احمد بن احمد كوفی كاتب: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن احمد كوفی كاتب.jpg |جایگزین=احمد بن احمد كوفی كاتب|احمد بن احمد كوفی كاتب]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

!نام

!احمد بن احمد كوفی كاتب

|-

|کوفی • كاتب

|-

|زاده

|حدود 314 هجری • [[کوفه]]

|-

|درگذشت

|بعد 380ق

|استادان

|محمد بن یعقوب كلینی

|شاگردان

|[[شیخ مفید]] • احمد بن عبدون • [[سید مرتضی علم الهدی]] • ابوالحسن عقرایی تمار • ابونصر محمد بن احمد بن حمدون واسطی

|-

|[[دین]] و [[مذهب]]

|[[اسلام]] • [[تشیع]]

|-

|}

'''احمد بن احمد كوفی كاتب'''، (حدود 314 – بعد380ق) ابوالحسین. [[محدث امامی]] در نیمه دوم سده چهارم [[هجری]]. از شاگردان [[کلینی|محمد بن یعقوب كلینی]] (م329ق) است. از معاصران او در [[بغداد]] [[ابوالحسین احمد بن علی بن سعید كوفی]] و [[ابوالحسن احمد بن محمد بن علی كوفی]] هستند.

احمد بن احمد كوفی كاتب، ابوالحسین. محدث امامی در نیمه دوم سده چهارم هجری. ولادت او در [[كوفه]] و حدود 314هجری اتفاق افتاد زیرا وی از شاگردان [[شیخ کلینی]](م329ق) است و در زمان اخذ روایت از كلینی حداقل باید پانزده ساله بوده باشد هر چند ممكن است وی در آن زمان از سن بیشتری برخوردار بوده باشد. وفات او نیز به‏ خوبی روشن نیست اما می‏‌توان حدس زد كه وی حداقل تا سال 380هجری حیات داشته است. زیرا [[نجاشی]] كه در سال 372هجری متولد شده است هنگامی‏ كه در زمان كودكی ‏اش(هشت سالگی) در [[مسجد لؤلؤیی]] بغداد به فراگیری قرائت [[قرآن]] نزد متولی [[مسجد]] مشغول بود، او را دیده كه [[كتاب كافی|الکافی]] را برای شاگردانش قرائت می‌‏كند. بنابراین وی در زمان كودكی نجاشی در قید حیات بوده است.  

درباره شرح‏ حال او گزارشی در منابع دیده نمی‌‏شود. از لقب «كوفی» استنباط می‏‌شود كه وی اهل كوفه بود و در آنجا پرورش یافته است. سپس به بغداد آمد و نزد مهم‏ترین استادش یعنی «محمد بن یعقوب كلینی»(م329ق) به استماع [[حدیث]] پرداخت و مسئولیت كتابت احادیث نیز با او بوده است، از این‏‌رو وی را «كاتب» لقب داده‌‏اند. از معاصران او در بغداد «ابوالحسین احمد بن علی بن سعید كوفی» و «ابوالحسن احمد بن محمد بن علی كوفی» هستند. [[شیخ طوسی]] این دو معاصرش را افرادی مستقل ندانسته و اذعان كرده كه آنها با صاحب شرح‏ حال متحد هستند. از هم‏‌بحثان و معاصران دیگر او می‏‌توان [[هارون بن موسی تلعكبری]](م385ق) و [[ابوالمفضل محمد بن عبدالله شیبانی]](م387ق) را نام برد. وی شاگردان زیادی تربیت كرده است ولی بیشتر آنها گمنام هستند. از جمله شاگردانی كه در حلقه درس او حضور داشتند این‌ها هستند: «شیخ مفید»(م413ق)، «احمد بن عبدون»(م423ق)، «سید مرتضی علم الهدی»(م436ق)، «ابوالحسن عقرایی تمار» و «ابونصر محمد بن احمد بن حمدون واسطی». از او كتاب یا رساله‏‌ای بر جای نمانده است.

=استادان=

 

 

[[شیخ مفید]](م413ق)، [[احمد بن عبدون]](م423ق)، [[سید مرتضی علم الهدی]](م436ق)، [[ابوالحسن عقرایی تمار]] و [[ابونصر محمد بن احمد بن حمدون واسطی]] از شاگردان بنام و مشهور او هستند.