۸۵٬۸۳۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''احزاب سیاسی الجزایر''' را از لحاظ گرایشات سیاسی آنها می‌توان به سه گروه اسلامی، لائیک و ملی تقسیم‌بندی کرد: | '''احزاب سیاسی الجزایر''' را از لحاظ گرایشات سیاسی آنها می‌توان به سه گروه اسلامی، لائیک و ملی تقسیم‌بندی کرد: | ||
نخستین حزب سیاسی الجزایر که در چارچوب قانون به مبارزه سیاسی با استعمار فرانسه | نخستین حزب سیاسی الجزایر که در چارچوب قانون به مبارزه سیاسی با استعمار فرانسه پرداختند، «جبهه دمکراتیک بیانیه الجزایر» و «جنبش برای پیروزی آزادی‌های دمکراتیک» بود. این دو حزب که دارای گرایشات ملی‌گرایانه بودند با جمع‌آوری امکانات و سلاح‌های دست‌ساز سازمان ویژه برای آغاز جنگ مسلحانه علیه استعمارگران فرانسوی را تأسیس کردند. | ||
تعدادی از عناصر این سازمان، شورای انقلابی برای اتحاد و عمل را ایجاد کردند. این شورا با صدور بیانیه‌ای هدف از مبارزه مردم الجزایر علیه استعمار فرانسه را برقراری حکومتی دمکراتیک در چارچوب اصول اسلامی عنوان کردند. | تعدادی از عناصر این سازمان، شورای انقلابی برای اتحاد و عمل را ایجاد کردند. این شورا با صدور بیانیه‌ای هدف از مبارزه مردم الجزایر علیه استعمار فرانسه را برقراری حکومتی دمکراتیک در چارچوب اصول اسلامی عنوان کردند. | ||
پس از استقلال سیاسی الجزایر در ۵ ژوئیه ۱۹۶۲ جنبش آزادی‌بخش ملی به‌عنوان حزب حاکم [[الجزایر|الجزایر]] کنترل سیاسی کشور را با حمایت از ارتش که وارث [[ارتش آزادی‌بخش میهنی]] بود، به‌دست گرفت. این حزب به عنوان تنها حزب قانونی الجزایر تا سال ۱۹۸۹ بر مقدرات کشور حکومت نمود. پس از تصویب قانون اساسی جدید الجزایر در فوریه ۱۹۸۹ و امکان فعالیت احزاب سیاسی، جنبش مذکور به عنوان حزب سیاسی و نه حزب حاکم به حیات سیاسی خود در صحنه الجزایر ادامه داد. بطور کلی اصلاحات به‌عمل آمده در قانون اساسی الجزایر در سال ۱۹۸۹ زمینه‌ساز تأسیس احزاب مستقل را که لزوماً از مانیفست سیاسی حکومت الجزایر تبعیت نمی‌کردند، فراهم آورد. | پس از استقلال سیاسی الجزایر در ۵ ژوئیه ۱۹۶۲ جنبش آزادی‌بخش ملی به‌عنوان حزب حاکم [[الجزایر|الجزایر]] کنترل سیاسی کشور را با حمایت از ارتش که وارث [[ارتش آزادی‌بخش میهنی]] بود، به‌دست گرفت. این حزب به عنوان تنها حزب قانونی الجزایر تا سال ۱۹۸۹ بر مقدرات کشور حکومت نمود. پس از تصویب قانون اساسی جدید الجزایر در فوریه ۱۹۸۹ و امکان فعالیت احزاب سیاسی، جنبش مذکور به عنوان حزب سیاسی و نه حزب حاکم به حیات سیاسی خود در صحنه الجزایر ادامه داد. بطور کلی اصلاحات به‌عمل آمده در قانون اساسی الجزایر در سال ۱۹۸۹ زمینه‌ساز تأسیس احزاب مستقل را که لزوماً از مانیفست سیاسی حکومت الجزایر تبعیت نمی‌کردند، فراهم آورد. | ||
این اصلاحات سیاسی در پی ناآرامی‌های سیاسی اکتبر ۱۹۸۸ که دامنه آن به شهرهای بزرگ الجزایر کشیده شد و در نتیجه آن بیش از یکصد تن از تظاهر کنندگان کشته و مجروح شدند، از سوی دولت [[شاذلی بن جدید|شاذلی بن جدید]] پایه‌گذاری شد. | این اصلاحات سیاسی در پی ناآرامی‌های سیاسی اکتبر ۱۹۸۸ که دامنه آن به شهرهای بزرگ الجزایر کشیده شد و در نتیجه آن بیش از یکصد تن از تظاهر کنندگان کشته و مجروح شدند، از سوی دولت [[شاذلی بن جدید|شاذلی بن جدید]] پایه‌گذاری شد. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۴: | ||
