ابوبکر بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها

نام وی بنا به مشهور [[ابوبکر]] است، ولی برخی او را عبدالله، یا عبدالله الاکبر نیز نوشته‌اند <ref>علوی، علی بن محمد، المجدی فی انساب الطالبین، ص ۱۹</ref>.     

ابوبکر همراه عمویش امام حسین (علیه‌السلام) از [[مدینه]] تا [[مکه]] و سپس به کربلا آمد و در روز [[عاشورا]] به میدان رفت و پس از نبردی دلاورانه با تیر « عبدالله عُقْبَه غَنَوی » (از قبیله غنی) به شهادت رسید. [[محمد بن علی (باقر العلوم)]] (علیه‌السلام) در حدیثی قاتل وی را عُقْبَه غَنَوی معرفی کرده است <ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۶</ref>.ولی برخی قاتل او را حرملة بن کاهل اسدی دانسته‌اند<ref>ابن اثیر، ابوالحسن، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۹۲</ref>.بنابراین احتمال می‌رود، چنان‌که صاحب [[بحارالانوار]] اشاره کرده است، عبدالله بن عقبه و حرمله در به شهادت رساندن وی شریک بوده باشند<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۷۵</ref>.  

«السَّلامُ عَلی أَبِی بَكْرِ بْنِ الْحَسَن بْنِ عَلِیِّ الزَّكِیِّ الْوَلیِّ المَرْمِیِّ بالسَّهْمِ الرَّوِی لَعَنَ اللَّهُ قاتِلَهُ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عُقْبَةِ الغَنَوِیَّ.»<ref>ابی مخنف، مقتل الحسین علیه‌السلام، ص۱۷۴</ref>درود بر ابوبکر فرزند -امام‌- حسن بن علی (علیه‌السّلام) پاک، یاری‌کننده و تیرخورده با تیرکشنده، خدا قاتل او «عبداللَّه بن عقبه غنوی» را لعنت کند.

چون [[مختار ثقفی]] قیام کرد و در کوفه به حکومت رسید، به جست‌و‌جوی عبدالله غنوی پرداخت، ولی به وی اطلاع داده شد که به «جَزِیرَه»<ref>معصوم قزوينی، محمد حسن بن محمد، رياض الشهادة و كنوز السعادة، ص۱۹۲</ref>. گریخته است. مختار نیز فرمان داد خانه‌اش را ویران و با خاک یکسان کنند<ref>قاضی نعمان، شرح الاخبار، ج۳، ص۱۷۹</ref>.