ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره، ابواسحاق اصفهانی کوفی. حافظ و [[محدّث|محدث]] شیعی. در سال 273هجری در [[اصفهان]] دیده به جهان گشود و در هفتم [[ماه رمضان]] 353هجری در سن هشتاد سالگی در [[کوفه]] زندگی را وداع گفت. پدرش [[محمدبن حمزه بن عماره]] از [[فقهاء]] و[[محدثین]] اصفهان بود که گرایش [[اهل سنت و جماعت|سنی]] داشت. جد او [[حمزه بن عماره بربری]] از شیعیان [[کیسانیه]] (کسانی که روح پیامبر را در [[محمد بن حنفیه]] متجلی می‏‌دانند) بود که در زمان [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام باقر (علیه‌السلام)]] زندگی می‏‌کرد و یارانی در [[مدینه]] و [[كوفه|کوفه]] گرد آورد و پس از آن مورد لعن آن حضرت قرار گرفت. وی خود در اصفهان پرورش یافت و پس از دوره مقدماتی به کوفه آمد و مسافرت‏‌هایی به [[بغداد]] و [[بصره]] داشت و چندان به فراگیری علوم حدیث و حفظ آنها اهتمام ورزید که او را «حافظ» لقب داده‌‏اند. [[ابن عقده كوفی|ابن عقده کوفی]] (م333ق) که خود در ضبط حدیث بی‌‏نظیر بود درباره او می‏‌گوید: «وی حافظ [[حدیث]] است و من برخی از احادیث [[اهل بیت|اهل‌‏بیت]] را از او می‏‌شنوم و نظیر او را ندیده‏‌ام». از او کتاب یا رساله‌‏ای برجای نمانده است.

از شاگردان شیعی او [[شیخ صدوق|محمدبن بابویه]] معروف به [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] (م381ق) است که به‏ صورت مکاتبه با او ارتباط داشته و برخی از راویات او را در [[خصال (كتاب)|کتاب خصال]] نقل کرده است.

# اختیار معرفه الرجال، طوسی، ج2ص593 شماره 548؛  

# بحارالانوار، ج69ص214؛  

# تذکره الحفاظ، ج3ص910؛

# جزء ترجمه الطبرانی، ابن منده اصفهانی، ص12؛  

# خصال شیخ صدوق، ص410 حدیث11، و ص417 حدیث10؛  

# سیر اعلام النبلاء، ج16ص83 شماره 68؛  

# طبقات المحدثین باصبهان، ج3ص361 شماره 41، و ج4ص230 شماره 631.