ابن عسکر: تفاوت میان نسخه‌ها

۹ بایت حذف‌شده ،  ‏۹ ژوئن ۲۰۲۱
جز
جایگزینی متن - 'فاس‌' به 'فاس'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'فاس‌' به 'فاس')
خط ۵: خط ۵:


==تعلیم==
==تعلیم==
در 964ق‌ به‌ [[فاس‌]] رفت‌ و در آنجا نزد محمد بن‌ عمر مختاری‌ [[فقه‌]] آموخت‌  <ref>تازی‌، 2/512</ref>. وی‌ در 967ق‌ از سوی‌ مولای‌ عبدالله‌ حسنى‌ پادشاه‌ بنى‌ سعد مغربى‌ به‌ سمت‌ قضا و افتاء قصبه کتامه‌ منصوب‌ گردید و سپس‌ به‌ مسافرت‌ در شهرهای‌ [[مراکش‌]] پرداخت‌. در 969ق‌ به‌ جنوب‌ مراکش‌ سفر کرد و مدتى‌ طولانى‌ در آنجا اقامت‌ نمود و اوقات‌ خود را وقف‌ مطالعه‌ در تصوف‌ ساخت‌ <ref>GAL,S,II/678) ; 2 EI</ref>
در 964ق‌ به‌ [[فاس]] رفت‌ و در آنجا نزد محمد بن‌ عمر مختاری‌ [[فقه‌]] آموخت‌  <ref>تازی‌، 2/512</ref>. وی‌ در 967ق‌ از سوی‌ مولای‌ عبدالله‌ حسنى‌ پادشاه‌ بنى‌ سعد مغربى‌ به‌ سمت‌ قضا و افتاء قصبه کتامه‌ منصوب‌ گردید و سپس‌ به‌ مسافرت‌ در شهرهای‌ [[مراکش‌]] پرداخت‌. در 969ق‌ به‌ جنوب‌ مراکش‌ سفر کرد و مدتى‌ طولانى‌ در آنجا اقامت‌ نمود و اوقات‌ خود را وقف‌ مطالعه‌ در تصوف‌ ساخت‌ <ref>GAL,S,II/678) ; 2 EI</ref>


