ابن سالم بصری

نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۴۰ توسط Hadifazl (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - 'نمی شود' به 'نمی‌شود')

أَبُو عبدالله مُحَمَّد بن أَبِی الحَسَن أَحْمد بن محمّد بن سَالم الْبَصْرِیّ که به اختصار او را ابْن سَالم الْبَصْرِیّ می نامیدند یکی از علما واعلام تصوف اهل سنت قرن چهارم هجری بود عبدالرحمن سلمی در وصفش او را اهل اجتهاد معرفی می کند[۱]. ذهبی نیز او را زاهد، شیخ صوفیه سالمیه و فرزند شیخشان معرفی می کند[۲]. راوی کلام سهل بن عبدالله التسترِی و روشی در تصوف دارد که به « طریقه سالمیه» معروف است که روش شیخ سهل التستری است و در بصره او پسرش ابوالحسن اصحابی دارند. او در نود سالگی در حدود سال 350 درگذشت.

حسن بصری
نام أَبُو عبدالله مُحَمَّد بن أَبِی الحَسَن أَحْمد بن محمّد بن سَالم الْبَصْرِیّ
نام‎های دیگر ابن سالم بصری
درگذشت 350ق

اساتید و شاگردان

أبو سعید النقاش، أبو نعیم الحافظ ولی آثاری از آنها ننوشته است. أبوطالب المکی صاحب قوت القلوب، أبوبکر بن شاذان الرازی، أبو مسلم محمد بن علی بن عوف البرجی الأصبهانی، أبو نصر عبدالله بن علی الطوسی، منصور بن عبیدالله الصوفی و... او را شاگردی کرده اند.

گفتار

هر که بر خدا توکل کند، خداوند به قلبش نور حکمت عنایت فرماید و غم و اندوه او را بسنده و به سوی عزت هدایتش کند، همانا خداوند متعال می فرماید: هرکس توکل بر خداکرد او را کافی است. یعنی اوست که او را با کمال کفایت نگه می‌دارد.

دل بنده هدایت نمی‌شود مگر اینکه از هر نیرنگ و سببی جز خدا قطع نظر کند[۳].

پانویس

  1. طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص312-314، دار الکتب العلمیة، ط2003
  2. سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج16، ص272-273، مؤسسة الرسالة، ط2001
  3. ابن سالم البصری