احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره [[مذهب شیعه|شیعه]] بودن او سخن قاطعی نمی‌‏توان گفت اما از برخی احادیث او می‏‌توان گرایشات [شیعی]] او را استفاده کرد. وی دارای روایاتی در جوامع حدیثی [[مذهب شیعه|شیعه]] است که از جمله آنها [[حدیث توبه]] [[حضرت آدم|حضرت آدم (علیه السلام)]] است‌که در این حدیث، سبب قبولی توبه آدم (علیه السلام) [[قسم|سوگند]] به [[اصحاب کساء|پنج تن آل عبا(علیه السلام)]] معرفی شده است. هم‌چنین روایتی در باب [[عصمت]] امام دارد که در این حدیث معنای «معصوم» از سوی [[امام صادق (علیه السلام)]] بیان شده است. در‌باره تألیفات او خبری در منابع گزارش نشده است.

وی با پدرش مشترکاً از «محمد بن علی بن خلف عطار» روایت دارند. هم‌چنین «عبیدالله سعد زهری» و «علی بن حسین بن اشکاب» هستند.  

شاگردان او «[[علی بن فضل بن عباس بغدادی]]»(استاد [[شیخ صدوق]])، «محمد بن عبیدالله بن شخیر» و «ابوالحسن دارقطنی» (م385ق) هستند.

# تاریخ بغداد، ج5ص291 شماره 2795؛

# الخصال، شیخ صدوق، ص270 حدیث8؛  

# الامالی، شیخ صدوق، ص134 حدیث129؛

# معانی الاخبار، ص132 حدیث2؛

# العمده، ابن بطریق، ص379 حدیث745؛

# خصائص الوحی المبین، ابن بطریق، ص130 حدیث72.