confirmed، مدیران
۳۳٬۱۲۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|- | |- | ||
|القاب و سایر نام‌ها | |القاب و سایر نام‌ها | ||
| ؟؟؟ | |؟؟؟ | ||
|- | |- | ||
|زاده | |زاده | ||
|ابتدا زمان تولد و سپس مکان | |ابتدا زمان تولد و سپس مکان | ||
|- | |- | ||
|درگذشت | |درگذشت | ||
|ابتدا زمان وفات و سپس مکان | |ابتدا زمان وفات و سپس مکان | ||
|- | |- | ||
|استادان | |استادان | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
|؟؟؟ | |؟؟؟ | ||
|- | |- | ||
|دین و مذهب | |دین و مذهب | ||
|اسلام • تشیع | |اسلام • تشیع | ||
|- | |- | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
</div> | </div> | ||
احمد بن داود بن علي بن حسين قمي، (000 – حدود 329ق)فقيه و محدث شيعي. به گفته برخي از | احمد بن داود بن علي بن حسين قمي، (000 – حدود 329ق)فقيه و محدث شيعي. به گفته برخي از صاحب نظران كنيه او در فهرست طوسي «ابوالحسين» آمده است ولي ظاهراً كنيه مذكور مربوط به نوه او «احمد بن محمد بن احمد بن داود» است. وي در قم چشم به جهان گشود ولي زمان آن دانسته نيست. وفات او پيش از 333هجري در قم روي داده است زيرا پسرش بعد از وفات پدر به همراه دايي خود «سلامه» به بغداد عزيمت نمود و سلامه در 333هجري از بغداد سفري به شام داشته است. از اين گزارش به دست ميآيد كه وي چند سال پيش از 333هجري درگذشته بود. وي با پدر شيخ صدوق «علي بن حسين بن بابويه»(م329ق) همصحبت بود، از اينرو ممكن است تاريخ وفات او حدود 329هجري بوده باشد. وي در قم پرورش يافت و پس از دوران كودكي و نوجواني، سفر كوتاهي به بغداد داشته و در آنجا با خواهر «سلامه بن محمد بن اسماعيل ارزني»(م339ق) ازدواج نمود و سپس به اتفاق همسرش به قم مراجعت نمود و از او فرزندي به نام «ابوالحسن محمد بن احمد بن داود قمي»(م368ق) به دنيا آورد كه بعدها آوازه او از پدر فراتر رفت و جزء فقهاء و اساتيد بغداد به شمار آمد. وي پس از اينكه به قم بازگشت در اين شهر اقامت دائم داشت و در مدت حيات علمي خود، در گسترش فرهنگ و معارف تشيع از هيچ كوششي دريغ نورزيد و پيوسته مجالس درس او برپا بود، به همين دليل نجاشي او را «كثيرالحديث» معرفي كرده است. وي در نگاه صاحب نظران از شخصيت ممتازي برخوردار است و احاديث او داراي اعتبار ويژهاي است. نجاشي در باره معرفي شخصيت او با تكرار كلمه «ثقه ثقه» كه از اين روش تنها در مورد افراد معدودي(34نفر) استفاده ميكند، از او تجليل شاياني به عمل آورده است. اساتيد او «محمد بن عبدالله بن جعفر حميري»(م.ب304ق)، «محمد بن جعفر مؤدب»، «محمد بن سندي»، «احمد بن محمد بن سعيد»، «محمد بن حسن صفار»(م290ق) و بسياري ديگر هستند. وي همچنين از معاصرانش «علي بن بابويه قمي»(م329ق) و «محمدبن قولويه قمي»(م.ح329ق. پدر جعفر بن قولويه) نيز روايت دارد. از شاگردان او ميتوان فرزندش «محمد» و «سلامه بن محمد بن حسين» را نام برد. پسرش بيشترين روايت را از او نقل كرده و در احياي نام پدر نقش زيادي داشته است. از آثار او كتاب «النوادر»(تازههاي حديث) است كه كتابي پر فايده معرفي شده است. | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||