باقریه: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «باقريه نام‏ گروهى از «شيعيان» است که به رجعت امام باقر ع اعتقاد دارند. ايش...» ایجاد کرد)
 
(۳۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
باقريه نام‏ گروهى از «شيعيان» است که به رجعت امام باقر ع اعتقاد دارند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =باقریه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =باقریه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =قرن اول هجری قمری
| مبدأ شکل گیری =مدینه
| موسس =
| عقیده =رجعت امام باقر(مهدی موعود) 
}}
'''باقریه''' نام‏ گروهی از «شیعیان» است که به رجعت [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام باقر (علیه‌السلام)]] اعتقاد دارند.


==عقاید باقریه==
آنها معتقدند که رشتۀ [[امامت]] از [[علی بن ابی طالب|امام علی (علیه‌السلام)]] به یکی از نوادگانش یعنی [[محمد بن علی (باقر العلوم)|حضرت امام باقر (علیه‌السلام)]] کشیده شده که او را [[حجت بن الحسن (مهدی)|مهدی منتظر]] می‌دانند و مدعی هستند که از [[جعفر بن محمد (صادق‌)|حضرت امام صادق (علیه‌السلام)]] در این باب نص وجود دارد<ref>شهرستانی، عبدالکریم، الملل و النحل، ص۷۷.</ref><ref>مختصر الفرق، ص۵۵</ref><ref>توضیح الملل، ج۱، ص۲۱۸.</ref>. از [[جابر بن عبدالله انصاری|جابر‌بن‌عبداللّه انصاری]] نقل می‌کنند که [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول‌خدا (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] او را مورد خطاب قرارداده و فرمود: «انک تلقاه فأقرئه منی السلام» همانا تو او را خواهی دید و چون او را دیدی سلام مرا به وی برسان<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 96</ref>. در نقل دیگری نیز خطاب به جابر‌بن‌عبدالله انصاری آمده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله به او فرمود: «انک ستدرک رجلا من اهل بیتی اسمه محمد بن علی یکنی ابا جعفر فاقرئه منی السلام»<ref> کلینی محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۳۰۴.</ref> همانا تو مردی از اهل‌بیت مرا- که نام او محمد‌بن‌علی و کنیه‌اش ابا‌جعفر است، خواهی دید و چون او را دیدی سلام مرا به وی برسان» جابر، آخرین کسی از [[اصحاب پیامبر]] صلوات الله علیه بود که در سن پیری و در حال نابینایی درگذشت. وی به دنبال امام محمد باقر (علیه‌السّلام) که در آن وقت، کودک بود در کوچه‌های [[مدینه]] می‌گشت و می‌گفت: «یا باقر! متی القاک؟؛ ‌ای باقر! کی تو را خواهم دید؟» روزی در یکی از کوچه‌های مدینه آن حضرت را دید و او را به سینه خود چسباند و سر و دستش را بوسید و گفت: «یا بنیّ! جدّک رسول‌الله یقرئک السلام<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۶۸، ص۱۸۵.</ref> ای فرزند من! جدت رسول خدا به تو سلام می‌رساند.» می‌گویند جابر در همان شب پس از دیدار آن حضرت، درگذشت. باقریه معتقدند از آنجا که جابر مامور رساندن سلام از سوی جدش به وی بود، پس او [[حجت بن الحسن (مهدی)|مهدی منتظر]] است<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص۹۶.</ref>. البته این استدلالی بسیار سست و بی ارزش است. بر خلاف این پندار، روایات فراوانی-حتی از خود امام باقر ‌(علیه‌السلام)-این ادعا را باطل می‌داند.


==پانویس==
{{پانویس}}


{{فرق و مذاهب}}


ايشان كسانى هستند كه رشته «امامت» را از حضرت على بن أبي طالب (ع) نواده او بنا بر وصيت پدرش (على بن الحسين) امام محمد بن على بن الحسين معروف به باقر كشانيده و او را «مهدى منتظر» مى‏دانند و گويند از جابر بن عبد اللّه انصارى روايت شده كه رسول خدا او را مورد خطاب قرارداد و فرمود:
[[رده:فرق و مذاهب]]
انك تلقاه فأقرئه منى السلام» «1» همانا تو او را خواهى ديد و چون او را ديدى سلام مرا به وى برسان.
جابر آخرين كس، از اصحاب‏
 
(1)- ملا محسن فيض كاشانى، تفسير صافى، ج 1، ص 366.
فرهنگ فرق اسلامى، متن، ص: 97
پيغمبر (ص) بود كه در سن پيرى و نابينايى در گذشت. وى به دنبال حضرت امام محمد باقر (ع) كه در آن وقت كودك بود در كوچه‏هاى مدينه همى‏گشت و مى‏گفت: «يا باقر متى القاك» اى حضرت باقر (ع) من كى ترا ديدار خواهم كرد؟
روزى در يكى از كوچه‏هاى مدينه به آن حضرت برخورد و او را به سينه خود چسبانيده و سر و دستش را ببوسيد و گفت:
يا بنى جدّك رسول اللّه يقرئك السلام، يعنى: اى پسرك من، جدّ تو رسول خدا به تو سلام مى‏رساند.
گويند: در همان شب پس از ديدار آن حضرت، جابر درگذشت.
«باقريه» گويند: چون جابر مأمور رسانيدن سلام از طرف جدّش به وى بود آن حضرت «مهدى منتظر» است.
كشى از حمدويه روايت مى‏كند كه جابر عمامه سياه بر سر داشت و در مدينه در مسجد رسول خدا مى‏نشست و همى‏گفت:
اى باقر، اى باقر. اهل مدينه چنان پنداشتند كه او ديوانه شده است. وى گفت: به خدا سوگند كه من ديوانه نشده‏ام و ليكن از رسول خدا شنيدم كه فرمود: تو مردى از اهل بيت مرا خواهى ديد كه نام او نام من و شمايل او شمايل من است و او شكافنده علوم مى‏باشد. سلام مرا به او برسان.
روزى جابر، امام باقر (ع) را در يكى از كوچه‏هاى مدينه بديد و بشناخت و سپس به حضرت گفت: اى پسر، رويت را بسوى من كن. پس گفت: پشتت را بسوى من كن، و دريافت كه او داراى شمايل پيغمبر است، پس پيش آمده سر آن حضرت را ببوسيد و گفت: به جان پدر و مادرم سوگند كه رسول خدا به تو سلام رسانيده است پس ضامن شفاعت من در آخرت شو. سپس حضرت محمد بن على الباقر (ع) به نزد پدر خويش محمد بن على زين العابدين (ع) رفت و آنچه را كه با وى و جابر رفته بود بازگفت. حضرت فرمود: اى پسرك من در خانه‏ات بنشين و با كس در اين باب سخن مگوى.
ملل و نحل، شهرستانى، ص 147.
اختيار معرفة الرجال (رجال كشى)، ص 60.
بحار الانوار، ج 46، ص 226.
confirmed، مدیران
۱۸٬۴۳۱

ویرایش