- جناح تندرو اسلامی که خواستار اجرای اسلام راستین در جامعه الجزایر بوده و در این راه کاربرد زور و خشونت را مجاز می‌دانند. رهبر این گروه بویعلی مصطفی بود که در درگیری‌های مسلحانه سال ۱۹۸۷ به قتل رسید. رهبر فعلی این جناح عبدالقادر المغنی و علی بلحاج هستند. | - جناح تندرو اسلامی که خواستار اجرای اسلام راستین در جامعه الجزایر بوده و در این راه کاربرد زور و خشونت را مجاز می‌دانند. رهبر این گروه بویعلی مصطفی بود که در درگیری‌های مسلحانه سال ۱۹۸۷ به قتل رسید. رهبر فعلی این جناح عبدالقادر المغنی و علی بلحاج هستند. | ||
- گروه وابسته به مدیران، تکنسین‌ها و کارفرمایان و برخی اعضاءِ جنبش‌های چیگرا. رهبر این جناح عبدالقادر حشانی که خود مهندس پتروشیمی است، می‌باشد. | - گروه وابسته به مدیران، تکنسین‌ها و کارفرمایان و برخی اعضاءِ جنبش‌های چیگرا. رهبر این جناح عبدالقادر حشانی که خود مهندس پتروشیمی است، می‌باشد. | ||
رهبر جبهه نجات اسلامی عباس مدنی است. وی در سال ۱۹۴۵ به‌دلیل فعالیت‌های ضد استعماری به دست فرانسویان به زندان افتاد. مدنی در سال ۱۹۶۲ از زندان آزاد گردید. | |||
رهبر جبهه نجات اسلامی عباس مدنی است. وی در سال ۱۹۴۵ به‌دلیل فعالیت‌های ضد استعماری به | |||
عباس مدنی در دوره حکومت [[بن‌بلا]] به‌دلیل اختلاف با برنامه‌های وی به لندن رفت و دکترای خود را در رشته‌های فلسفه و زبان انگلیسی اخذ نمود. مدنی در دوره زمانداری بن جدید به الجزایر بازگشت که به‌دلیل فعالیت‌های سیاسی در خلال سال‌های ۱۹۸۴-۱۹۸۲ زندانی شد. سرانجام عباس مدنی با همفکری علی بلحاج جبهه نجات اسلامی را تأسیس نمود. | عباس مدنی در دوره حکومت [[بن‌بلا]] به‌دلیل اختلاف با برنامه‌های وی به لندن رفت و دکترای خود را در رشته‌های فلسفه و زبان انگلیسی اخذ نمود. مدنی در دوره زمانداری بن جدید به الجزایر بازگشت که به‌دلیل فعالیت‌های سیاسی در خلال سال‌های ۱۹۸۴-۱۹۸۲ زندانی شد. سرانجام عباس مدنی با همفکری علی بلحاج جبهه نجات اسلامی را تأسیس نمود. | ||
جبهه نجات اسلامی در اولین انتخابات آزاد الجزایر که در دسامبر ۱۹۹۱ برگزار گردید، شرکت نمود. این جبهه در اولین دور انتخابات پارلمانی ۱۸۸ کرسی از مجموعه ۲۳۱ کرسی پارلمان را به‌خود اختصاص داد. | جبهه نجات اسلامی در اولین انتخابات آزاد الجزایر که در دسامبر ۱۹۹۱ برگزار گردید، شرکت نمود. این جبهه در اولین دور انتخابات پارلمانی ۱۸۸ کرسی از مجموعه ۲۳۱ کرسی پارلمان را به‌خود اختصاص داد. | ||
جبهه نجات اسلامی مصمم بود در دومین انتخابات پارلمانی که قرار بود در ۱۶ ژانویه ۱۹۹۲ برگزار شود، برای تعیین تکلیف ۱۹۹ کرسی باقی‌مانده شرکت نماید. با قطعیت یافتن پیروزی طرفداران این جبهه در انتخابات، ارتش انتخابات، ارتش انتخابات پارلمانی الجزایر را ملغی کرد. پس از استعفای بن جدید و تشکیل شورای عالی حکومتی الجزایر، جبهه نجات اسلامی در ۴ مارس ۱۹۹۲ غیر قانونی اعلام گردید. در ۱۵ ژوئیه ۱۹۹۲ عباس مدنی و علی بلحاج به دوازده سال زندان محکوم شدند. شورای‌عالی حکومتی همچنین با انحلال ۱۲۳ شهرداری و ۲۰۰ شورای شهر که تحت کنترل جبهه نجات اسلامی بود و بازداشت و سرکوب فعالان این جبهه به مبارزات همه جانبه با موج اسلام‌گرائی در الجزایر پرداخت. پس از این مرحله درگیری‌ها و ناآرامی‌ها در الجزایر تشدید گردید که بنا به برخی تخمین‌ها بین یکصد تا یکصد و پنجاه هزار تن از شهروندان الجزایر کشته و مجروح شده‌اند. | |||
جبهه نجات اسلامی مصمم بود در دومین انتخابات پارلمانی که قرار بود در ۱۶ ژانویه ۱۹۹۲ برگزار شود، برای تعیین تکلیف ۱۹۹ کرسی باقی‌مانده شرکت نماید. با قطعیت یافتن پیروزی طرفداران این جبهه در انتخابات، ارتش انتخابات، ارتش انتخابات پارلمانی الجزایر را ملغی کرد. پس از استعفای بن جدید و تشکیل شورای عالی حکومتی الجزایر، جبهه نجات اسلامی در ۴ مارس ۱۹۹۲ غیر قانونی اعلام گردید. در ۱۵ ژوئیه ۱۹۹۲ عباس مدنی و علی بلحاج به دوازده سال زندان محکوم شدند. شورای‌عالی حکومتی همچنین با انحلال ۱۲۳ شهرداری و ۲۰۰ شورای شهر که تحت کنترل جبهه نجات اسلامی بود و بازداشت و سرکوب فعالان این | |||