او در این‌ مسافرتها دانشمندان‌ بسیاری‌ را ملاقات‌ نمود و نزد آنان‌ به‌ کسب‌ دانش‌ پرداخت‌. و از سیدی‌ یوسف‌ فجیجى‌ اجازه نامه شیوخ‌ سلسله [[نورانیه‌]] را دریافت‌ کرد و از سیدی‌ عبدالوارث‌ یالصوتى‌ رسالة ابن‌ ابى‌ زید، ارجوزة طبى‌ ابن‌ سینا و رائیة شریشى‌ را فراگرفت‌ و بیش‌ از 7 سال‌ نزد او به‌ دانش‌ اندوزی‌ پرداخت‌ و آنگاه‌ علم‌ [[کلام‌]] و فنون‌ [[تصوف]] را از سیدی‌ عبدالله‌ هبطى‌ و تاریخ‌ را از ابوالعباس‌ احمد شاعر یجمى‌ فراگرفت‌ و از سیدی‌ عبدالعزیز سجلماسى‌ و کسانى‌ دیگر اجازه روایت‌ یافت‌  <ref>مراکشى‌، 4/174- 175</ref>.
او در این‌ مسافرتها دانشمندان‌ بسیاری‌ را ملاقات‌ نمود و نزد آنان‌ به‌ کسب‌ دانش‌ پرداخت‌. و از سیدی‌ یوسف‌ فجیجى‌ اجازه نامه شیوخ‌ سلسله [[نورانیه‌]] را دریافت‌ کرد و از سیدی‌ عبدالوارث‌ یالصوتى‌ رسالة ابن‌ ابى‌ زید، ارجوزة طبى‌ ابن‌ سینا و رائیة شریشى‌ را فراگرفت‌ و بیش‌ از 7 سال‌ نزد او به‌ دانش‌ اندوزی‌ پرداخت‌ و آنگاه‌ علم‌ [[کلام‌]] و فنون‌ [[تصوف]] را از سیدی‌ عبدالله‌ هبطى‌ و تاریخ‌ را از ابوالعباس‌ احمد شاعر یجمى‌ فراگرفت‌ و از سیدی‌ عبدالعزیز سجلماسى‌ و کسانى‌ دیگر اجازه روایت‌ یافت‌  <ref>مراکشى‌، 4/174- 175</ref>.
خط ۱۷: خط ۱۷:
گویا این‌ اثر نخستین‌ تاریخ‌ مریدان‌ اولیه [[جزولى‌]] شیخ‌ بزرگ‌ آن‌ دوران‌ است‌  <ref>نک: 2 EI</ref>. کتاب‌ [[دوحة الناشر]] بعدها مورد استفاده مورخان‌ مغربى‌ قرار گرفته‌، افرادی‌ چون‌ احمد بن‌ خالد ناصری‌ [[سلاوی‌]] در [[الاستقصاء]]  <ref>4/194</ref> و [[ابوالقاسم‌ سعدالله‌]] در کتاب‌ [[تاریخ‌ الجزائر الثقافى‌]]  <ref>2/47، 85، 99، 100، 142، 307، 338، 372</ref> از آن‌ نقل‌ و به‌ آن‌ استناد کرده‌اند. در این‌ کتاب‌ چنانکه‌ ابوالقاسم‌ سعدالله‌  <ref>2/142</ref> تصریح‌ کرده‌، ابن‌ عسکر نام‌ بسیاری‌ از شیوخ‌ متصوفه‌ را آورده‌ است‌.
گویا این‌ اثر نخستین‌ تاریخ‌ مریدان‌ اولیه [[جزولى‌]] شیخ‌ بزرگ‌ آن‌ دوران‌ است‌  <ref>نک: 2 EI</ref>. کتاب‌ [[دوحة الناشر]] بعدها مورد استفاده مورخان‌ مغربى‌ قرار گرفته‌، افرادی‌ چون‌ احمد بن‌ خالد ناصری‌ [[سلاوی‌]] در [[الاستقصاء]]  <ref>4/194</ref> و [[ابوالقاسم‌ سعدالله‌]] در کتاب‌ [[تاریخ‌ الجزائر الثقافى‌]]  <ref>2/47، 85، 99، 100، 142، 307، 338، 372</ref> از آن‌ نقل‌ و به‌ آن‌ استناد کرده‌اند. در این‌ کتاب‌ چنانکه‌ ابوالقاسم‌ سعدالله‌  <ref>2/142</ref> تصریح‌ کرده‌، ابن‌ عسکر نام‌ بسیاری‌ از شیوخ‌ متصوفه‌ را آورده‌ است‌.


