احمد بن حسین بن اسحاق بن شعبه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''احمد بن حسین بن اسحاق بن شعبه'''، [[محدث]] [[شیعی]]. با عبدالعزیز بن یحیی جلودی بصری(م332ق)، عبدالجبار بن شیران، ابوبکر احمد بن عبدالعزیز جوهری (صاحب کتاب السقیفه)، هم‏‌بحث و هم‌‏روزگار بوده است. شاگرد محمد بن زکریا غلابی بصری (م298ق) و استاد احمد بن علی بن نوح سیرافی (م410ق) بوده.

احمد بن حسین بن اسحاق بن شعبه، ابوعلی حافظ. محدث شیعی. ولادت و وفات او در دست نیست. تحقیقات به‏ عمل آمده حاکی از آن است‌که وی با [[عبدالعزیز بن یحیی جلودی بصری]](م332ق)، [[عبدالجبار بن شیران]]، [[ابوبكر احمد بن عبدالعزیز جوهری|ابوبکر احمد بن عبدالعزیز جوهری]] (صاحب کتاب السقیفه)، هم‏‌بحث و هم‌‏روزگار بوده است زیرا همه این‌ها از شاگردان محمد بن زکریا غلابی بصری (م298ق) بوده‌‏اند. بنابراین تولد او را می‏‌توان دو دهه پیش از وفات این استادش تخمین زد، یعنی حدود 278 هجری. از سوی دیگر وی استاد احمد بن علی بن نوح سیرافی(م410ق) بوده و ابن‏‌نوح حداقل بین سال‏‌های 342 تا 352هجری در [[بصره]] رفت و آمد داشته است. بنابراین وفات او بین سال‌‏های مذکور (حدود 346ق) بوده است.  

وی اهل بصره بود و احتمالاً تا آخر عمر نیز در آنجا بوده است. وی در بصره [[احادیث]] زیادی شنید و روایات فراوانی در خاطرش حفظ نمود چندان‌‏که لقب «حافظ» به او داده‏‌اند. پس از آن مجلس درسی ترتیب داد و اندوخته‌‏های خویش را به شاگردانش القاء نمود. با این حال در منابع روایی، هیچ حدیثی از او به چشم نمی‌‏خورد از این‌‏رو اساتید و شاگردان او جز آنچه پیش از این اشاره نمودیم، کسی دیگر را نمی‌‏شناسیم. [[نجاشی]] نخستین کسی است که نام او را در ذیل شرح‌‏حال استادش ذکر نموده است. اما چون دارای اثر تألیفی نبوده است به‏‌صورت مستقل به شرح‌‏حال او نپرداخته است.

از اساتید مشهور و معروف وی می‌توان [[محمد بن زكریا غلابی بصری|محمد بن زکریا غلابی بصری]] را نام‌ برد.