اگر چه پس از به قدرت رسیدن [[عبدالعزیز بوتفلیقه|عبدالعزیز بوتفلیقه]] موج ناآرامی‌ها به شکل محسوسی در الجزایر کاهش یافته است؛ اما آرامش و ثبات به شکل کامل به الجزایر باز نگشته است. | اگر چه پس از به قدرت رسیدن [[عبدالعزیز بوتفلیقه|عبدالعزیز بوتفلیقه]] موج ناآرامی‌ها به شکل محسوسی در الجزایر کاهش یافته است؛ اما آرامش و ثبات به شکل کامل به الجزایر باز نگشته است. | ||
| خط ۸۰: | خط ۷۲: | ||
==حزب جنبش اصلاح ملی== | ==حزب جنبش اصلاح ملی== | ||
این حزب در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۹۹۹ تأسیس گردید. عبدالله رهبر وقت حزب النهضه که قصد داشت در انتخابات ریاست جمهوری این کشور شرکت کند، با مخالفت اکثریت اعضاءِ حزب روبه‌رو شد. علت مخالفت آنان حمایت سیاسی از بوتفلیقه بود. برخی تحلیل‌گران مسائل الجزایر معتقدند علاوه بر موضوع یاد شده، از دیگر دلایل بروز انشعاب در حزب النهضه، اختلاف دیدگاه اعضاء حزب در مورد نحوه اداره حزب و مواضع حزب در قبال مسائل داخلی الجزایر است. | این حزب در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۹۹۹ تأسیس گردید. عبدالله رهبر وقت حزب النهضه که قصد داشت در انتخابات ریاست جمهوری این کشور شرکت کند، با مخالفت اکثریت اعضاءِ حزب روبه‌رو شد. علت مخالفت آنان حمایت سیاسی از بوتفلیقه بود. برخی تحلیل‌گران مسائل الجزایر معتقدند علاوه بر موضوع یاد شده، از دیگر دلایل بروز انشعاب در حزب النهضه، اختلاف دیدگاه اعضاء حزب در مورد نحوه اداره حزب و مواضع حزب در قبال مسائل داخلی الجزایر است. | ||
جاب الله پس از کناره‌‌گیری از حزب به‌همراه طرفدارانش، حزب جدید جنبش اصلاح ملی را بنیانگذاری کرد. جاب الله از سوی حزب جدید برای نامزدی ریاست جمهوری معرفی و مورد حمایت قرار گرفت. این حزب در انتخابات می ۲۰۰۲، ۴۳ کرسی به‌دست آورد. | جاب الله پس از کناره‌‌گیری از حزب به‌همراه طرفدارانش، حزب جدید جنبش اصلاح ملی را بنیانگذاری کرد. جاب الله از سوی حزب جدید برای نامزدی ریاست جمهوری معرفی و مورد حمایت قرار گرفت. این حزب در انتخابات می ۲۰۰۲، ۴۳ کرسی به‌دست آورد. | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۹۲: | ||
==حزب جبهه نیروهای سوسیالیستی (FFS)== | ==حزب جبهه نیروهای سوسیالیستی (FFS)== | ||
رهبر حزب آیت احمد است. وی در سال ۱۹۶۳ این حزب را تأسیس کرد. آیت احمد به‌دلیل دست داشتن در شورش علیه حکومت بن‌بلا به مرگ محکوم شد اما با توجه به محبوبیت و شهرت وی در میان مردم و طیف سیاسی الجزایر حکم اعدام وی به حالت تعلیق درآمد. | رهبر حزب آیت احمد است. وی در سال ۱۹۶۳ این حزب را تأسیس کرد. آیت احمد به‌دلیل دست داشتن در شورش علیه حکومت بن‌بلا به مرگ محکوم شد اما با توجه به محبوبیت و شهرت وی در میان مردم و طیف سیاسی الجزایر حکم اعدام وی به حالت تعلیق درآمد. | ||
این حزب بار دیگر در ۲۹ نوامبر ۱۹۸۹ م مقام دوم را در انتخابات پارلمانی کسب کرد (۲۰ کرسی). این حزب مخالف قدرت یافتن احزاب اسلامی در الجزایر است. | این حزب بار دیگر در ۲۹ نوامبر ۱۹۸۹ م مقام دوم را در انتخابات پارلمانی کسب کرد (۲۰ کرسی). این حزب مخالف قدرت یافتن احزاب اسلامی در الجزایر است. | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۰۵: | ||
{{پانویس|1}} | {{پانویس|1}} | ||
[[رده: احزاب و گروه‌ها]] | |||
[[رده: الجزایر]] | [[رده: الجزایر]] | ||