ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن، (000 – حدود 355ق) محدث شیعی و از اعقاب امام حسن مجتبی. شیخ طوسی وی را از كسانی قرار داده كه به ‏طور مستقیم از امامان معصوم حدیثی نقل نكرده است. وی از «محمدبن عمران بن حجاج» روایتی در فضیلت زیارت امام حسین دارد.

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۸:۵۴، ۴ اکتبر ۲۰۲۲؛

نام	ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن
زاده	قرن چهارم هجری • كوفه
شاگردان	هارون بن موسی تلعكبری • علی بن حسن بن یحیی علوی
دین و مذهب	اسلام • تشیع

معرفی اجمالی

ابراهیم بن محمد بن جعفر بن حسن، محدث شیعی و از اعقاب امام حسن مجتبی. وی ظاهراً تا اواسط سده چهارم یا اندكی پعد از آن، حیات داشته است زیرا «هارون بن موسی تلعكبری» كه در 385هجری وفات كرده است از شاگردان او بوده است. وی اهل كوفه بود و احتمالاً در همانجا زاده شد ولی سال تولد او در دست نیست. چگونگی زندگی و دوران حیات علمی او نیز برای ما مبهم است. شیخ طوسی وی را از كسانی قرار داده كه به ‏طور مستقیم از امامان معصوم حدیثی نقل نكرده است. وی از «محمدبن عمران بن حجاج» روایتی در فضیلت زیارت امام حسین دارد. وی دارای اثر تألیفی نیست.

شاگردان

شاگرد او غیر از تلعكبری، «علی بن حسن بن یحیی علوی» بوده است.

آثار

وی دارای اثر تألیفی نیست.

منابع

رجال طوسی، ص409 شماره 5946؛
طبقات اعلام الشیعه، ج1ص4؛
فضل زیاره الحسین(ع)، ابن شجری، ص88 حدیث 81؛
معجم رجال الحدیث، ج1ص252 شماره 255؛
نقد الرجال تفرشی، ج1ص81 شماره 122.