احمد بن محمد بن سری تمیمی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن محمد بن سری تمیمی كوفی ابوبکر معروف به «ابن ابی دارم كوفی». [[فقیه]]، حافظ و محدث شیعی. در باره تاریخ تولد او گزارشی در منابع نیامده است اما زادگاه او در كوفه بوده است.  سلسله اجداد او به «دارم بن مالك بن حنظله» منتسب است. وی در كوفه پرورش یافت و روزگار درازی در این شهر اقامت داشته است. مدتی نیز در بغداد به سر برد و در آنجا ظاهراً از [[موسی بن هارون]] احادیثی شنیده است، هر چند [[خطیب بغدادی]] از اقامت تحصیلی او در [[بغداد]] گزارشی نقل نكرده است.  

از معاصران او در كوفه «ابوالعباس بن عقده»(م333ق) است كه با هم به فراگیری حدیث نزد «احمد بن موسی بن اسحاق تمیمی»(م286ق) و «حسن بن حباش بن یحیی كوفی»(م303ق) اشتغال داشتند. وی در كوفه نزد بسیاری از بزرگان عصر خود [[حدیث]] شنید و روایات فراوانی در خاطر سپرد تا آنجا كه او را «حافظ» و «مسند» لقب داده‌‏اند. ذهبی در یك گزارش تعصب ‏آمیز، ضمن اینكه وی را «شیخ گمراه» معرفی نموده، می‏‌گوید: «وی در بیشتر عمر خود دارای اعتقادی سالم بود اما در آخرالایام از این اعتقاد رجوع نمود و به مثالب و مطاعن سلف پرداخت و شاگردان او را می‌‏دیدم كه حدیث لگدزدن عمر بر فاطمه و سقط ‏شدن محسن را نزد او فرا می‏‌گرفتند». وی هم‌چنین حدیث چگونگی عبور [[حضرت فاطمه زهرا|فاطمه (سلام الله علیها)]] از [[قیامت]] را كه با سندی صحیح نقل شده، گزارش نموده است اما ذهبی این حدیث را جعلی و ساختگی معرفی كرده است. بسیاری از احادیث او در باره فضیلت [[علی بن ابی طالب|علی (علیه‌السلام)]] و ظهور [[مهدی موعود|مهدی آخرالزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)]] است و حدیثی نیز در باب [[ اصحاب کسا ‏|اهل كساء]] دارد كه در آنجا به فضیلت [[اهل‌بیت علیهم‌السلام|اهل‏‌بیت (علیه‌السلام)]] اشاره نموده است.