اصولیون: تفاوت میان نسخه‌ها

اصولیون نام آن دسته از [[فقهای شیعه]] است  که در علم [[اصول فقه]] صاحب نظرند. این واژه در برابر [[اخباری ها]] به کار گرفته می شود که تعریف خاص خود را دارد.اصولی گری از زمان افول اخباری گری در قرن هجدهم، مکتب مسلط در تشیع اثنی عشری بوده و هم‌اکنون در مذهب شیعه اکثریت قریب به اتفاق را تشکیل می‌دهد.

نزد اصولیون برای استنباط احکام فقهی چهار منبع شناخته شده است. 1.[[کتاب خدا]] ([[قرآن]]). 2. [[سنت]]، یعنی قول و فعل و تقریر [[پیامبر]] ـ صلوات الله علیه ـ یا امام. 3. [[اجماع]]. 4. [[عقل]]. این چهار منبع در اصطلاح فقها و اصولیون «[[ادله اربعه]]» خوانده می شوند.

اما اخباری ها فقط سنت را منبع اصلی فقه می دانند.اصولی ها بعد از قرآن، سنت را از ادله اربعه می دانند و معتقدند که حدیثی قابل اعتماد است که صحیح و موثق و راوی آن عادل و مورد اعتماد باشد. در غیر این صورت، به احادیثی که دارای آن شروط نباشد، نمی توان اعتماد کرد. بر همین اساس «علم رجال» یعنی علمی که احادیث و روایان آن را بررسی می کند در میان مسلمین به وجود آمد.  

در برخی از منابع آمده است: اصولیون شیعه به قیاس و رأى قایل نیستند و در برابر اخباریون هستند اما اصولیون اهل سنت در مقابل حشویه‏ اند نه در مقابل اخباریون. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، [[مشهد]]، انتشارات [[آستان قدس رضوی]]، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 64</ref>

==نام و آثار برخی از اصولیون مشهورامامیه==

1.[[شیخ مفید]]، صاحب کتاب الرسالة الاصولیة  

2.[[سید مرتضی علم الهدی]]، صاحب کتاب الذریعة الی اصول الشریعة

3.[[شیخ طوسی]]، صاحب کتاب عدة الاصول  

4.[[محقق حلی]]، صاحب " معارج الاصول

5.[[شیخ حسن بن زین الدین]]، صاحب " کتاب معالم الدین

6.[[میرزای قمی]]، صاحب " ;کتاب قوانین الاصول  

7.[[شیخ مرتضی انصاری]]، صاحب " کتاب فرائد الاصول

8.[[آخوند محمد کاظم خراسانی]] صاحب کتاب کفایة الاصول. <ref>ر. ک. مبادی فقه و اصول، نوشته علی رضا فیض ص 63 تا 67</ref> <ref>تاریخ فقه و فقها نوشته [[ابو القاسم گرجی]] ص 307 تا 341</ref> <ref>ادوار اجتهاد نوشته [[محمد ابراهیم جناتی]] ص 407

[[رده: کلام اسلامی]]

[[رده: فرقه های دینی ]]

[[رده: مذاهب کلامی ]]