انواع شهرت و دیدگاه فقیهان نسبت به آن (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

شهرت فتوائی در بین اکثر فقهای امامیه مطلقا معتبر است اما برخی نظیر امام خمینی و ایه الله بروجردی معتقدند که شهرت فتوائی تا زمان شیخ طوسی معتبر اما بعد از ان معتبر نمی‌باشد بجهت آنکه شیوه متقدمین از فقیهان امامیه تا زمان شیخ طوسی بران بود که فتاوایشان را بزبان و الفاظی که در روایات نقل شده بیان می‌کردند بنابراین شهرت روایی متقدمین تا زمان شیخ طوسی را باید بمنزله روایت تلقی نمود درحالی که فقیهان بعد از شیخ و متاخرین بعد از او تا کنون چنین روشی را در بیان فتاوای خویش بکار نمی‌بردند.<ref>رک به: موسوعه اصول الفقه المقارن ج 4ص 263

شهرت عملی از منظر بیشتر اعلام امامیه معتبر بوده هر چند برخی نظیر ایه الله خوئی قائل به حجیت ان نیست. در موسوعه اصول الفقه المقارن امده است:  

لازم به ذکر است که برخی از متاخران نظیر ایه الله خوئی شهرت عملی را فاقد حجیت می‌دانند:  

ایشان بین شهرت عملی و اعراض عملی تفکیک قائل شده و معتقد است که شهرت عملی نسبت به روایت ضعیف سبب جبران ضعف سند نمی‌گردد بخلاف اعراض عملی از خبر ثقه که سبب عدم حجیت خبر ثقه می‌شود بدلیل آنکه دلیل حجیت خبر ثقه بناء عقلاست که خبر ثقه را بدلیل آنکه کاشفیت نوعی از واقع را داراست آنرا معتبر می‌داند بنابر‌این اعراض عملی مانع کاشفیت خبر ثقه از واقعیت خواهد شد و از اینرو بناء عقلا در چنین فرضی خبر ثقه - هر چند بحسب ظاهر دلیل حجیت شامل آن می‌شود – را حجت نمی داند.

[[رده:مقالات]]