۸۵٬۸۱۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<noinclude> | <noinclude> | ||
| خط ۷: | خط ۶: | ||
!نام | !نام | ||
!بهاءالدین محمد نقشبند | !بهاءالدین محمد نقشبند | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۱: | ||
'''بَهاءُالدّین نَقْشْبَنْد'''، خواجه محمدبن محمدبن محمدبخاری، عارف نامدار و مؤسس سلسلۀ نقشبندیه که نزد ترکان به شاه نقشبند مشهور است. وی در [[قصر هندوان]]، روستایی در نزدیکی [[بخارا]] ([[ازبکستان]]) که بعدها به «[[قصرعرفان]]» شهرت یافت، به دنیا آمد. پدرش، [[بابا صاحب سرمست]]، از [[صوفیان]] زمان خود بود که مزارش در نزدیکی مسجد جوزجانیۀ [[سمرقند]] قرار داشت. | '''بَهاءُالدّین نَقْشْبَنْد'''، خواجه محمدبن محمدبن محمدبخاری، عارف نامدار و مؤسس سلسلۀ نقشبندیه که نزد ترکان به شاه نقشبند مشهور است. وی در [[قصر هندوان]]، روستایی در نزدیکی [[بخارا]] ([[ازبکستان]]) که بعدها به «[[قصرعرفان]]» شهرت یافت، به دنیا آمد. پدرش، [[بابا صاحب سرمست]]، از [[صوفیان]] زمان خود بود که مزارش در نزدیکی مسجد جوزجانیۀ [[سمرقند]] قرار داشت. | ||
جد بهاءالدین که نامش را جلال‌الدین نیز ذکر کرده‌انداز مریدان خواجه [[محمدبابای سماسی]]، شیخ صوفیان خواجگانی از پیروان خواجه[[یوسف همدانی]] بود. وی نوه‌اش را در سومین روز تولد نزد خواجه سماسی که به تازگی به قصر هندوان وارد شده بود، برد تا از او برکت یابد. سماسی نیز بهاءالدین را به فرزندخواندگی پذیرفت و او را «مقتدای روزگار» پس از خویش خواند. | جد بهاءالدین که نامش را جلال‌الدین نیز ذکر کرده‌انداز مریدان خواجه [[محمدبابای سماسی]]، شیخ صوفیان خواجگانی از پیروان خواجه[[یوسف همدانی]] بود. وی نوه‌اش را در سومین روز تولد نزد خواجه سماسی که به تازگی به قصر هندوان وارد شده بود، برد تا از او برکت یابد. سماسی نیز بهاءالدین را به فرزندخواندگی پذیرفت و او را «مقتدای روزگار» پس از خویش خواند. | ||
پدر بهاءالدین | پدر بهاءالدین معروف به باباصاحب سرمست پیشه نقشبندی و [[کَمخابافی]] داشت، ازاین رو وی نیز که شغل پدر را پی گرفت به نقشبند ملقب گردید. ایشان همچون پدر به کمخابافی(کمخا=پارچۀ منقش رنگارنگ)اشتغال داشت زیرا به‌رغم سکوت متون متقدم نقشبندیه، متون متأخر اطلاق لقب نقشبند بر او را بدین سبب دانسته‌اند. | ||
'''محمد بهاءالدین نقشبند بخاری''' بنیانگذار سلسلهٔ طریقت [[نقشبندیه]] بود. وی در [[محرم]] سال ۷۱۸ق در قصر عارفان بخارا ([[ازبکستان]]) به دنیا آمد<ref>رشحات؛ ۱. ص ۹۵.</ref> او بر اصول هشتگانهٔ خواجه [[عبدالخالق غجدوانی]] سه اصل دیگر افزود. ایشان در شب دوشنبه سوم ربیع‌الاول سال ۷۹۱ در سن ۷۳ یا ۷۴ سالگی درگذشت و در [[قصر عارفان]] دفن‌شد. | '''محمد بهاءالدین نقشبند بخاری''' بنیانگذار سلسلهٔ طریقت [[نقشبندیه]] بود. وی در [[محرم]] سال ۷۱۸ق در قصر عارفان بخارا ([[ازبکستان]]) به دنیا آمد<ref>رشحات؛ ۱. ص ۹۵.</ref> او بر اصول هشتگانهٔ خواجه [[عبدالخالق غجدوانی]] سه اصل دیگر افزود. ایشان در شب دوشنبه سوم ربیع‌الاول سال ۷۹۱ در سن ۷۳ یا ۷۴ سالگی درگذشت و در [[قصر عارفان]] دفن‌شد. | ||
