ابراهیم بن احمد بن محمد طبری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">[[پرونده:ابراهیم بن احمد بن محمد طبری.jpg |جایگزین=ابراهیم بن احمد بن محمد طبری|آابراهیم بن احمد بن محمد طبری]]
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
| عنوان = ابراهیم بن احمد بن محمد طبری
!نام
| تصویر = عالمان شیعه.jpg
!ابراهیم بن احمد بن محمد طبری
| نام = ابراهیم بن احمد بن محمد طبری
|-
| نام‌های دیگر = شیخ الشهود، تیزون
|زاده
| سال تولد = 324 ق
|324هجری • [[بغداد]]
| تاریخ تولد =
|-
| محل تولد = [[بغداد]]
|درگذشت
| سال درگذشت = 393 ق
|393هجری • بغداد
| تاریخ درگذشت =
|-
| محل درگذشت =
|استادان
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |ابو منذر| نُصَیر بن یوسف |هاشم‌ بن عبدالعزیز }}
|ابو منذر نُصَیر بن یوسف هاشم‌ بن عبدالعزیز
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |احمد بن جعفر بن سلم |عمر بن محمد بن سیف }}
|-
| دین = [[اسلام]]
|شاگردان
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
|احمد بن جعفر بن سلم عمر بن محمد بن سیف • احمد بن محمد بن عثمان‌القطان • بکار بن احمد زکریا بن عیسی• عبدالواحد‌ بن عمر
| آثار = {{فهرست جعبه افقی |المقصور و الممدو|تحبیر التیسیر}}
|-
| فعالیت‌ها = عالم علم نحو
|آثار
| وبگاه =
|المقصور و الممدود • المذکر و المؤنث صورة‌الهمز • النحو • التصریف • تحبیر التیسیر
}}
|-
'''اَحمد بن مُحمّد طَبَری''' از علمای علم نحو [[بغداد]] در قرن چهارم قمری بود. او نزد [[ابو منذر]]، [[نُصَیر بن یوسف]] و [[هاشم‌ بن عبدالعزیز]] شاگردی کرد. در [[علوم حدیث]] و قرائت مهارت داشت و شاگردانی را در این دو علم تربیت کرد. آراء او در قرائت در کتاب تحبیر التیسیر آمده است.  
|[[دین]] و [[مذهب]]
|[[اسلام]] • [[تشیع]]
|-
|}
</div>
 
'''اَحمد بن مُحمّد طَبَری''' از علمای علم نحو [[بغداد]] در قرن چهارم قمری بود. او نزد [[ابو منذر]]، [[نُصَیر بن یوسف]] و [[هاشم‌ بن عبدالعزیز]] شاگردی کرد. در [[علم حدیث]] و قرائت مهارت داشت و شاگردانی را در این دو علم تربیت کرد. آراء او در قرائت در کتاب [[تحبیر التیسیر]] آمده است.  
   
   
=معرفی طبری=
== معرفی طبری ==
 
ابراهیم بن احمد بن محمد طبری ابواسحاق مقری طبری معروف به تیزون. [[فقیه]]، قاری قرآن، ادیب و [[محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] که به ظاهر [[مذهب مالکی]] را اظهار می‏‌کرده است. وی در [[بغداد]] به سال 324هجری دیده به جهان گشود از لقب «طبری» که به او و پدرش نسبت داده می‏‌شود بر می‏‌آید که وی اصالتاً ایرانی و اهل [[طبرستان]] بوده است، اما هیچ‌گاه در آن‌جا اقامت نداشته است. وی در بغداد پرورش یافت و در محله [[مذهب شیعه|شیعه]] ‏نشین «کرخ» سکونت داشت. در آن‌جا نزد اساتید عصر خود به استماع حدیث پرداخت و به تدریج در [[فقه]] نیز تبحر یافت.
ابراهیم بن احمد بن محمد طبری (324- 393ق) ابواسحاق مقری طبری معروف به تیزون. [[فقیه]]، [[قاری قرآن]]، ادیب و [[محدث]] شیعی که به ظاهر [[مذهب مالكی|مذهب مالکی]] را اظهار می‏‌کرده است. وی در [[بغداد]] به سال 324هجری دیده به جهان گشود از لقب «طبری» که به او و پدرش نسبت داده می‏‌شود بر می‏‌آید که وی اصالتاً ایرانی و اهل [[طبرستان]] بوده است، اما هیچ‌گاه در آنجا اقامت نداشته است. وی در بغداد پرورش یافت و در محله [[شیعه]] ‏نشین «کرخ» سکونت داشت. در آنجا نزد اساتید عصر خود به استماع حدیث پرداخت و به تدریج در [[فقه]] نیز تبحر یافت.  
 
