اسماعیل راجی الفاروقی: تفاوت میان نسخه‌ها

با این حال شکست پروژه ملی گرایانهٔ جمال عبدالناصر و شکست سیاسی که در جنگ ژوئن (۱۹۶۷) متحمل شد، الفاروقی به اسلام روی آورد تا دیگر در نوشته‌هایش از عرب گرایی یاد نکرده باشد.

بر عکس، دانش اسلامی که به نظر الفاروقی بر اصل «وحدت حقیقت» استوار است، به این معنا که خداوند متعال منبع دانش است و وحی الهی او همراه با صفاتش، برخی نشانه‌های کیهانی (حقایق عینی) را در بر گرفته است و هیچ تعارضی بین وحی از یک سو و عقل و علم از سوی دیگر وجود ندارد؛ بلکه عقل موهبتی از جانب خداوند به انسان است. و او موظف است دستورات وحی را با قواعد حاکم بر طبیعت تطبیق دهد. او استدلال می‌کند که مانعی بین علم اسلامی و لغزش به انکار وجود خدا و چپاول طبیعت و اعلام کنترل بر طبیعت وجود دارد و چارچوب ارزش‌ها و اخلاق حاصل از وحی به عنوان یک منبع علم و دانش است و اخلاق مربوط به جامعه و ملت است؛ زیرا اخلاق مجموعه‌ای از کنترل‌های حاکم بر رابطه فرد با گروه عمومی است، و دامنه کاربرد آن نمی‌تواند تنها دایره فردی باشد.

اسلام ادیان توحیدی یهودیت و مسیحیت را به نوعی در ذات توحیدی با خود مشترک می‌بیند: «اسلام در یهودیت و مسیحیت نظرات با خود مغایرتی نمی بیند که باید تحمل شود، بلکه دو دین هستند که از جانب خدا و وحی او ب انسان‌ها نازل شده‌اند و مقام آنها سیاسی، فرهنگی یا تمدنی نیست، بلکه مذهبی است. اسلام یک دین منحصر به فرد در این زمینه است، چرا که هیچ دینی در دنیا وجود ندارد که ایمان به حقیقت ادیان دیگر را پیش نیاز ایمان خود و شهادت آن به مردم کند.»<ref> إسماعيل راجي الفاروقي، أطلس الحضارة الإسلامية، الرياض، مكتبة العبيكان، 1998، ص 279.</ref>