احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۳: خط ۳۳:
|}
|}
</div>
</div>


احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، (000 – حدود 330ق) سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب «حسن مثنی» فرزند امام حسن مجتبی(ع) است. در طبرستان دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراكز علمی(مانند ری، قم، بغداد و كوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شد. اثر تألیفی از او گزارش نشده است.
احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، (000 – حدود 330ق) سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب «حسن مثنی» فرزند امام حسن مجتبی(ع) است. در طبرستان دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراكز علمی(مانند ری، قم، بغداد و كوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شد. اثر تألیفی از او گزارش نشده است.
خط ۳۹: خط ۳۸:
=معرفی اجمالی=
=معرفی اجمالی=


احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول سده چهارم هجری.
احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب «حسن مثنی» فرزند امام حسن مجتبی(ع) است.  ولادت او در دست نیست. وفات او حدود 330هجری در طبرستان روی داده است. در منابع تاریخی گزارشی از شرح‏ حال او نیامده است. تنها احمدبن یحیی معروف به «امام مهدی»(م836ق) نویسنده كتاب «ریاض الفكر» نوشته است: وی دانشمند روزگار بود و خواهرزاده‏ هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت كه اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند. از این گزارش به دست می‌‏آید كه وی اهل طبرستان بوده و در آنجا بستگانی داشته است. بنابراین قویاً محتمل است كه وی در طبرستان دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراكز علمی(مانند ری، قم، بغداد و كوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شده باشد. شیخ منتجب‏الدین بن بابویه(م585ق) در كتاب «چهل حدیث» روایاتی نقل می‏كند كه راویان آن در ری و آمل این روایات را نقل كرده و در سند حدیث، كسی به نام «سید ابوالعباس احمد بن ابراهیم حسنی» قرار دارد. به نظر می‏رسد فرد مذكور همان صاحب شرح ‏حال است كه در مازندران و ری مشغول نقل حدیث بوده است. به هر حال در منابع حدیثی و تاریخی اطلاعات بیشتری از او به ما نرسیده است.
احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، (000 – حدود 330ق) سید ابوالعباس. عالم و دانشمند شیعی در نیمه اول سده چهارم هجری. وی از اعقاب «حسن مثنی» فرزند امام حسن مجتبی(ع) است.  ولادت او در دست نیست. وفات او حدود 330هجری در طبرستان روی داده است. در منابع تاریخی گزارشی از شرح‏ حال او نیامده است. تنها احمدبن یحیی معروف به «امام مهدی»(م836ق) نویسنده كتاب «ریاض الفكر» نوشته است: وی دانشمند روزگار بود و خواهرزاده‏ هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت كه اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند. از این گزارش به دست می‌‏آید كه وی اهل طبرستان بوده و در آنجا بستگانی داشته است. بنابراین قویاً محتمل است كه وی در طبرستان دیده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصیلی در مراكز علمی(مانند ری، قم، بغداد و كوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقیم شده باشد. شیخ منتجب‏الدین بن بابویه(م585ق) در كتاب «چهل حدیث» روایاتی نقل می‏كند كه راویان آن در ری و آمل این روایات را نقل كرده و در سند حدیث، كسی به نام «سید ابوالعباس احمد بن ابراهیم حسنی» قرار دارد. به نظر می‏رسد فرد مذكور همان صاحب شرح ‏حال است كه در مازندران و ری مشغول نقل حدیث بوده است. به هر حال در منابع حدیثی و تاریخی اطلاعات بیشتری از او به ما نرسیده است. همچنین اثر تألیفی از او گزارش نشده است.
 
=شاگردان=
 
خواهرزاده‏ هایی به نام «احمدبن حسن هارونی»(312- 411ق) و «یحیی بن حسن هارونی»(م424ق) داشت كه اهل طبرستان بودند و در دوران جوانی نزد دایی خود مشغول تحصیل بوده‏‌اند.
 
=آثار=
 
اثر تألیفی از او گزارش نشده است.


=منابع=


[[رده:عالمان مسلمان]]
[[رده:عالمان مسلمان]]
[[رده:محدث شیعی]]
[[رده:محدث شیعی]]
confirmed، مدیران
۳۲٬۹۱۵

ویرایش