بهره‌گیری از ظرفیت‌های جهان اسلام در مواجهه با مشکلات فراگیر مانند کرونا (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

بسیاری از کشورهای اسلامی که بعد از جنگ جهانی دوم به استقلال رسیدند، همواره با بی ثباتی داخلی مواجه بوده‌اند؛ زیرا میراث استعمار و اشغال خاک یک کشور توسط بیگانگان، تا سال‌ها گریبان گیر مردم آن کشور خواهد بود و تمام آنها به نوعی در معرض آسیب‌های اجتماعی قرار خواهند گرفت و این موضوع از عملیات بی شمار تروریستی در گوشه و کنار این گونه کشورها به خوبی ثابت می‌شود.)اشمیت، 1367 ،ص151) وجود جریان‌های مخالف داخلی، کودتا، ترور، درگیری‌های قومی و مذهبی، جنگ داخلی و تغییر حکومت‌ها از جمله عوامل بی ثباتی به شمار می‌روند که غالب کشورهای اسلامی در مقاطع مختلف آنها را تجربه کرده‌اند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که این عوامل غالباً ریشه در استبداد داخلی و استعمار خارجی دارد. بی ثباتی کشورها گاه موجب تغییر پی درپی حکومت‌ها و روی کار آمدن دولت‌های جدید در آنها می‌شود و گاه موجب ناپایداری سیاست‌ها و دگرگونی خط مشی‌ها می‌گردد. طبعاً این گونه تغییرات در یک کشور، برنامه‌ها، سیاست‌ها و اهداف وحدت و هم گرایی در یک مجموعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در واقع، با تغییر دولت‌ها، کسانی که در رأس امور قرار گرفته اند، در نیمه راه اجرای طرح‌ها و برنامه‌ها، معدوم یا از کار برکنار می‌شوند (هاریسون، 1364 ،ص469) از این رو پیگیری روند همکاری‌های جهان اسلام با مشکل مواجه می‌گردد.