این‌ کتاب‌ نخستین‌ بار در فاس‌ (1309ق‌/1891م‌) ضمن‌ مجموعه‌ای‌ به‌ چاپ‌ رسید و پس‌ از آن‌ چند بار تجدید چاپ‌ گردید  <ref>[[ابن‌ سوده‌]]، 300</ref>. کتاب‌ دوحة الناشر نخست‌ به‌وسیله ویر باعنوان‌ «شیوخ‌ مراکش‌ در قرن‌ شانزدهم‌» به‌ انگلیسى‌ ترجمه‌ و در 1904م‌ در ادینبورگ‌ منتشر شد ، سپس‌ مستشرق‌ فرانسوی‌ [[گرول‌]] آن‌ را به‌ [[فرانسه‌]] ترجمه‌ کرد و تعلیقات‌ و حواشى‌ بسیاری‌ بر آن‌ نوشت‌ و در 1913م‌ به‌ چاپ‌ رسانید  <ref>همانجا</ref>. چاپ‌ انتقادی‌ آن‌ به‌ کوشش‌ محمد حجى‌ در [[رباط]] در 1976م‌ و تجدید چاپ‌ آن‌ در 1977م‌ در [[دارالبیضاء]] انجام‌ گرفته‌ است‌  <ref>حجى‌، 419</ref>. بعدها مورخان‌ مراکشى‌ تکمله‌هایى‌ بر آن‌ نوشته‌اند که‌ مى‌توان‌ از کتاب‌ صفوة ما انتشر من‌ اخبار علماء القرن‌ الحادی‌ عشر محمد وفرانى‌ و کتاب‌ نشر المثانى‌ ابن‌ طیب‌ قادری‌ نام‌ برد  <ref> 2 EI</ref>.
این‌ کتاب‌ نخستین‌ بار در فاس (1309ق‌/1891م‌) ضمن‌ مجموعه‌ای‌ به‌ چاپ‌ رسید و پس‌ از آن‌ چند بار تجدید چاپ‌ گردید  <ref>[[ابن‌ سوده‌]]، 300</ref>. کتاب‌ دوحة الناشر نخست‌ به‌وسیله ویر باعنوان‌ «شیوخ‌ مراکش‌ در قرن‌ شانزدهم‌» به‌ انگلیسى‌ ترجمه‌ و در 1904م‌ در ادینبورگ‌ منتشر شد ، سپس‌ مستشرق‌ فرانسوی‌ [[گرول‌]] آن‌ را به‌ [[فرانسه‌]] ترجمه‌ کرد و تعلیقات‌ و حواشى‌ بسیاری‌ بر آن‌ نوشت‌ و در 1913م‌ به‌ چاپ‌ رسانید  <ref>همانجا</ref>. چاپ‌ انتقادی‌ آن‌ به‌ کوشش‌ محمد حجى‌ در [[رباط]] در 1976م‌ و تجدید چاپ‌ آن‌ در 1977م‌ در [[دارالبیضاء]] انجام‌ گرفته‌ است‌  <ref>حجى‌، 419</ref>. بعدها مورخان‌ مراکشى‌ تکمله‌هایى‌ بر آن‌ نوشته‌اند که‌ مى‌توان‌ از کتاب‌ صفوة ما انتشر من‌ اخبار علماء القرن‌ الحادی‌ عشر محمد وفرانى‌ و کتاب‌ نشر المثانى‌ ابن‌ طیب‌ قادری‌ نام‌ برد  <ref> 2 EI</ref>.


کتاب‌ دیگری‌ را به‌ نام‌ دیوان‌ الشّرفاء نیز به‌ او نسبت‌ داده‌اند  <ref>ابن‌ سوده‌، 115</ref>.
کتاب‌ دیگری‌ را به‌ نام‌ دیوان‌ الشّرفاء نیز به‌ او نسبت‌ داده‌اند  <ref>ابن‌ سوده‌، 115</ref>.
خط ۳۱: خط ۳۱:
#سعدالله‌، ابوالقاسم‌، تاریخ‌ الجزائر الثقافى‌، الجزائر، 1401ق‌/1981م‌
#سعدالله‌، ابوالقاسم‌، تاریخ‌ الجزائر الثقافى‌، الجزائر، 1401ق‌/1981م‌
#سلاوی‌، احمد، الاستقصاء، به‌ کوشش‌ جعفر بن‌ احمد ناصری‌ و محمد بن‌ احمد، دارالبیضاء، 1955م‌
#سلاوی‌، احمد، الاستقصاء، به‌ کوشش‌ جعفر بن‌ احمد ناصری‌ و محمد بن‌ احمد، دارالبیضاء، 1955م‌
#مراکشى‌، عباس‌، الاعلام‌ بمن‌ حل‌ّ مراکش‌، فاس‌، 1356ق‌/1937م‌
#مراکشى‌، عباس‌، الاعلام‌ بمن‌ حل‌ّ مراکش‌، فاس، 1356ق‌/1937م‌
#وفرانى‌، محمد الصغیر، نزهة الحادی‌ باخبار ملوک‌ القرن‌ الحادی‌، به‌ کوشش‌ هوداس‌، رباط، 1888م‌
#وفرانى‌، محمد الصغیر، نزهة الحادی‌ باخبار ملوک‌ القرن‌ الحادی‌، به‌ کوشش‌ هوداس‌، رباط، 1888م‌
#GAL,S
#GAL,S
Writers، confirmed، مدیران
۸۵٬۸۱۰

ویرایش