ابراهیم بن هارون هیتی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهیم بن هارون هیتی، (حدود 295 – حدود 356ق) ابوالحسن. ابوالحسن. محدث شیعی در سده چهارم. شرح حال او در منابع نیامده است اما می‏توان گفت كه ولادت او در اواخر سده سوم(حدود 295ق) اتفاق افتاد زیرا استاد او «ابن ابی‏‌الثلج بغدادی» در 325هجری وفات یافت بنابراین وی در آن زمان به اندازه‌‏ای رسیده بود كه بتواند از استادش نقل حدیث كند. وفات او حدود 356هجری یا بعد از آن، روی داد زیرا «شیخ صدوق» كه از شاگردان اوست در سال 355هجری در راه برگشت از زیارت خانه خدا، وارد بغداد شد و از او حدیث گرفت. وی اهل آبادی «هیت»(بر وزن لیث) از نواحی بغداد واقع در بالادست استان انبار است و احتمالاً در همانجا دیده به جهان گشود. قرائن نشان می‏دهد كه وی از زادگاهش به بغداد آمد و تحصیلاتش را در آنجا گذرانده و این اندازه روشن است كه وی تا ایام پیری در بغداد به سر می‏‌برده است. بنابراین قویاً محتمل است كه وفات او در بغداد روی داده باشد. چنانكه اساتید او نیز مانند «محمد بن احمد بن ابی ثلج»(م325ق) و «احمد بن محمد بن سعید» معروف به «ابن عقده»(م333ق) ساكن بغداد بودند. از او روایات اندكی در منابع حدیثی در موضوع تفسیر و امامت به چشم می‏‌خورد كه شیخ صدوق آنها را نقل كرده است. از او هیچ اثر تألیفی به ثبت نرسیده است.