=استادان طبری=
 
در بغداد با [[عبدالله بن حسین بن محمد فارسی]] هم‏‌بحث بود و با هم در گزارش [[كتاب مقاتل الطالبیین|کتاب مقاتل الطالبیین]] مشارکت داشتند. وی همچنین از مصاحبان [[ابوعمرو زاهد مطرز]] (م345ق) معروف به [[غلام ثعلب]] بود و نزد او دانش فراوانی آموخته است. پدرش [[احمد بن محمد طبری]] از راویان [[حدیث]] و استاد [[تلعكبری|تلعکبری]](م385ق) در بغداد بود که در قرائت قرآن نیز دستی توانا داشت. وی علم قرائت و بخشی از فنون ضبط [[احادیث]] را از پدرش فرا گرفته است. وی با اینکه خود در علم قرائت زبان‌زد دیگران بود اما نزد قاری معروف [[ابوبكر احمدبن علی بن یزداد|ابوبکر احمدبن علی بن یزداد]] احتراماً هفت جزء قرآن را فرا گرفت و وی را بر خود مقدم می‌‏داشت. از اساتید معروف او [[ابوالفرج اصفهانی]](م356ق) است.
 
=شاگردان=
 
از شاگردان او می‌توان [[ابوعبدالله علوی شجری]] صاحب [[كتاب التعازی|کتاب التعازی]] و [[ابوالحسن محمد بن حسین بن موسی]] معروف به [[سید رضی]](م406ق) را نام برد. سید رضی در سنین کودکی [[قرائت قرآن]] را نزد او فرا گرفته است. همچنین [[محمدبن جریر بن رستم طبری شیعی]] که خود معاصر [[شیخ طوسی]](م460ق) و [[نجاشی]](م450ق) بوده، [[احادیث]] و گزارشات فراوانی در [[كتاب دلائل الامامه|کتاب دلائل الامامه]] از او نقل کرده است.
 
=آثار=


از تألیفات او [[كتاب المناقب|کتاب المناقب]] است که در فضیلت [[امیرالمؤمنین]] و [[اهل‏‌بیت]] نوشته شده است.
== استادان طبری ==
در بغداد با [[عبدالله بن حسین بن محمد فارسی]] هم‏‌بحث بود و با هم در گزارش [[كتاب مقاتل الطالبیین|کتاب مقاتل الطالبیین]] مشارکت داشتند. وی هم‌چنین از مصاحبان [[ابوعمرو زاهد مطرز]] معروف به [[غلام ثعلب]] بود و نزد او دانش فراوانی آموخته است. پدرش [[احمد بن محمد طبری]] از راویان [[حدیث]] و استاد [[تلعكبری|تلعکبری]] در بغداد بود که در قرائت قرآن نیز دستی توانا داشت. وی علم قرائت و بخشی از فنون ضبط [[حدیث|احادیث]] را از پدرش فرا گرفته است. وی با این‌که خود در علم قرائت زبان‌زد دیگران بود اما نزد قاری معروف [[ابوبكر احمدبن علی بن یزداد|ابوبکر احمدبن علی بن یزداد]] احتراما هفت جزء [[قرآن]] را فرا گرفت و وی را بر خود مقدم می‌‏داشت. از اساتید معروف او [[ابوالفرج اصفهانی]] است.


=شغل قضاوت=
== شاگردان ==
از شاگردان او می‌توان [[ابوعبدالله علوی شجری]] صاحب [[التعازی (کتاب)|کتاب التعازی]] و ابوالحسن محمد بن حسین بن موسیمعروف به [[ابوالحسن محمد بن الحسین بن موسی|سید رضی]] را نام برد. سید رضی در سنین کودکی [[قرائت قرآن]] را نزد او فرا گرفته است. هم‌چنین [[محمدبن جریر بن رستم طبری شیعی]] که خود معاصر [[محمد بن حسن طوسی|شیخ طوسی]] و [[نجاشی]] بوده، [[حدیث|احادیث]] و گزارشات فراوانی در [[دلائل الامامه (کتاب)|کتاب دلائل الامامه]] از او نقل کرده است.


