ابوالحسن صیرفی

نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۹ توسط Hadifazl (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - 'گفته اند' به 'گفته‌اند')
نام ابوالحسن علی بن بنْدَار بن الحسین صیرفی
نام‎های دیگر ابوالحسن صیرفی
وفات 357 یا359ق

ابوالحسن علی بن بنْدَار بن الحسین صیرفی از بزرگان علمای تصوف اهل سنت قرن چهارم هجری بود[۱].

درباره او

ابوعبدالرحمان السلمی درباره او گفته: احادیث نبوی زیادی از او نقل شده و او امین و موثق بود. بعضی معتقدند او در سال 359 هجری قمری و برخی دیگر گفته‌اند که وی در روز یکشنبه 21 رجب سال 357 هجری قمری درگذشته است [۲].

مشایخ

در نیشابور ابوعثمان، در سمرقند محمد بن فضل، در بلخ محمد بن حامد، و در گرگان ابوعلی، در ری یوسف بن حسین، در بغداد جنید بن محمد، أَبا الْعَبَّاس بن عَطاء وَ أَبا مُحَمَّد الْجریرِی، در شام طَاهِرًا الْمَقْدِسِی، أَبا عبدالله ابْن الْجلاء وَ أَبا عَمْرو والدمشقی و در مصر أَبَا بکر الْمصْرِیّ و الزقاق وَأَبا عَلیّ الرُّوذَبَارِی را درک کرد.

سخنان

1- تصوف یعنی بریدن از خلق چه در ظاهر و چه در باطن.

2- فساد در قلب به تبع فساد در زمانه و اهل آن رخ می‌دهد.

3- مردم به دنبال حقیقتند لکن آن را نمی یابند تا از این دنیا جدا شوند و به آخرت بپیوندند[۳].

پانویس

  1. طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی[؟]، ص373-375، دار الکتب العلمیة، ط2003
  2. تاریخ دمشق، ابن عساکر، باب: حرف الباء فی آباء من اسمه علی
  3. أبوالحسن الصیرفی