست خورد ، جایی که خانواده‌اش هزاران جریب زمین کشاورزی را در اختیار داشتند.
ازدواج با بی نظیر بوتو
او در 18 دسامبر 1987م، با بی نظیر بوتو ازدواج کرد. مراسم باشکوه غروب خورشید در کراچی با جشن‌های عظیمی همراه بود که بیش از 100000 نفر را شامل می‌شد. این ازدواج موقعیت سیاسی بوتو را در کشوری که در آن زنان مجرد مسن تر مورد انتقاد قرار می گیرند، تقویت کرد. وی با موافقت با دور ماندن از سیاست، خواسته های همسرش را به تعویق انداخت [۲].
در سال 1988م، محمد ضیاءالحق در یک سانحه هوایی جان باخت. چند ماه بعد، بوتو اولین نخست وزیر زن پاکستان شد که حزب او 94 کرسی از 207 کرسی را در انتخابات 1988م، به دست آورد.
دخالت در کابینه در دوره اول نخست وزیری بی نظیر بوتو
او به طور کلی از اولین دولت همسرش دور ماند، اما او و همکارانش درگیر پرونده های فساد مرتبط با دولت شدند. وی تا حد زیادی مقصر فروپاشی دولت بوتو بود.
پس از برکناری دولت بوتو در اوت 1990م، او و همسرش توسط نیروهای امنیتی تحت هدایت ارتش پاکستان از خروج از کشور منع شدند . در طول دولت موقت بین اوت و اکتبر غلام مصطفی جاتویی، نخست وزیر موقت، رقیب بوتو تحقیقات درباره فساد توسط دولت بوتو را آغاز کرد. جاتویی او را متهم کرد که با استفاده از موقعیت سیاسی همسرش، برای گرفتن مجوز برای راه اندازی هر پروژه یا دریافت وام، ده درصد کمیسیون دریافت می کند. و با نام مستعار آقای ده درصد معروف شد [۳].
او در 10 اکتبر 1990م، به اتهام آدم ربایی و اخاذی دستگیر شد. اتهامات مربوط به یک طرح اخاذی بود که شامل بستن یک بمب فرضی به پای یک تاجر بریتانیایی بود. خانواده بوتو این کیفرخواست را دارای انگیزه سیاسی و ساختگی می دانستند. در انتخابات اکتبر 1990م، وی در حالی که در زندان بود به عضویت مجلس شورای ملی انتخاب شد. بوتو و حزب مردم در اعتراض به زندانی شدن وی از جلسه افتتاحیه مجلس ملی شرکت نکردند.
او وثیقه 20000 دلاری را پرداخت کرد، اما آزادی او توسط یک فرمان دولتی که قدرت دادگاه را برای آزاد کردن مظنونان تحت محاکمه در دادگاه تروریستی سلب کرد، مسدود شد. که محاکمه‌های مظنون به تروریست را به سرعت انجام می‌دهد. این حکم بعدا لغو شد و دادگاه ویژه او را از اتهام کلاهبرداری بانکی و توطئه برای قتل مخالفان سیاسی تبرئه کرد. وی در فوریه 1993م، آزاد شد. در مارس 1994م زرداری از اتهامات کلاهبرداری بانکی تبرئه شد. سایر اتهامات فساد مربوط به اولین دوره ریاست جمهوری بوتو کنار گذاشته شد [۴].