اسلام ایرانی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

</div>

=معرفی کتاب اسلام ایرانی=

این کتاب شامل پنج سخنرانی در مورد جنبه‌های مختلف [[هرمنوتیک]]<ref>علم تاویل</ref> [[شیعه]] است که توسط‌ هانری [[هانری کربن|کربن]]، <ref>هانری کوربَن (یا با تلفظ فرانسوی آنری کُربَن) (به فرانسوی: Henry Corbin) (زادهٔ ۱۴ آوریل ۱۹۰۳ - درگذشتهٔ ژوئیهٔ ۱۹۷۸) فیلسوف، ایران‌شناس، اسلام‌شناس، و شیعهشناس فرانسوی بوده‌است. او بخشی از عمر خود را در ایران و خاورمیانه سپری کرد. هانری کربن در ۱۴ آوریل ۱۹۰۳ در [[پاریس]] به دنیا آمد. پدرش هانری آرتور کربن، یک مدیر تجاری، و مادرش اوژن فورنیه کربن بودند. آموزش‌های مذهبی کاتولیک را در کودکی آموخت و در مدرسه علوم مسیحی به نهضت پروتستان علاقه‌مند شد.</ref> در کنفرانس‌های ارانوس در اسکونا سوئیس ارائه شده است.  

# ایماگو تمپلی در تقابل با هنجارهای سکولار.<br>

خوانش کربن به هیچ وجه یک خوانش سطحی نیست، باید با پشتکار و دقت فراوان آن را خواند و درک کرد و اگر این اتفاق بیافتد گویی کتاب با درک عمیق به شما پاسخ می‌دهد.<br>

=کلام نویسده در خصوص مجموعه چهار جلدی=

'''اولین مجلد''' حاوی وجوه معنایی [[امامیه]]، یعنی شیعه دوازده‌امامی است. در استخراج این مبانی به سرچشمه آنها، یعنی احادیث صادر شده از خود امامان نظر داشته‌ایم و در عین حال بازتاب و بسط این احادیث را در بزرگ‌ترین شارحان سخنان ائمه در [[عصر صفوی]] نشان داده‌ایم.<br>

'''دومین مجلد''' بطور کامل به کار عظیم احیای سهروردی <ref>قرن ششم هجری خورشیدی</ref>، یعنی احیای یک حکمت نوری اختصاص دارد که می‌باید همچنان پژوهش‌های متعددی به بررسی تطبیقی و مقایسه آن با فلسفه نور قرون وسطایی <ref>غرب فلسفه روبرت گروستست</ref> اختصاص یابد.<br>

'''سومین مجلد''' که به روزبهان بقلی شیرازی اختصاص یافته است، به طرح مسائلی منتهی می‌شود که در حلقه «خاصان محبت» گرد آمده پیرامون <<دانته>><ref>دانته آلیگیری شاعر بزرگ ایتالیایی تاریخ تولد به حدود سال ۱۲۶۵ میلادی بوده‌است.</ref> و نیز دیگرانی قبل از وی، مطرح بوده است. همچنین به معرفی تنی چند از برجسته‌ترین چهره‌های مابعدالطبیعی [[تشیع]] و [[تصوف]] اختصاص دارد.<br>

'''چهارمین مجلد''' از طریق شناساندن چند شخصیت شامخ، به معرفی مکتب [[اصفهان]] می‌پردازد و معنای [[شیخیه]] را آشکار می‌سازد و به طور کامل به [[امام دوازدهم]] به مثابه قطب و نقطه تمرکز شور و اشتیاق شیعی که در اندیشه فتوت یا جوانمردی اوج نمی‌گیرد، اختصاص می‌یابد.<br>