confirmed، مدیران
۳۳٬۲۴۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳۶: | خط ۱۳۶: | ||
اولین ارتباط مردم افغانستان کنونی با مسلمانان، در جریان تعقیب و گریز یزدگرد سوم، آخرین شاه ساسانی بود<ref>غبار، افغانستان در مسیر تاریخ، ۱۳۹۲ش، ص۱۵۱-۱۴۱</ref>. در سال‌های ۲۸تا۳۳ق (۶۶۲-۶۴۲م)، هم‌زمان با خلافت [[عمر]] و [[عثمان]] و پس از تصرف بخش بزرگ سرزمین‌های تحت سلطه ساسانی توسط [[[[مسلمانان]]]]، یزدگرد سوم، به مناطق بلخ و تخار در شمال افغانستان کنونی گریخت <ref>غبار، افغانستان در مسیر تاریخ، ۱۳۹۲ش، ص۱۵۱-۱۴۱</ref>. مسلمانان در تعقیب او به فرماندهی احنف بن قیس، نیشابور، سرخس و ابیورد را تصرف کرده و با حاکمان مرو، هرات و بلخ در برابر گرفتن جزیه به صلح رسیدند<ref>غبار، افغانستان در مسیر تاریخ، ۱۳۹۲ش، ص۱۵۱-۱۴۱</ref>.و برخی مناطق را نیز بازور تصرف کردند<ref>غبار، افغانستان در مسیر تاریخ، ۱۳۹۲ش، ص۱۵۱-۱۴۱</ref>. | اولین ارتباط مردم افغانستان کنونی با مسلمانان، در جریان تعقیب و گریز یزدگرد سوم، آخرین شاه ساسانی بود<ref>غبار، افغانستان در مسیر تاریخ، ۱۳۹۲ش، ص۱۵۱-۱۴۱</ref>. در سال‌های ۲۸تا۳۳ق (۶۶۲-۶۴۲م)، هم‌زمان با خلافت [[عمر]] و [[عثمان]] و پس از تصرف بخش بزرگ سرزمین‌های تحت سلطه ساسانی توسط [[[[مسلمانان]]]]، یزدگرد سوم، به مناطق بلخ و تخار در شمال افغانستان کنونی گریخت <ref>غبار، افغانستان در مسیر تاریخ، ۱۳۹۲ش، ص۱۵۱-۱۴۱</ref>. مسلمانان در تعقیب او به فرماندهی احنف بن قیس، نیشابور، سرخس و ابیورد را تصرف کرده و با حاکمان مرو، هرات و بلخ در برابر گرفتن جزیه به صلح رسیدند<ref>غبار، افغانستان در مسیر تاریخ، ۱۳۹۲ش، ص۱۵۱-۱۴۱</ref>.و برخی مناطق را نیز بازور تصرف کردند<ref>غبار، افغانستان در مسیر تاریخ، ۱۳۹۲ش، ص۱۵۱-۱۴۱</ref>. | ||
یعقوب لیث صفاری، در نیمه دوم قرن۳ق، نیمه شرقی افغانستان فعلی یعنی غزنی و کابل را فتح کرد.<ref>حسینی، گزارش تشیع در افغانستان، ص ۲۵۰</ref> | یعقوب لیث صفاری، در نیمه دوم قرن۳ق، نیمه شرقی افغانستان فعلی یعنی غزنی و کابل را فتح کرد.<ref>حسینی، گزارش تشیع در افغانستان، ص ۲۵۰</ref> | ||
=شیعیان اولیه افغانستان= | |||
برخی از مورخین اعتقاد دارند رواج اسلام در افغانستان در هر دو مذهب آن یعنی تسنن و تشیع هم‌زمان بوده است.<ref>محقق ارزگانی، بررسی ریشه‌های تاریخی تشیع در افغانستان، ۱۳۹۱ش، ص ۱۱۶</ref> اینان معتقدند شیعیان هزاره (غور) با نامه‌ای از طرف امام علی که توسط خواهرزاده ایشان و والی خراسان، جعدة بن هبیره آورده شد، مسلمان شدند و پس از شهادت امام، از عمل به دستور معاویه برای لعن [[امام علی]] خودداری کردند.<ref>محقق ارزگانی، بررسی ریشه‌های تاریخی تشیع در افغانستان، ۱۳۹۱ش، ص ۱۱۷</ref> عده‌ای نیز رواج تشیع را در افغانستان به دوران بنی‌عباس و مهاجرت [[علویان]] به خراسان ارتباط می دهند.<ref>دائرة المعارف تشیع، ج ۲، ۶۵۲</ref> از طرفی رشیدالدین فضل‌الله، تاریخ‌نگار قرن ۷ق در زمان ایلخانیان، رواج تشیع را در افغانستان مربوط به [[تشیع]] غازان خان، فرزند بزرگ هلاکو خان، به همراه برادرش اولجایتو و فرزندش ابوسعید، دانسته است. آرمین ومبری، شرق شناس (۱۹۱۳-۱۸۳۲م) بیان کرده که [[مذهب شیعه]] در دوران [[صفویه]] و در پادشاهی شاه عباس که متولد هرات بود، وارد افغانستان شده است.<ref>موسوی، هزاره‌های افغانستان، ۱۳۷۸ش، ص ۱۱۰</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||