احمد صاحب الشعب





احمد بن محمد حبشی (متوفی 1038 هجری قمری) پیشوای مذهبی و واعظی بود که به سفرهای علمی و تبلیغی فراوان شهرت داشت. او را از برجسته‌ترین و مشهورترین افرادی می‌دانند که پس از مهاجرت طولانی از خاندان علوی به (شِعب مهاجر) بازگشت تا زندگی و آبادانی را به آنجا بازگرداند. همانجایی که پدربزرگشان احمد بن عیسی برگزیده بود. از این رو او را «صاحب الشِعب» می‌نامند.


نسبت

أحمد بن محمد بن علوی بن أبي بكر الحبشي بن علی بن أحمد بن محمد أسد الله بن حسن الترابی بن علی بن الفقيه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علي خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبيد الله بن أحمد المهاجر بن عيسى بن محمد النقيب بن علی العريضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زين العابدين بن الحسين بن علی بن أبی طالب، وعلی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.

وی بیست و پنجمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

تولد و تربیت

وی در تریم حضرموت به دنیا آمد و در آنجا بزرگ شد و حافظ قرآن شد. میان او و عبدالله بن سالم مولی خیله مصاحبت و همراهی استواری بود. در یک سلک طلب علم کردند و از یکدیگر علم آموختند و با هم به حرمین شریفین رهسپار شدند و در آنجا و در یمن از اساتید بسیاری کسب علم نمودند. او به کتابهای تصوف به ویژه

کتاب «شرح الحكم العطائية» نوشته ابن عباد و «دیوان با مخرمه» علاقه وافری داشت. او از راه هیزم فروشی امرار معاش می نمود.

اساتید

او با بزرگان زمان خود همراه شد و از علمای زمان و عصر خود علم آموخت. اساتید وی عبارتند از :

أبو بكر بن سالم صاحب عينات

عبد الرحمن بن أحمد شهاب الدين الأكبر

أبو بكر بن علي خرد

محمد بن عقيل مديحج

محمد بن محمد البكري

شاگردان

برخی از شاگردان وی عبارتند از:

علوی بن عبدالله العیدروس

عبدالله بن احمد العیدروس

علوی بن محمد الحداد

الجنید بن علی باهارون

عبدالرحمن بن عبدالله بامدرک

پسرش عیدروس بن احمد الحبشی

پسرش حسن بن احمد الحبشی

نوه او، زین بن علوی الحبشی

حسین بن عبدالرحمن الحبشی

محمد الغزالی بن عمر الحبشی

آثار

او خدا را ندا می کرد و ختمها را شتر بر گردن او دارد و هر کجا که ناچت در کشور و جایی که در آن برکت فرود آمد، آنها را به نفع دعوت و نفع مردمش ارزیابی می کند و به قول قدیمی دعا می کند. مسجد، و شهرستانها و روستاها که دارند به تماس رفته: عجیب و غریب ، و حورا ، و اتاق ، شبام ، تریس ، سیئون ، حتی سر ، Ju'aymah ، و تمام کشورهای ذکر آنها ازدواج کرد. او به ساختن مساجد در تعدادی از روستاهای بین سیون، طارم و غیره که تا به امروز مساجد مسکونی هستند، شهرت داشت.

فرزندان

او بسیار متاهل بود و پانزده پسر و چهارده دختر داشت. و اما غیر معدوم نه پسر است: عمر، عیدروس، شیخ، حسین، حسن، الهادی، هاشم، محمد و علوی.

وفات

اهل المهاجر در اواخر عمر بر قبر جدش احمد المهاجر سکنی گزیدند و در سال 1038 هجری قمری در آنجا وفات یافت. مردم و اطرافیانشان «احمدی» نامیده شدند، زیرا نام هر یک از آنها احمد بود.

منابع

السقاف، طه بن حسن (1426ق). فیودة البحر المالی از فضائل و اخبار و کرامت استاد عزیزمان علی (PDF) (چاپ اول). صفحه 31.

پانویس