احمد بن جلین: تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر = احمد بن عبدالله بن احمد بن جلین.jpg

| تاریخ تولد = 299ق.

| سال درگذشت =  

| تاریخ درگذشت = [[رمضان]]، 379ق.

'''احمد بن عبدالله بن احمد بن جلین'''، [[محدث]] امامی. به گفته سمعانی وی در سال 299[[هجری]] دیده به جهان گشود و در [[رمضان]] 379هجری در سن هشتاد سالگی دار فانی را وداع گفت. با حضور در مجالس درس بزرگان [[بغداد]]، بزودی در [[علوم حدیث]] تبحر یافت و مجموعه‏‌ای از [[احادیث]] و گزارشات را نزد خود جمع‌‏آوری نمود. در [[علوم حدیث]] تبحر داشت و مجموعه‏‌ای از [[احادیث]] و گزارشات را نزد خود جمع‌‏آوری نمود. در نگاه صاحب‌نظران [[شیعه]]، فردی راست‌گو و احادیث او اطمینان‏ بخش معرفی شده است. [[نجاشی]] وی را از [[اصحاب]] [[امامیه]] برشمرده و یادآور شد كه وی با علمای [[سنی]] نیز مخالطت داشته است.

احمد بن عبدالله بن احمد بن جلین، ابوبكر دوری وراق. [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|امامی]]. به گفته [[سمعانی]] وی در سال 299هجری دیده به جهان گشود و در [[رمضان]] 379هجری در سن هشتاد سالگی دار فانی را وداع گفت. از محل تولد و وفات او اطلاعی نداریم ولی او را اهل [[بغداد]] معرفی نموده‌‏اند بنابراین ممكن است ولادت و وفات او در این شهر اتفاق افتاده باشد. وی از نوادگان «جلین»(بر وزن امید) است كه در منطقه «دور» بین [[سامراء]] و تكریت سكونت داشتند. وی خود در بغداد پرورش یافت و در سن 14سالگی قادر به نوشتن [[حدیث]] بود. از لقب «وراق» بر می‏‌آید كه وی در این شهر به شغل صحافی و تعمیر كتاب اشتغال داشته است.  

وی با حضور در مجالس درس بزرگان بغداد، بزودی در علوم حدیث تبحر یافت و مجموعه‏‌ای از احادیث و گزارشات را نزد خود جمع‌‏آوری نمود. با اینكه وی در بغداد به [[رافضی]] شهرت داشت اما در مجلس درس بسیاری از اساتید [[اهل سنت و جماعت|سنی]] نظیر [[ابوالقاسم بغوی]]، [[ابوسعید عدوی]]، [[ابن مجاهد]] و [[ابراهیم بن عبدالله زبیبی]] شركت جست و از آنان حدیث شنید. [[ابن حجر]] وی را «رافضی متعصب» معرفی می‏‌كند و یادآور می‏‌شود كه [[ابوالقاسم تنوخی]] در بغداد احادیث ناروایی از او نقل كرده است.  

وی در نگاه صاحب‌نظران [[مذهب شیعه|شیعه]]، فردی راست‌گو و احادیث او اطمینان‏ بخش معرفی شده است. نجاشی وی را از [[اصحاب]] امامیه برشمرده و یادآور شد كه وی با علمای سنی نیز مخالطت داشته است. از شاگردان دیگر او «عبدالسلام بن حسین بصری»(متخصص علوم ادبی) است كه وی كتابی با خط خویش به این شاگردش داد و به او اجازه داد تا تمام روایاتش را نقل كند. [[شیخ طوسی]] كتابی درباره بررسی اسناد راویانی كه حدیث «رد الشمس» را گزارش نموده‏‌اند و در الذریعه با عنوان «طرق من روی رد الشمس» آمده است، به او نسبت می‌‏دهد.

اساتید او [[عبدالباقی بن قانع، محمد بن جعفر بن عبدالله نحوی]]، [[ابن عقده كوفی]]، [[احمد بن كامل بن شجره]](م350ق. متخصص [[علوم قرآنی]])، [[ابوالفرج اصفهانی]](م356ق) و [[محمد بن احمد بن اسحاق حریری]] هستند.

از شاگردان معروف و شیعی او [[حسین بن عبیدالله غضائری]] و [[احمد بن عبدالواحد معروف به ابن عبدون]] هستند كه همه تصنیفات او را روایت نموده‌‏اند. از شاگردان دیگر او [[عبدالسلام بن حسین بصری]](متخصص علوم ادبی) است.

* الانساب، سمعانی، ج2ص78، ذیل كلمه جلینی؛  

* معجم البلدان، ج2ص481، ذیل كلمه دور.