=معرفی اجمالی= | =معرفی اجمالی= | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۲: | ||
=منابعی در شرح احوال، اقوال و مقامات نقشبند= | =منابعی در شرح احوال، اقوال و مقامات نقشبند= | ||
*[[انیس الطالبینِ]] | *[[انیس الطالبینِ]] نوشته [[صلاح بن مبارک بخاری]] که [[عبدالرحمان جامی]] منتخبی از آن را فراهم آورده و [[سلیمان عزتی]] (متوفی ۱۱۶۸) به [[زبان ترکی]] ترجمه کرده است؛ | ||
*کتاب دیگری به همین نام | *کتاب دیگری به همین نام منسوب به [[حسام الدین یوسف بخارایی]] در سخنان واحوال بهاءالدین تالیف شده است؛ | ||
*[[محبوبیه]] خواجه [[محمدپارسا]] در مناقب بهاءالدین نوشته شده است؛ | *[[محبوبیه]] خواجه [[محمدپارسا]] در مناقب بهاءالدین نوشته شده است؛ | ||
*[[رساله بهائیه]] ، تألیف ابوالقاسم بن محمد بخاری است؛ | *[[رساله بهائیه]] ، تألیف ابوالقاسم بن محمد بخاری است؛ | ||
*[[مقامات خواجه نقشبند]] تألیف [[ابوالحسن محمدباقربن محمدعلی]] که در [[بمبئی]] به چاپ رسیده است.<br> | *[[مقامات خواجه نقشبند]] تألیف [[ابوالحسن محمدباقربن محمدعلی]] که در [[بمبئی]] به چاپ رسیده است.<br> | ||
دو کتاب انیس‌الطالبین و مقامات خواجه | دو کتاب انیس‌الطالبین و مقامات خواجه نقشبند از جملۀ قدیمی‌ترین و مهم‌ترین منابع دربارۀ بهاءالدین نقشبند (718 - 791) و اصول طریقت اوست. اطلاعات بیشتر منابع دربارۀ بهاء الدین نقشبند اغلب از کتاب انیس‌الطالبین گرفته شده و بسیاری از مضامین موجود در مقامات وی با کتاب انیس‌الطالبین مشترک است. مقایسه تطبیقی دو کتاب نشان داد که بخش‌های زیادی از مقامات نقشبند با انیس‌الطالبین مشترک است و این امر نشان دهنده این است که احتمالا انیس‌الطالبین یکی از جمله منابع عمده مؤلف مقامات نقشبند بوده است. همچنین در انیس‌الطالبین درصد کرامات معنوی و در مقامات نقشبند، کرامات مادی بیشتر است. در هر دو کتاب آگاهی از آنچه برای دیگران رخ داده در میان کرامات معنوی، و از هوش بردن و باز به هوش آوردن افراد در میان کرامات مادی، بیش از سایر کرامت‌ها است. | ||
=طریقه نقشبند= | =طریقه نقشبند= | ||
بدان جهت که خانواده بهاءالدین محمد به طریقه خواجگان متمایل بودند از همان کودکی به آداب و تعالیم آنان توجه نشان داد و به حلقه آنها پیوست و بعد از مدتی در میان پیروان این طریقه مرتبه‌ای بلند یافت و در شمار مشایخ بزرگ خواجگان درآمد و به ترویج تعالیم عرفانی آنان پرداخت. طریقه خواجگان از این پس تحول یافت و با تعالیم بهاءالدین محمد نقشبند به طریقه تازه‌ای تبدیل شد. این طریقه تازه نقشبندیه نام