احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر = عالمان شیعه.jpg

| تاریخ درگذشت = 372 ق

| فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه افقی |[[فقیه]] |[[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] }}

'''احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی'''، [[فقیه]] و [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. شخصیت او در منابع رجالی به نیکی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درک قوی» معرفی شده است. از آثار مشهور وی [[زاد المسافر (کتاب)|زاد المسافر]] و دیگری [[الامالی (کتاب)|الامالی]] است.

احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی، ابوالعباس. فقیه و محدث شیعی. ولادت و وفات او به خوبی روشن نیست. پسرش [[ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان]] (م. ب412ق) و صاحب [[مأه منقبه (کتاب)|کتاب مأه منقبه]]) از اساتید «ابوالعباس نجاشی» (م450ق) است و [[نجاشی]] در 372هجری متولد شده است، بنابراین شاگردی نجاشی نزد فرزندش، نشان می‌‏دهد که زمان خود او را درک نکرده بود. از‌این‏‌رو می‏‌توان نتیجه گرفت که وفات او پیش از 372هجری و احتمالاً در قم اتفاق افتاده است.  

همچنین با توجه به تاریخ وفاتش، ولادت او را می‏‌توان در آغاز قرن چهارم تخمین زد. پسرش علاوه بر [[نجاشی]]، از اساتید [[شیخ كراجكی|شیخ کراجکی]] (م449ق) نیز بوده که در 412هجری در ایام [[حج]]، کراجکی نزد او [[ایضاح دقائق النواصب (کتاب)|کتاب ایضاح دقائق النواصب]] را فرا گرفته است. وی خود چنانکه از لقب «قمی» استفاده می‏‌شود اهل قم بود و از لقب «فامی» بر می‌‏آید که در آن‌جا به تجارت حبوبات اشتغال داشته است. در آنجا با دختر خواهرزاده [[جعفر بن قولویه]] (م368ق) ازدواج کرد و در کنار تجارت، به فراگیری دانش روی آورد و بخشی از تحصیلات خود را در قم گذرانده است اما در آن‌جا نماند و راهی [[بغداد]] شد و بغداد شد و در مجالس درس بغداد شرکت جست و در [[فقه]] و [[حدیث]] تبحر یافت و کتاب‏‌هایی تألیف نمود.  

از شخصیت او در منابع رجالی به نیکی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درک قوی» معرفی شده است. از اساتید او در قم «محمد بن حسن بن ولید» (م343ق) را می‌‏توان نام برد، اما از استادان بغدادی او اطلاعی نداریم. در منابع حدیثی [[روایات]] او بیشتر از طریق پسرش از او نقل می‏‌شود، اما [[ابوالفتح كراجكی|ابوالفتح کراجکی]] (م449ق) که از شاگردان پسرش می‌‏باشد از او نیز به‏ طور مستقیم روایت دارد. همچنین از دیگر شاگردان او «ابوعلی احمد بن زید بن دارا» است که بخشی از [[حدیث|احادیث]] او در [[عیون المعجزات (كتاب)|کتاب عیون المعجزات]] آمده است. به گفته نجاشی وی دارای دو اثر تألیفی است و غیر از این دو اثر، کتاب دیگری تألیف ننموده است. یکی «زاد المسافر» و دیگری «الامالی».

فرزندش [[ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان]] صاحب کتاب مأه منقبه و [[ابوعلی احمد بن زید بن دارا]] ازشاگردان مشهور وی بودند.

وی دارای دو اثر تألیفی بنام‌های کتاب زاد المسافر و کتاب الامالی است و غیر از این دو اثر، کتاب دیگری تألیف ننموده است.

 

* تنقیح المقال(حجری)، ج1ص71 شماره 419؛

* تهذیب المقال، ج1ص45 شماره 30؛

* خلاصه الاقوال، ص70 شماره 42؛

* رجال ابن داود، ص40 شماره 98؛

* رجال نجاشی، ص84 شماره 204؛

* طبقات اعلام الشیعه، ج1ص33؛

* کنز الفوائد، صص62، 80، 121، 202 و259؛  

* لسان المیزان، ج1ص736؛

* مائه منقبه، ص10(مقدمه).