وی به دلیل آشنایی‏‌اش با [[فقه شیعه]] و [[اهل‏ سنت]]. مدتی مقام قضاوت داشته است اما در هیچ‌‏یک از منابع، روشن نیست که در کجا و چه سالی مشغول قضاوت بوده است. به گفته [[خطیب بغدادی]] وی <big>شیخ الشهود</big> بغداد در حوزه قضاوت بوده است. یعنی قاضیانی که تازه وارد بغداد می‌‏شدند و نسبت به اوضاع شهر و مردم آن ناآشنا بودند، از او به خاطر عدالت و راستگویی‏‌اش استفسار می‏‌کردند و سخن او را به عنوان «شاهد» در دادگاه حجت می‌‏دانستند. به گفته معاصر او [[ابوالقاسم تنوخی كبیر|ابوالقاسم تنوخی کبیر]](م342ق) وی همچنین در شهرهای: [[بصره]]، آبله، واسط، [[اهواز]]، عسکر مکرم، [[شوشتر]]، [[كوفه|کوفه]]، [[مكه|مکه]] و [[مدینه]] نیز شناخته شده بود و از شاهدان دادگاه بوده است، از این‏‌رو وی را «شیخ الشهود» لقب داده‌‏اند.
== آثار ==
از تألیفات او [[المناقب (کتاب)|کتاب المناقب]] است که در فضیلت [[علی بن ابی‌طالب|علی بن ابی طالب]]
و [[اهل بیت|اهل‏‌بیت]] نوشته شده است.


=درگذشت=
== شغل قضاوت ==
وی به دلیل آشنایی‏‌اش با [[فقه]] [[مذهب شیعه|شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل‏‌سنت]] مدتی مقام قضاوت داشته است اما در هیچ‌‏یک از منابع روشن نیست که در کجا و چه سالی مشغول قضاوت بوده است. به گفته [[خطیب بغدادی]] وی <big>شیخ الشهود</big> بغداد در حوزه قضاوت بوده است. یعنی قاضیانی که تازه‌ وارد بغداد می‌‏شدند و نسبت به اوضاع شهر و مردم آن ناآشنا بودند، از او به خاطر عدالت و راستگویی‏‌اش استفسار می‏‌کردند و سخن او را به عنوان «شاهد» در دادگاه حجت می‌‏دانستند. به گفته معاصر او [[ابوالقاسم تنوخی كبیر|ابوالقاسم تنوخی کبیر]] وی هم‌چنین در شهرهای: [[بصره]]، آبله، واسط، [[اهواز]]، عسکر مکرم، [[شوشتر]]، [[كوفه|کوفه]]، [[مكه|مکه]] و [[مدینه]] نیز شناخته شده بود و از شاهدان دادگاه بوده است، از این‏‌رو وی را «شیخ الشهود» لقب داده‌‏اند.


وفات او به گفته ذهبی و دیگران، در 393هجری در زادگاهش روی داده است.
== درگذشت ==
وفات او به گفته [[ذهبی]] و دیگران، در 393هجری در زادگاهش‌([[بغداد]]) روی داده است.


=منابع=
== منابع ==
* تاریخ بغداد، ج5ص81 شماره 2443، و ج6صص16 و19 شماره 3047 و3053؛
* تذکره الحفاظ، ج3ص1026؛
* طبقات اعلام الشیعه، ج1ص1؛
* مشایخ الثقات،
* عرفانیان، ص37.


#تاریخ بغداد، ج5ص81 شماره 2443، و ج6صص16 و19 شماره 3047 و3053؛
{{علمای اسلام}}
#تذکره الحفاظ، ج3ص1026؛
#طبقات اعلام الشیعه، ج1ص1؛
#مشایخ الثقات،
#عرفانیان، ص37.


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
Writers، confirmed، مدیران
۸۵٬۸۱۰

ویرایش