گرفت. تعالیم نقشبند بر پیروی از [[سنت]]، حفظ [[شریعت]] و توجه به حق استوار بود. ذکر جهر، خلوت و سماع در این مشرب عرفانی پذیرفته نیست. | بدان جهت که خانواده بهاءالدین محمد به طریقه خواجگان متمایل بودند از همان کودکی به آداب و تعالیم آنان توجه نشان داد و به حلقه آنها پیوست و بعد از مدتی در میان پیروان این طریقه مرتبه‌ای بلند یافت و در شمار مشایخ بزرگ خواجگان درآمد و به ترویج تعالیم عرفانی آنان پرداخت. طریقه خواجگان از این پس تحول یافت و با تعالیم بهاءالدین محمد نقشبند به طریقه تازه‌ای تبدیل شد. این طریقه تازه نقشبندیه نام گرفت. تعالیم نقشبند بر پیروی از [[سنت]]، حفظ [[شریعت]] و توجه به حق استوار بود. ذکر جهر، خلوت و سماع در این مشرب عرفانی پذیرفته نیست. | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۲: | ||
=درگذشت= | =درگذشت= | ||
خواجه بهاءالدین در شب دوشنبه سوم ربیع‌الاول سال ۷۹۱ در سن ۷۳ یا ۷۴ سالگی درگذشت و در قصر عارفان دفن‌شد. هرچند پس از درگذشت بهاءالدین شاگرد و داماد او [[علاءالدین عطار بخاری]] خلافت او را بر عهده گرفت، اما دیگر شاگردان و خلفای او نیز در تثبیت و گسترش طریقۀ نقشبندیه بسیار كوشیدند. از میان آنان به ویژه خواجه محمد پارسا با تألیف آثار متعدد، و خواجه [[یعقوب چرخی]] با تربیت عبیدالله احرار ـ كه این طریقه را در آسیای صغیر منتشر ساخت ـ نقشی برجسته داشتند.آرامگاه بهاءالدین اکنون در بخش بهاءالدین در دوازده کیلومتری شهر بخارا واقع است که این بخش با تلفظ محاوره ای در بخارا به صورت | خواجه بهاءالدین در شب دوشنبه سوم ربیع‌الاول سال ۷۹۱ در سن ۷۳ یا ۷۴ سالگی درگذشت و در قصر عارفان دفن‌شد. هرچند پس از درگذشت بهاءالدین شاگرد و داماد او [[علاءالدین عطار بخاری]] خلافت او را بر عهده گرفت، اما دیگر شاگردان و خلفای او نیز در تثبیت و گسترش طریقۀ نقشبندیه بسیار كوشیدند. از میان آنان به ویژه خواجه محمد پارسا با تألیف آثار متعدد، و خواجه [[یعقوب چرخی]] با تربیت عبیدالله احرار ـ كه این طریقه را در آسیای صغیر منتشر ساخت ـ نقشی برجسته داشتند. آرامگاه بهاءالدین اکنون در بخش بهاءالدین در دوازده کیلومتری شهر بخارا واقع است که این بخش با تلفظ محاوره ای در بخارا به صورت «باودّین» خوانده می شود. مقبره بهاءالدین دارای خانقاه، مدرسه، مسافرخانه و مسجد است. | ||
=منابع= | =منابع= | ||
| خط ۹۰: | خط ۸۸: | ||
*قدسیّه (کلمات بهاءالدّین نقشبند)؛ با مقدمه و تصحیح احمد طاهری عراقی؛ کتابخانهٔ طهوری، تهران ۱۳۵۴. | *قدسیّه (کلمات بهاءالدّین نقشبند)؛ با مقدمه و تصحیح احمد طاهری عراقی؛ کتابخانهٔ طهوری، تهران ۱۳۵۴. | ||
*نفحات‌الانس عبدالرحمان جامی. | *نفحات‌الانس عبدالرحمان جامی. | ||
*رساله | *رساله بهائیه، تألیف ابوالقاسم بن محمد بخاری. | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||